SOS Parodie

Die voorkaft alleen al doet je reikhalzend uitkijken naar de andere vondsten die al parodiërend het Jacobs-patrimonium met eerbied onderuit halen in deze S.O.S. Meteorologen (versus SOS Meteoren. Resumeer je de opzet, dan lig je in een deuk. Hoe komt Pierre Veys erop om Mortimer met een gespleten persoonlijkheid à la Hyde op te zadelen. Ja, ook Stevenson moet er aan geloven. En bij Mortimer is het eerder chronisch, niet afhankelijk van nieuw ingenomen doses. Of de hoofdrol die Olrik dit keer mag spelen als tweederangsfiguur. Daar gaat zijn hardnekkig overambitieus imago. En dan natuurlijk ook Blake die de zelfkant van de maatschappij bewandelt om informatie in te winnen over zijn verdwenen vriend. Een kapitein die thuis is buitengeschopt omdat mama hem liever kwijt is dan rijk. Die kleine, fijne elementjes (de bende uit A clockwork orange van Stanley Kubrick) entertainen verfrissend. Echter de grandeur waarmee Veys en Barral in de vorige delen uitpakten is een beetje afgevijld, minder scherp. Alsof ze een echt verhaal wilden vertellen en niet verder komen dan de optelsom van leuke momenten. Nog meer anarchie, nog meer pastiche heeft Philip en Francis nodig. Alsof nu ideeën gespaard worden voor latere delen. S.O.S. Meteorologen, minder geschater dan voorheen, al merk je bij recapitulatie dat er toch behoorlijk wat te gniffelen viel en je toch meer herinnert van die spielereien. Geniet van Barrals expressieve tekeningen.
- Atalante 6 ***½
- meiden van oom Bob, De **½
- Philip en Francis , De avonturen van 3 ***½