Wat een pathos, wat een drama. Een boek vol gespleten persoonlijkheden, mensen met verborgen agenda's, mini dokter Jekylls en mister Hydes. Esmeralda, haar onbeantwoord idealisme tegenover de halsstarrige afwijzing van Grégoire. De bisschop, zijn onbeantwoord... Een basiszin die je voor elk van de personages kan toepassen. Quasimodo hoeft het zelfs niet aan de grote klok te hangen, al lijkt hij op het einde onbegrijpelijk uitgespeeld. Hoewel even mooi qua visuele schoonheid als het eerste deel, ontbreekt hierin het stukje verwondering. Bastide heeft de figuren nog karikaturaler en grotesker gemaakt. Maar die kleine verrassende wending op het einde, die doet het hem en zorgt voor een onvergetelijk avontuur waarbij het
Er was eens-sprookje ineens erg wrang nasmaakt. Wie houdt van romantiek en Shakespeariaans drama in theatrale vorm laat best de klokken luiden. Hier zit muziek in!
-
Bob De Moor - De klare lijn en de golven ***
-
Hans Integraal 1 ***
-
Merlijn De queeste naar het zwaard 4 ***
-
Notre Dame 2 ***
-
wilde vlucht, De Integraal Cyclus 1 ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten