Het voordeel van Michel Weylands kunnen is dat emotieloze vrouwen er bij hem echt doods uitzien. Al geldt dat bijna voor alle personages. Alsof ze allen wel een of andere mascara rond de ogen hebben aangebracht om hun verdriet te maskeren. Weyland maakt geregeld ongewild de fout om tweelingzussen van Aria te tekenen waardoor je soms moeilijk kan bepalen wie nu precies het hoofdpersonage speelt. Het vrouwengevecht doet door de sneeuwscènes vaak denken aan Hermanns Jeremiah - De winter van een clown. Helaas inhoudelijk niet zo kwalitatief. Het vrouwengevecht, een frivool weglezertje met een zwakke lettering.
- Aria 9 (Dupuis) ***
- Aria 9 (Le Lombard) ***
- Krän 0 HC **
donderdag 27 februari 2014
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten