Jodorowsky waagde er zich niet aan om
De wraak van Arn te evenaren, wel daagde hij Gal uit om een samenwerking in kleur te realiseren, om de grootmeester van het gedetailleerde inktspel zelf zijn grenzen te laten verleggen. Hoe knettergek en knap ook, die overdonderende grandeur waarmee Gal je van je stripsokken blies, lijkt hierin verloren. Het compositorische van de pagina-opbouw zit er dan wel in, de toevoeging van kleur doet de dramatiek afzwakken. Zelfs al blijft Gal bescheiden en werkt hij met een beperkt kleurengamma, de verpletterende indruk van het vorige epos kan hij niet uitwissen. Mede door Jodo's tamme, voor de hand liggende scenario. Om haar leven opnieuw zin te geven moet Diosamante zichzelf vinden. Dat kan vooral via meditatie. Blind is het pad van de verlichting. Jodorowsky schrijft dan wel in functie van Gal, hij vergeet het intrigerend te houden. Uitgever Sherpa kiest naar analogie van de voorgaande Gal-albums wederom voor het grote formaat om de tekeningen van de artiest te laten openbloeien. Hiervoor was dat minder nodig.
-
Diosamante gevolgd door De kinderen van Diosamante ***
-
Julia von Kleist 1 SC ***
-
Julia von Kleist 2 SC ***½
Geen opmerkingen:
Een reactie posten