Een Nederlandse, helaas te Nederlandse,
Lost. Door een toevalligheid in een andere wereld terechtkomen waar je er zo goed als helemaal alleen voor staat (of toch niet?), het kan eenieder overkomen (of toch niet?). Veel tijd voor reflectie is er niet want de protagonisten struikelen over het ene en het andere obstakel, ze duikelen en komen daardoor constant in nieuwe gevarenzones terecht. Actie verzekerd zonder dat je er al te lang stil bij kan blijven staan, Willem Ritstier bedenkt hopelijk op termijn de nodige eindjes om het geheel aan elkaar te knopen, anders heb je niet meer dan een gatenkazendoolhof. Marissa Delbressine lijkt niet meteen juist gecast voor de tekenaarsrol. Haar figuren zijn iets te artistiek, een beetje als
Stedho of esthetisch nog extremer
Pedrosa en missen een overtuigend realisme. Af en toe schittert ze met een karakterkop (Oz, pagina 45, kader 7; Rosa, 37-5) en toont als 'jongelinge' pagina's te kunnen opbouwen. Alleen weet ze vaak geen weet met de tekstballonnen. Soms als excuus dienend om twee kaders in de juiste richting met elkaar te verbinden, vaak ongepast uit het vakje vluchtend. Onbegrijpelijk (pagina 1, kaders 2/4/5, 45-1/2/3; 46-2/4). Even onbegrijpelijk is de naamkeuze: Ward! Niet echt internationaal getint. Net als vele uitdrukkingen die voor een Zuiderling minder lekker bekken. Echt gestrand is deze eerste
Ward nog niet, je geeft
Gestrand het voordeel van de twijfel.
-
Huurlingen 3 **½
-
Vincenzo Cucca, The Best of ***
-
Ward 1 ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten