Uitgever Dupuis exploiteert het erfgoed voor een keer optimaal. Na enkele Franquin-kortverhalen tot op het bot ontleed te hebben in prachtige facsimilé uitgaves, krijgt nu het voor het grote publiek relatief onbekende verhaal van Yves Chaland een plaats tussen de sterren. Deze estheet heeft deels het geluk gehad dat hij vroegtijdig door een ongeval om het leven kwam. Het vergrootte meteen zijn cultstatus en zorgde ervoor dat voor- en tegenstanders hem meteen daarna omarmden als één der groten. Artistiek gezien is Chaland ongenaakbaar. Zijn schitterende atoomstijl etaleert een exquise virtuositeit wat betreft vloeiend lijnenspel. Een onwaarschijnlijke ronding vormt een realistisch personage, flexibiliteit alom alsof Robbedoes en Kwabbernoot latex-poppetjes zijn die je in verschillende vormen kan plooien. Deze vormgoochelaar had echter een gebrek: het uitblijven van memorabel leesbare boeken. Het oog krijgt dan wel wat het verlangde, ook de geest dient gevoed te worden. Helaas onafgewerkt, dus het eindresultaat valt niet te beoordelen. Edoch is het rommelige zootje ontoereikend om hem voor dit
Robbedoes-verhaal op het hoogste schavot te plaatsen. Schrijversassistent Yann mag dan twintig jaar later furore maken met zijn
Piccolo in veldgroen, geïllustreerd door Chaland-aanhanger Schwartz, deze eerste dracht heeft absoluut niet de afwerking van het definitievere, meer mature resultaat dat in 2011 verscheen.
Robbedoes door Y. Chaland is desalniettemin een fantastisch boek. Grotendeels omdat het de volledige situatie schetst rond het ontstaan van dit verhaal, de steeds veranderende uitgeverspolitiek en onderlinge competitiestrijd. Ook vanwege dat opname van sublieme illustraties die Chaland maakte. Eigenlijk is de strip maar een relatieve bijzaak. Stel je voor dat Chaland alsnog terugkeert om er een einde aan te breien. Hoe zou zijn stijl dan in 25 jaar geëvolueerd zijn?
-
Jonathan 16 **½
-
Robbedoes door Chaland ****
-
Urbanus 155 **
Geen opmerkingen:
Een reactie posten