Na zo een spectaculaire en bevredigende opener waren de verwachtingen natuurlijk hooggespannen. Noch Roulot, noch Hénaff kunnen de belofte waarmaken. Scenarist Roulot heeft duidelijk zijn kruit verschoten in het eerste deel. Daar waar hij verrassend uitpakte met onvoorziene plotwendingen middenin de pagina, focust hij zich hier eerder op een
Tien kleine negertjes-variant. Crown was al een klootzak, de kinderen hebben duidelijk een aartje naar hun vaartje. Van je familie moet je het hebben. Hénaff maskeerde de anatomische zwakheden met enkele sublieme, weergaloze pagina's. Dit tweede deel bezorgde hem minder mogelijkheden om met visuele tierlantijntjes uit te pakken (even nog op de pagina's 33 en 34, à la Frank -
Sin City- Miller) en je je dus vlugger stoort aan het gebrek aan accuraatheid en sensibiliteit. Rampzalig? Neen, want uiteindelijk is deze
Het goud van de verdoemden een geslaagde afsluiter waarbij naast hebzucht en naijver ook religieus fanatisme een veeg uit de pan krijgt.
-
Ars Magna 2 ***
-
Bowen 2 HC *
-
Bowen 2 SC *
-
Testament van kapitein Crown, het 2 ***½
Geen opmerkingen:
Een reactie posten