Nu Doorzon de reguliere basis van het stripveld verlaten heeft, krijgt Gerrit de Jager uit het niets een oprisping om de goegemeente te delen in de quasi ontstaansgeschiedenis van deze atypische stripfamilie. Het vloekt, Gerrit de Jagers stijl van alles ontbloot (geen kleur) nu in een grafisch roman-jasje. Daardoor vallen de drukte (een pagina ziet er steeds overvol uit) en de leegte (in decors, de fijne, droge lijnvoering met weinig zwartvlakken als contrast). Het is duidelijk een bewuste keuze en kan je de auteur moeilijk beschuldigen van een gemakzuchtige graphic novel-grafiek waar menig 'artiest' mee uitpakt bij gebrek aan beters. De Jager blijft zichzelf tenminste trouw en tekent waarin hij het best is, met Doorzon-varianten steeds de werkelijkheid afspiegelend. Het is behoorlijk intiem, de privékast die Gerrit de Jager opentrekt. De opvallende dubbele scheiding die hem te beurt valt, de auteur neemt geen blad voor de mond en legt een stukje ziel bloot. Het opkomend neoliberalisme van een anti-establishment-man, uiteindelijk wil je 'overleven'. Da's hetgeen de Jager doet, terug in de tijd wriemelen en 'over het leven' vertellen. Over zijn leven.
Door zonder Familie, voor een niet chirurg: een geslaagde operatie.
-
Beatles, The De begindagen **
-
Doorzon: Door zonder familie ***½
-
Miss Oktober 2 ***
-
Uit de archieven van Willy Vandersteen 13 ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten