Leg echter deze Pietje Bell naast een Dik Trom en je merkt amper uit het verschil. Oké, het plattelandse verschuift naar het grootstedelijke, de kleuren worden geregeerd door een roze bakstenen teint. Die vloeit samen met de kleren en natuurlijk ook de huid van de passanten. De strip oogt daardoor enorm repetitief, resulterend in een onaangename saaiheid. Alles is vlak, met letterlijk weinig perspectief (pagina 19, kader 5). Het vuurwerk op pagina 31 knalt gelukkig verademend als afwisseling. Matena heeft dringend nood aan een nieuw kleurpalet om karakter in te bouwen. De capriolen van Pietje zijn leuk, ze overweldigen niet. Enkel voor aha-erlebnissen goed.- Kapitein Sabel 1***
- Pietje Bell HC **½
- Pietje Bell SC **½
Geen opmerkingen:
Een reactie posten