Griffo's Munro

Als je aan Griffo denkt, keer je terug naar het verleden, toen deze kameleon in de huid kroop van andere artiesten en zich zo in hun voetsporen plaatste. Bilal (via Beatifica blues en SOS Geluk) en Hislaire (Griffo's Mister Black) zijn dan de vaakvoorkomende referenties. Maar met deze Munro kopieert Griffo de stijl van Isabelle Avondrood-tekenaar Tardi. Net ook omdat de setting gelijkaardig is, zij het niet in het typische eeuwwisselings-Parijs, wél New York, New York. Gekke wetenschappers, onverklaarbare omstandigheden, bizarre wezens. Je vraagt het je af of je een delirium beleeft. Scenarist di Giorgio doet niet meer dan herschrijven en voegt relatief weinig toe aan de unieke Tardi-verzinsels. En ook Griffo is te braaf in het imiteren. Leuk, maar net niet.
- Munro 1 ***
- Munro 2 ***
- Sammy 3 ***