Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Wanneer een illustrator zijn ding wil doen in de stripwereld laat je hem toch gewoon zijn gang gaan, mits begeleiding van een scenarist. Dit project lag JG Jones duidelijk nauw aan het hart, alleen trachten die ideeën – sorry voor de woordspeling – te kanaliseren. Daarvoor dient Mark Waid. Hij zet alles verder op een rij en brengt structuur in de natuurchaos. Wie een doorsnee anti-Klan-pamflet had verwacht over de lange lijdensweg die de zwarten moesten ondergaan,
Strange Fruit puurt uit de nadagen van het racistische geweld in de Verenigde Staten. Echter rekeninghoudend met de noden van het klassieke lezerspubliek voeren Jones en Waid een semi-superheld op, een wezen dat verschijnt uit het niets en dat sprakeloos toekijkt en toch intervenieert in het wrede spel van liefde en vooral haat. Hij is de vreemde vrucht, zelfs een rotte appel die de kracht van het natuurrampverhaal ontkracht. Een gewone weergave van mensenleed ware sterker geweest, met meer ruimte nog voor de ontwikkeling van de personages. Nu voelt het inhoudelijk dunnetjes aan. Hoe lang is het niet geleden dat je nog eens overdonderd werd door een geschilderd realisme. Jones maakt het haast te mooi om waar te zijn.
Strange Fruit is een vreemde eend in de bijt, maar wel een wonderschone."
13-04-2019
7/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten