Een maximum lijkt onterecht wanneer je rekening houdt met de extreem gedateerde comicachtige inkleuring die door de drukbeperkingen van het toenmalige stripmedium gefabriceerd werd. Geactualiseerd (het hemelse verschil met de zachte covertekening) zou Mazzuchelli's werk pas compleet tot zijn recht komen. Wedergeboorte is niet alleen een inhoudelijke mijlpaal voor de evolutie van de superheldenstrip (de psychologisering van de karakters met meer menselijke inhoud), het is bovendien een visueel en vertelkundig pareltje. Traditioneel is het uitgangspunt van de held die van zijn sokkel wordt geblazen, de dieperik in geduwd om alles te verliezen en als eenzaat over te blijven. De pionnen rondom hem verliezen stelselmatig het geloof in de protagonist, de held zelf verliest zijn credibiliteit. Waar vindt hij reddding? Wie kan hem bijstaan? Met welhaast religieuze symboliek (de piëta) is er letterlijk dat beeld van 'salvation'. Die wisselwerking tussen Miller en Mazzuchelli is subliem. Het inleven in de verschillende personages, goed en kwaad (zelfs de Kingpin), het herbeleven van Matt Murdocks ongeval, de doorstane crisis. Jammer dat Miller naar het einde toe een toegeving doet aan het superheldenconsortium. Waarom moet Captain America hier plots komen aandraven? Dat had deze Wedergeboorte immers niet nodig (al is het om een fascistoïde instelling te bekritiseren). Absolute aanrader.
- Barelli 5 ***
- Daredevil Wedergeboorte
- Ralph Azham 1 ***
- Suske en Wiske 130 ***
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten