zaterdag 16 oktober 2010

Dog eats (Dylan) Dog

Vananvond een uit-etentje, nu nog vlug een aanvulling. "Gek. De ene keer kan je absoluut niet overweg met fantastische elementen in een strip. Terwijl de andere keer je volledig meegezogen wordt in de onwaarschijnlijkheid ervan. Volledig te verklaren, valt dat niet, daarvoor is te veel magie gemoeid. Maar het zou toch kunnen liggen aan het voorgeschotelde kader. Bij Dylan Dog, detective in het paranormale, wist je dat van in het begin. Je bent meteen mee met de waan waarin sommige slachtoffers leven, je gelooft het reilen en zeilen van deze doorwinterde speurder. Zelf is Dylan vaak ook de belever die zelf niet volledig kan vatten wat hem overkomt. Vandaar de sympathie. Dit tiende deel bevestigt de kwaliteiten van de reeks. Met schitterende tekeningen van Casertano is het griezelig genieten. Drama evocerend via camerastandpunten (dan eens schuin, of een close opname), een strakke paginaopbouw en het expressieve acteerwerk. Ook Sclavi steekt een extra tandje bij. Je bent vanaf nu alerter wanneer je een spiegel passeert. Wie weet wat er zich allemaal in herbergt. Achter de spiegel is totnutoe het hoogtepunt uit de Dylan Dog-reeks."
- Een auto biografie - Een kanon op de architectuurcanon
- Casus 1
- Dylan Dog 10
- Prinses en de Kikker
- Skydoll - spaceship collection 1
- Urbanus 2: De Hittentitten zien het niet zitten
- Weg

Geen opmerkingen: