Welke afgeleide ook, wanneer IJslandse regen het land binnensijpelt moet je niet met een paraplu beschermend staan zwaaien, maar wel je met open armen in de ruimte begeven om alle melodieuze druppels op je gezicht te laten vallen.Sigur Ros sabbateert vanwege uitbreidende gezinssituaties waardoor de creatieve drieduizendpoot Jonsi vrijelijk persoonlijk werk kan presenteren en op de koop toe ook nog ruimte creëert om dat lijfelijk te promoten allerlande. Totaal onvoorbereid en enkel berustend op het geregeld op de radio huppelende GoDo-hitje, wist je totaal niet waaraan te verwachten.
De verpakking is mooi ingekleed, het decor belooft een zekere visuele interactie. Jonsi begint vrij rustig en probeert de podiumtrucjes van Sigor Ros te vermijden. Geen opwarmer die je van de sokken blaast door op te bouwen naar een overdonderende climax. Eerste vergissing. Niet enkel de verwachtingen van het publiek worden daardoor niet meteen ingelost, de noodzakelijke intro om de zaal compleet klaar te stomen, komt pas na enkele nummers op gang mét versterkende beelden. Met een climax die aan het grote Ros-werk doet denken, zo'n wow-gevoel evocerend waardoor je snakt naar adem. Die rust wordt iets te gewillig ingelost met weer een resem kalme nummers die onvoldoende imponeren. Pas naar het einde toe komt Jonsi weer op de proppen met de echte bezieling.
De man heeft natuurlijk het nadeel een zekere erfenis mee te dragen. Vooralsnog is hij (zelfs met begeleidingsband) te zwak om op dezelfde pied de stal te mogen staan.
Jonsi. Ancien Belgique.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten