Jaime Martins tweede Vrije Vlucht doet onmiddellijk denken aan die andere Grote Depressiestrip Miltons dromen. Door het gelijkaardige kleurgebruik word je ondergedompeld in de broeierige sfeer van een troosteloze, droge en harde miserie. Hard Times leest als een aaneenschakeling van anekdotes, korte levensbeschrijvingen verteld door passanten die het niet lang meer zullen trekken. Hoe gelukzalig is de trektocht van Tom? Zijn overlevingsdrang zorgt steeds de ontsnapping op het juiste moment. Zijn medestanders hebben vaak minder geluk. Hard Times blinkt uit in schoonheid. Was Wat de wind brengt doordrenkt van de kou, hierin schijnt de zon aan de loodzware hemel. Veel ruimte voor optimisme is er niet. Jammer dat de ontmoetingen van Tom snel en oppervlakkig behandeld worden. Het laat weinig ruimte over voor enig inlevingsvermogen. Is dit een even verontrustende Hellevaart? Ondanks de hardheid is er toch ruimte voor een sprankeltje hoop. Dat getuigt de laatste zin: "Ik weet dat ik niet meer alleen ben. En dat 't goed is om niet alleen te zijn."- German en wij 4
- Hard times
- Mazdabende 7
- Nico 1
- Ravian 2
- Rooie Oortjes 39
- Sigmund 19
Geen opmerkingen:
Een reactie posten