Hondse prairie

Vele jaren voor het toch wel zeer intelligente Deadwood gemaakt werd, gebruikten ook Berthet en Foerster de daarin opgevoerde westernmythes om hun verhaal te stofferen. Calamity Jane, Wild Bill, het beeld dat ze van hen in de TV-reeks opvoeren, die rauwheid, vind je hier ook al in terug. Knap gedocumenteerd, daar kan je van op aan. Hoe innemend de reis ook is die ondernomen wordt, de helende rite voor de ouwe, harteloze boef Bone moet hem door toeval dichter brengen met zijn verloren gewaande gevoelens. Enkel het eergevoel telt, hoe harteloos ook. Maar de ruwe bolster blijkt toch van vlees en bloed. De intenties zijn goedbedoeld, toch hebben Foerster (in woord) en Berthet (in beeld) heel wat moeite om die gevoeligheid vast te leggen. De cleane stijl van de Pin-up-tekenaar verzwakt de echtheid en de intensiteit. De tuitende tranen zijn slechts getekende druppels. En is het de zwakke vertaling -met annex lelijke lettering- die ervoor zorgen dat ook de begeleidende vertelling onvoldoende meevoert. Toch meer dan lezenswaardig.