Veronderstellend dat Scott Snyder het grootste deel van het schrijfwerk op zich genomen heeft, is hij verantwoordelijk voor het hoogdravende Joker-verhaal. De gewelddadige waanzin waarmee Batmans ergste vijand uitpakt, is zo beangstigend reëel, zelfs een grens te ver overschrijdend, die van welvoeglijkheid weliswaar, dat je een aversie krijgt van de macabere, exuberante, dodelijke injecties van die immer lachende clown. Vermoeiend is de hoogdravendheid waarmee The Joker uitpakt. Voor elke handeling wel een woordje uitleg, lees een monoloog zonder ruimte voor weerwoord. Het zorgt ervoor dat je nog langer stilstaat bij het violente karakter. Wat volgt is dan eerder een verademing met vooral Jocks bijdrage die uit de band springt. Hij is de redder in nood die het even in issue 18 overneemt. Knap, beheerst en zonder al te veel tierlantijntjes. Even verwacht je ook van Alex Maleev een uitschieter, helaas infecteren het obscurantisme en de Superman-team-up zijn grafische werk.
Dood van de familie, een verwarrende titel, want de derde
Batman and Robin heette ook zo.
-
All new X-Men 008
-
Batman New 52 3 Dood van de familie
-
Betty & Dodge Art Book
-
Bloem van de Nieuwe Wereld
-
Canciones - Federico Garcia Lorca
Andreas wordt voor een keer ingehaald door een opmerkzame lezer. Zich verdiepend in de materie ontdekte deze een steeds weerkerend element, het woord
Terminus. Na heel wat opzoekingswerk gaf deze puzzel een onwaarschijnlijk resultaat. Nog voor het Capricornus-epos eindigt, gunt de uitgever jou een oplichtende tip van de sluier, nauw aansluitend bij de titel van het boek. Alleen al daarom weet je waarom je de David lynch van de strip zo graag leest. Want zelfs al ben je slechts de ontvanger van dit openbarende nieuws, hiermee heb je toch het gevoel je weer wat dichter in die Andreas-waanzin te mogen wentelen. Fascinerende ontdekkingen.
Terminus is net nog niet het einde. Een viersterrenstrip, en dat zelfs zonder herlezen!
-
Capricornus 19
-
Cordelia 14
-
Esther Verkest 14
-
F.C. de Kampioenen 94
-
Heiligdom Genese 1
-
Heiligdom Genese 2
-
Huiver zonder hoop
-
Ik ben een Kathaar 6
-
Ik wil de koning zijn
-
Iron Man 008
-
Magic 7 3
-
Mermaid Project 3
-
rechter, De 19
-
Star Wars Classic Remastered Episode VI SC
De grote commerciële fout die de gebroeders Maffre maken is de keuze om een verhaal van 80 bladzijden te vertellen. Hierdoor werk je dubbel zo lang aan een boek en verschijnt er eerder sporadisch een nieuw deel. Uit het oog, uit het hart, voor je het weet is de oorspronkelijke koper jou al volledig vergeten (
Undertaker heeft er ondertussen al drie!). Nochtans volledig onterecht, want
Stern is één van de uitspringende buitenbeentjes, een atypische western die ondanks eenzelfde uitgangspunt als voornoemde reeks (een doodgraver in de hoofdrol) het basisprincipe zelfs in dit tweede deel volledig negeert. Als er gegraven wordt, is dat eerder in Sterns verleden. De lijken die uit de kast komen hebben daar betrekking op, niet Sterns beroep. Scenarist Frédéric focus zich volledig op de mensenschuwe protagonist, hij die zo ver mogelijk van zijn soortgenoten vandaan wil blijven. Wanneer de poëet noodgedwongen naar de grootstad Kansas moet, is het hek van de dam. De man uit de wildernis beseft maar goed dat de geciviliseerde wereld niet noodzakelijk beschaafd is in
De stad der wilden. De kalmte zelve komt de introverte Stern in een spiraal van onnodig geweld terecht. Een beetje te vergelijken met het parcours dat Wigelow moet afleggen in het dubbelluik
De minnaar en
Gek van vrouwen. Een even hilarische zoektocht, een absurde queeste naar Sterns geliefde literatuur. Net als Wigelow tuint de nietsvermoedende Stern in de eerste de beste vertrouwensval. Het bewijs van de menselijke valsheid is meteen gegeven. Alsof de link met de superstrip van het duo Durand-Rodolphe nog niet expliciet genoeg is, leg je best de covers van de twee delen naast elkaar. Het lijkt erop dat zelfs Julien Maffre zich liet inspireren door Michel Durand. Totaal geschift en weinig vertrouwenswekkend in de medemens, je zou voor minder afgezonderd gaan leven.
-
Stern 2
Lee Bermejo stelt je geduld danig op de proef, de climax (of ontknoping) stilt weliswaar de honger, net nu wil je bij het omslaan van de laatste pagina natuurlijk meer. Brood en spelen, het spektakel wordt verzorgd door hedendaagse gladiatoren,
Suiciders genoemd. Identiteitsloos staan ze hun mannetje in de arena om roem en geld te vergaren. En dat terwijl ze toch in één klap gewist kunnen worden. Puppets on a string, meer zijn ze niet. Je ondergaat en geniet van het indrukwekkende samenspel tussen Bermejo en Hollingsworth, visueel prikkelend met een krachtig realisme. Bij Matt Hollingsworth krijgt het inkleuren steeds een extra dimensie. Een scenarist of redacteur had Bermejo een beetje kunnen bijsturen qua duidelijkheid in diens intenties, al struikel je daar op het einde niet meer over dankzij die geweldige ontknoping.
Suiciders 1, genieten geblazen. Met dit brood en spelen is je honger gestild.
-
Suiciders 1
-
Uncanny Avengers 008
-
Urbanus 174
-
Virus 1
Mag kommer en kwel ook een keer benadrukt worden? Een draak van een strip. Veelal korte strookjes over het wel en wee in een Zoo. Een kiekenkot, een varkensstal, een kippenren, een apenkooi, kortom de gemiddelde dierlijke werkvloer waarbij menig deelnemer zich beestig gedraagt. Het meest elementaire wordt door Abe Borst genegeerd: degelijk tekenwerk. Dit is de povere lijntrekkerij van een artiest die de principes van esthetica niet beheerst, pijnlijk gestuntel en geklungel waarbij geen enkel (noch menselijk, noch dierlijk) anatomisch correct is. Al doende leert men? Toch liever eerst een degelijke opleiding volgen. Bizar het engagement van Strip 2000 om dit uit te geven. Idem voor de redactie van Kids Week die met de ogen dicht dit amateurisme een spreekbuis geeft. Logisch dat je dan over de grappen heen leest. Met zo'n uiterlijk is innerlijk niets grappig.
-
Zoo & zo 1
Geen opmerkingen:
Een reactie posten