Francq: Largo Winch (2)

Originele voorbereidende schets voor een scène van wat één der meest commercieel iconische strips van de laatste vijfentwintig jaar zou worden. Uit Largo Winch 1: De erfgenaam. Uiteindelijk negeerde Philippe Francq de opmaak en herbegon de enscenering om de actie er realistischer te doen uitzien. In deze eerste versie lijken de 'zwaantjes' op hun motor eerder weggeplukt uit een dolle achtervolgingsscène van Kuifje met een obligate onomatopee genre Paw Paw.
"Op z’n zesentwintigste erft Largo Winch een financieel conglomeraat dat tien miljard dollar waard is. Largo Winch is een tegendraadse jongeman, een rokkenjager, een vechtersbaas en een nonconformist. Daarom wordt hij ook wel de ‘miljardair in jeans’ genoemd. Kan hij zijn handen schoon houden als hoofd van zo’n imperium? Temidden van verleidelijke vrouwen en bedenkelijke bankiers, tussen financiële manipulaties en twijfelachtige zaken weet Largo Winch zich steeds staande te houden. Al balanceert hij soms op het randje van de wet."
Pats. Boem. Bang.

Wat een knaller van een opener. Eerst de hele historie rond de befaamde Nerio Winch (wiens portret aardig op dat van Jean van Hamme lijkt) en daarna de ontdekkingstocht naar de jonge snaak die een heel imperium erft. Turkije, gevangenis, mishandeling. Midnight Express is niet ver. Veel valt er niet op aan te merken.
De erfgenaam: een beklijvende thriller, vlot geschreven en ontzettend sterk en professioneel in beeld gebracht. Philippe Francq speelt met de ogen van de lezer en leidt ze vloeiend naar elke tekstballon. Tevens ook de uitgekiende inkleuring accentueren. Vergelijk de tekening op het titelblad met diens afgewerkte resultaat op pagina 34.
L 38 x H 16. Potlood.