Wanneer je D. leest, vraag je je voortdurend af of dit wel dé Maïorana en Ayroles zijn die Garulfo bedachten? Je vindt er immers niet meteen de meeslependheid van het kikkersprookje in terug. De personages worden o zo anders gepresenteerd, de ontwikkeling van de plot volgt een minder voor de hand liggend stramien. Naarmate het einde in zicht komt, besef je dat de auteurs nu een ander literair- annex vertelgenre onder handen nemen en het volledig naar hun wensen plooien. Hoeveel vampierenverhalen ken je ondertussen niet die op een gelijkaardige manier worden ingevuld! Maïorana en Ayroles doen het op een eigenzinnige manier. Helaas kronkelt de vertaling alsof de schrijver van dienst niet weet wat met de expressies aan te vangen. Alsof er vaak geen (!) interactie is tussen de personages. Onmogelijk dat Ayroles zo struikelt. Bovendien zit je met een Hollands taaltje dat niet altijd even lekker bekt. De ontknoping (de laatste 15 bladzijden) is schitterend, de opbouw daarentegen brengt je amper in veroering. Maïorana blijft rudimentair elegant. De sprookjeswereld ligt hem voorlopig beter, zijn realisme mist wel eens finesse. Qua efficiëntie daarentegen, die is wel raak.
- D. 1 ***½
Inderdaad, dit is Typex' Rembrandt en niet Rembrandt tout court. De artiest kiest niet voor een getrouwe reconstructie van Rembrandts levensverhaal. Deels omdat er weinig van geweten is, deels ook omdat hij resoluut een eigen interpretatie en invulling wou geven. Gekende feiten of flarden passeren de revue en voorts is het de inbeelding van de dagdagelijkse struggle for life van de ouwe brompot die moeite had om zich financieel te nestelen en vooral om zich uit te drukken. Wat lukte op doek, liep totaal verkeerd in de omgang. Nadeel: je moet al achtergrondkennis hebben om het drama van het genie te kaderen. Typex selecteert zonder duiding. In de eerste helft valt het nog mee, dan ben je danig geïmponeerd door de Rubensiaanse benadering van Typex' schildersonderwerp. Echter even verder verlang je naar meer. Bijvoorbeeld de doorgronding van de man. Of de totstandkoming van diens (of sommige) meesterwerken. Naar het einde toe struikelt Typex meer en meer (slordiger en vluchtiger). Typex' Rembrandt is kunstzinnig, jammer genoeg niet voldoende doorleefd.
- Rembrandt (Typex) HC ***½
- Rembrandt (Typex) LUXE ***½
- Rembrandt (Typex) SC ***½
Toeters en bellen om de geslaagde terugkeer van Superman te vieren. Straczynski kiest voor een hervertelling van diens epos en reconstrueert bij mondjesmaat de zoektocht van een buitengewone adolescent die zijn plek hier op aarde probeert te verdienen. Weliswaar wordt die (beslissing) definitief uitgelokt door een buitenaardse tegenstander, waarvoor dank. Dit eerste boek van Earth One -je hebt nochtans niet meteen behoefte aan een vervolg- is een mooie uitdieping van het personage Clark Kent. Hoe hij naar de grote stad trekt, zich op de arbeidsmarkt gooit en beseft dat kleine dingen een groot verschil kunnen maken. Innemend en ingetogen zonder al te veel bombardie. Het spektakel komt er pas op het eind wanneer de jongen noodgedwongen een keuze moet maken. Dan pas gedraagt hij zich echt super, man!
- Superman Earth One 1 ***½
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten