Gelukkig is het tromgeroffel niet te luid waarmee scenarist Marc Legendre wordt binnengehaald. Als eersteling is dit niet meteen een uitschieter. De schrijver meent terug te moeten grijpen naar het verleden en pikt een ontmoeting op rondom het elfenvolk om een leidraad te creëren over meer dan één album. Hij kent dan wel zijn RR-klassiekers, hij schrijft in eerste instantie geen nieuwe klassieker. Het verhaal is mak en zonder al te veel diepgang. De informatieve tierlantijntjes stofferen zelden. Legendre heeft inderdaad niet veel plaats ter beschikking (30 bladzijden), daarom juist dat je je beter enkel richt tot het godsgericht in plaats van het kleine volkje er meteen bij te sleuren. Claus kan zich nu terug volledig focussen op het tekenwerk, alleen heeft hij zich al ingegraven in een systematiek waarbij nadenken over composities en anatomie naar de achtergrond zijn geschoven. Weinig doelgericht is het Godsgericht. Matig. Een mooie miniatuurversiering van de eerste letter fleurde een droge tekst in de Middeleeuwen op. Hier probeert de schrijver dat ook met een weinig aanschouwelijk resultaat. Deze is slechts een simpele uitvergroting zonder extra illustratieve charme en geeft eerder blijk van amateurisme. Een willen maar niet kunnen. Bizar: strook 86, kader 3, wanneer Johan luidop commentaar geeft op de gedachten van de verteller het kadertje ervoor. Toeval?
- Cédric 27 **½
- Junior & Co 1 **
- Rode Ridder, De 238 **
- Rode Ridder, De 238 Luxe (linnen rug) **
- Rode Ridder, De 238 Luxe (velours) **
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten