Justice via de Ambulance met Spiegelingen

Oorlog, het blijft menig mens fascineren. Met de viering van de 'Grote Oorlog' in het vooruitzicht, kan deze Ambulance 13 extra licht werpen op de materie. Het is het klassieke verhaal van de ambitieuze luitenant die persoonlijke beweegredenen heeft om zijn vel te riskeren aan de hellepoort. Cothias en Ordas geven hem een gezicht, een identiteit, zo eentje waar de integriteit van af druipt. En wat hij thuis niet kon realiseren (zijn broer redden), 'probeert' hij aan het front dan maar uit. Mounier en c° brengen het intens, de eerste helft eindigend met een bescheiden teken van hoop. Mooi is de realistische lelijkheid. Het bewijs dat Tardi niet het alleenrecht heeft op het recycleren van dit stuk wereldgeschiedenis. Het triumviraat Cothias-Ordas-Mounier geeft deze Eerste Wereldoorlog een menselijker gezicht ondanks de onmenselijke gebeurtenissen. De wil van een ruimdenkend man versus de gevestigde orde die niet graag heeft dat het gezag ondermijnd wordt (Paths of Glory). Het drama raakt. In naam van de mannen mag met naam en faam bewierookt worden. Weer een puike uitgave van Saga.
- Ambulance 13 Integraal ***½
Wow. Grant Morrison krikt het niveau van de gemiddelde superheldenstrip danig op. Vooral met het wetenschappelijke perspectief gooit de scenarist hoge ogen. Terwijl we nu steeds meer ingeburgerd raken met alternatieve en parallelle werelden, exploreerde hij reeds in 2000 de grenzen van de multiversums. Wat als Superman en c° tegenover hun tegenpolen komen te staan. De invalshoek is verrassend én aannemelijk, de confrontatie daarentegen minder bombastisch en daardoor minder spectaculair dan je zou verwachten. Erg is dat niet, zo blijft het grootste gedeelte gefocust op het verrichten van een nieuwe goede daad. Intelligent, entertainend, Morrison legt de lezerslat behoorlijk hoog. Quitely heeft een eigengereide stijl, de superheldenmannetjes zijn niet volgens de geijkte modelpoppetjes getekend. Robuuste mannentorso's versus elegante vrouwenlichamen. En voor een keer hebben superhelden iets in hun broek.
- JLA earth 2 ***½
- Sombrero Zwarte Reeks 181 Twenty 4 ****
Misschien een iets te inteeltverhaal voor leken die het stripmilieu niet kunnen plaatsen, toch is Spiegelingen 3 akelig reëel waarbij het lijkt of Mangin haar lotsbestemming reflecteert in dit, ja wat, liefdesverhaal? Bajram hergebruikt de stijl van Drie Christussen, nu met dit decor is het een knappe variant op het fotorealisme. Of Mangin het zich allemaal heeft ingebeeld (de overlapping met Balzac), ze toont voor het eerst echt volwassen te zijn zonder de geschiedenis te recycleren zoals Attila de Hun in de Gesel Gods, Alex in Alex Senator. Ze graaft zelfs behoorlijk intiem in haar ziel. Alsof ze zich deels blootlegt. En net als in 2001: A space Odyssey openbaart het einde een filosofische inslag, de kruisbestuiving met Bajram is compleet. Soms onderga je het lot. Soms -als de mogelijkheid zich voordoet- help je het lot een handje. Zelf was ondergetekende gecharmeerd door de herkenbaarheid. Vraag is hoe een buitenstaander dit ervaart? Mangin openbaart zich als schrijfster.
- Spiegelingen 3 ***½
- vier hoeken van de wereld, De **½