Een dikke proficiat richting auteur voor zijn doorzettingsvermogen. De creatie en de realisatie -met de nodige bijschaving- heeft dan wel heel wat tijd in beslag gebomen, de vruchten die je ervan kan plukken zijn sappig gerijpt en erg smaakvol. En zelfs al zitten er hier en daar imperfecties, de sage van Atlas & Axis heeft je meteen beet. De uitgever verwijst terecht naar Bone. Pau's werk straalt grotendeels de geest uit van Jeff Smith: een decor, de inkting van een figuurtje, de naïeve onschuld, het vrolijke. En toch is Atlas & Axis anders. De slapstickposes (pagina 10, kader 2, de rennende cirkelende benen), de wisselende toon (van luchtig naar moordzuchtig) en de van de hak op de tak springende evolutie. Alsof Pau moeite had om al zijn ideeën te kanaliseren en zich de discipline niet kon opleggen om eerst het grote geheel in elkaar te puzzelen. Neem gewoon het moment wanneer het pad van de twee helden door omstandigheden scheidt. De zich niet kunnen oriënterende Axis komt 'per toeval' toch weer goed terecht. Gelukkig struikel je niet over deze hindernissen, want het eerste deel is zo gemoedelijk dat je met plezier deze twee diertjes in de armen sluit.
- Ardalén ***½
- saga van Atlas & Axis, De 1 ****
- saga van Atlas & Axis, De 2 ****
- Storm 27 Dossiereditie 27 ***
- Ype 5 *
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten