Semitragische kortverhalen die op het lijf van Giardino geschreven zijn. In het begin licht ironisch, speels flirtend met dubbelzinnigheden. In Heerlijke huivering is dat provocatief met letterlijk sensuele rondingen (pagina 11). Vochtig en ver gaat al iets verder en verliest de jeugdige onschuld. Pas op met wie je flirt of mee in zee gaat! Soms kan dat trouwens ook van iemand dichtbij zijn. Zoals een vriendin die mee op Safari vertrekt. En zo leeft Giardino zich uit met frigide burgertrutten en loopse libido's versus grandioze gigolo's en onschuldige naïevelingen. Alleen naar het einde toe gaat Giardino zijn boekje te buiten door twee stripnovelles te presenteren van elk 24 pagina's. De derde waarheid en De ontdekking van Parijs stokken het consumerend leesritme en vereisen een hogere concentratie. Weg met de vluchtigheid, echte thrillers zijn in de maak. Het onderkoelde realisme geeft de stijfhartige acteurs extra pathos. Vakanties kunnen soms ongewenst bruusk eindigen. Bij Giardino zijn ze fataal!
- Fatale vakanties ****
- Okko - Dossiereditie 8 ***
- Troebel water HC ***
- Troebel water SC ***
Ai. Een Brecht Evens-adept. Of erger, een Brecht Evens-kloon? Da's het eerste wat in je opkomt wanneer je het boek openslaat. Die overvloedige waterkleurtjes doordrenken de pagina's met een overheersende uitgaanssfeer. Het boek heeft twee gezichten. Enerzijds de grauwe, groengetinte discotheekscènes, slordige drukdoenerij. Anderzijds de oase van rust die zich bevindt onderin de zaal waar de toiletdame een oogje in het zeil houdt. Je mag d'r trouwens gerust nog een derde aan toevoegen. De sepiaherinneringen die zich in alle gelukzaligheid tussen Madame Pipi en haar WC-eend (die eerder een zwaan lijkt) elders afspelen. Delphine Frantzen wisselt bewust stijlkundig af. Hoewel het eerder de indruk wekt in verschillende fases te zijn getekend. Want de elegantie van de intieme gesprekken tussen de moederlijke Madame Pipi en haar bezoekers, wordt teniet gedaan eens we ons buiten dat feeërieke terrein begeven. Frantzen probeert gewichtig te doen door de menselijke drama's te exploreren. Het resultaat is een nogal doorzichtige en magere psychologie. Goedbedoeld, echter te licht om het album te dragen. Toch moet gezegd dat dit afstudeerproject een uiterst puike prestatie is. Met wat meer durf en meer eigenheid kan Frantzen het ver schoppen. Gek wel dat zo'n uitgever moet rekenen op productiesteun. Ofwel geloof je in het project en neem je het risico op jou zonder van derden afhankelijk te zijn.
- Madame Pipi ***
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten