Nog gekker

Kwestie van gadgets kan dit absoluut tellen. Nu op een Ipad voor slechts 499 dollar. Had ik beter daarvoor gespaard in plaats van deze reis aan te vangen? Marnix, je zou hier zo verdwalen!

Exclusief

Live vanuit een fantastische Applestore op de hoek van Central Park. Pure decadentie: de mamier van presenteren, de aanwezige massa die ongegeneerd gebruik maakt van alle internetopties! Onverantwoord, niet?

Dag 2.5: Voor Tim

Brandweerlui over heel de wereld steunen mekander door dik en dun, dat zie je ook vaak in tv-series (Lie to me, Homicide) en films als Backdraft. Logisch dan ook dat Flip zijn vleugels uitspreidt en zich graag opmaakt om bij zo'n heldhaftige vuurbestrijder post te vatten.

Dag 2.4: Rijke impressies

Na het toch wel teleurstellende bezoek aan het statische eiland zetten we terug vaste voet op Manhattanse grond. Het is daar dat we overrompeld worden door al die verschillende minigemeenschappen. In Vrije Vlucht doorkruisen we een stuk Wall Street, Pier 17, het City Hall Park, om wat langer te kuieren door Chinatown en het door Aziaten ingesloten Little Italy.
Terwijl de ene blijft plakken om het eind van de halve wereldbekerfinale mee te pikken, maakt Knapzaksmurf van de gelegenheid gebruik om capriolen uit te halen in de buurt van de Brooklyn Bridge en iets verder het notorious Five Points veilig te maken. Deze laatste was de plek waar vroeger de Ierse bendes elkaar bestreden zoals weergegeven in Martin Scorceses The gangs of New York.

Dag 2.3: Buddy X

Buddy my friend, dat zong Neneh Cherry. Flip wil internationale bekendheid verwerven en mengt zich onder de plaatselijke bevolking om evenzeer vrolijke vrienden te maken. Een straatverkoper moet het ontgelden, al neemt deze zoet weerwraak door ons met de eerste souvenirs op te zadelen: enkele t-shirts met het obligate I love New York erop. Wat als we na zes dagen deze wereldstad haten?

Dag 2.2: Staten Island

De loden last van de tropische temperaturen geeft de geïnspireerde inval om meteen het water op te zoeken. Als echte immigranten willen we ons aanmelden op Ellis Island, dé plek die je meer dan honderd jaar geleden moest passeren om het land legaal binnen te geraken. Ook nu lange wachtrijen vol ongeduldige buitenlanders die het Statue of Liberty willen overrompelen. Diplomatisch kiezen we de alternatieve route om bootje te varen richting het iets verder gelegen Staten Island. Een overtocht die je de ideale kiekjes biedt om de beginscènes uit de meeste Soda's te evenaren met de typische skyline die opdoemt in de verte.
Staten Island bestempelen als een trou du cul is misschien wat overdreven, gezien ons kortstondige verblijf aldaar. Maar de zoektocht naar een verkoelende strandplek aan het water via een groene oase, leverde deze doodse plek op: het Great Kills Park, haar naam waardig.

Dag 2.1: Groeten uit New York

Gastster Flip eist compleet de hoofdrol op vandaag. Hij is degene die duidelijk niet op zijn bek is gevallen, want eventjes gedag zeggen aan anonieme voorbijgangers in deze wereldstad lijkt voor hem immers geen enkel probleem. En net als Marc die 's morgens de dingen groet, integreert Flip zich volkomen aan de gewoontes alhier en salueert als een trotse pauw -voor zover een papegaai een andere vogel kan uithangen- de Stars and Stripes! Oh, say does that star-spangled banner yet wave, o'er the land of the free and the home of the brave. Hoor je het hem al zingen?

Dag 1.7: This used to be our playground

Dat zong Madonna nog voor de ontroerende retrobaseballfilm A league of their own. Central Park heeft verschillende sportvelden waar de supergezonde freaks zelfs bij onmenselijk weer hun beste beentje willen voorzetten.
Mooi om zien.
Om verwarring te vermijden: deze foto's werden genomen voor het laatste avondmaal. Toen we de heilige MacDo-tempel verlieten was het al donker. We drukten op de Lernout & Hauspie-backspace-knop richting hotel: "kere keer were". Zesendertig uur wakker met slechts af en toe in waakstand schreeuwt om rust.

Dag 1.6: A quarterpounder witch cheese

De conversatie tussen Samuel L. Jackson en John Travolta in Pulp Fiction is zo'n typevoorbeeld van nazinderende dialogen. Ja, er zijn essentiële verschillen tussen onze eetgewoontes en die aan de andere kant van de plas. "Le" Big Mac blijkt gelukkig even droog bezaaid als de Europese variant, dus je voelt je direct thuis. Maar in de befaamde Quarterpounder witch cheese wordt royaal gestrooid met vlees en saus. Smikken en smakken om het zonovergoten zout op de frieten weg te werken. Genoeg vetzakkerij.

Dag 1.5: Screwball Squirrel

In eerste instantie denk je een uniek fenomeen tegen te komen: een tam eekhoorntje aanlokkelijk op zoek naar voedsel. Wanneer je Central Park een beetje doorkruist, blijkt het er niet zo Tex Avery-achtig aan toe te gaan. Geen terroriserende diertjes die je wild bestoken met allerlei plagerijen. Wel smachtend met lieve oogjes verzoekend om toch wat etensresten achter te laten. Je wil wel, maar dan moet je je eerst zelf versterken!

Dag 1.4: Veldverkenning

Het was de afgelopen dagen puffen en zweten geblazen in en rond het Brusselse. Een zomerse hitte zorgde voor tropische sferen waarbij je smachtte naar een koele bries! Hoezee, hoera. In New York is het nog een graad erger. Een graad? Doe er gerust enkele kwikzalvers bij. 37° C in de schaduw met geen enkele verkoelende vlaag die je dit keer eventueel van je sokken mocht blazen. Slechts een opengaande hoteldeur zorgde met diens op hol geslagen airco voor een verfrissende versnapering. Je vertraagde diplomatisch je tred om mee van deze onverwachtse windstoot te genieten.
Knapzaksmurf nam de bende op sleeptouw de Queensboro Bridge over. De verkenning bracht ons al vrij snel in Central Park.

Dag 1.3: A room with a view

Wat doe je zoal op een vlucht die 7 uur en 44 minuten duurt? Je zou naar één of alle van de vier films kunnen kijken die op de lamentabele schermpjes en de even lamentabele geluidsapparatuur uitgezonden worden. Is het toeval dat net de oortjesconnectie het liet afweten? Nochtans is liplezen niet mijn vakgebied! Naast Valentine's day en Steven Soederberghs The informant deed je zelfs niet eens de moeite om de andere twee op te merken. Slapen om het tekort van de afgelopen nacht in te halen en de hoofdpijn te verzachten? Of Sudoku's invullen van een net aangeschaft taksvrij denksportboekje? Overmoedig een iets te moeilijke graad opgepikt en dat zorgt voor een extra ergernis wanneer je zo goed als geen enkele deftig opgelost krijgt. Einstein hoeft niet meteen competitie te verwachten!
Op de foto: Flip maakt duidelijk dat de uitkijktoren verzekerd is. De hotelkamer op de negende verdieping in Queens geeft een prachtig beeld van de New Yorkse skyline.

Dag 1.2: De mascottes

Elk lid van het B-Triumviraat heeft zo een eigen herkenbaarheidsfactor ingebouwd. Kasper gaat drie weken lang op schok met Jommekes Flip aan zijn zij, terwijl ondergetekende zich beroept op de professionele reiservaring van de Knapzaksmurf. Jij -als aandachtige lezer- had 'm natuurlijk al opgemerkt op de introductiefoto van de rechtervliegtuigvleugel hieronder! Eriks steun en toeverlaat echter, heeft zich voorgenomen om zelf de transatlantische overbrugging te maken. Die zien we ongetwijfeld morgen verschijnen! Wie zou dat kunnen zijn? Waag je kans en gok erop los.

Dag 1.1: De uit-vlucht

Een verre reisdag bestaat voornamelijk uit lange wachtrijen (hé, Stephen Desberg met kroost op eenzelfde vlucht?), pijnlijke zitvlakken en het geduld dat immens op de proef wordt gesteld. Drie uur voor het vertrek op de luchthaven zijnd, vertragingen aanvaardend, net geen 480 minuten stilzittend vliegen én de obligate douanecontrole -met afneming van vingerafdrukken en irisscan- doorstaand. Daar is het Spaanse graan versus de zware orkaan slechts kinderspel mee vergeleken. Vooral het verlate moment waarop één van onze mascottes kwam opdagen, werd niet door al onze medereizigers in dank afgenomen. De olijke blauwerd maakte zijn opwachting door in de verte op te doemen en langs de West Wing te passeren.