Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Over De Vergetenen van het Oosten: de dokter blijkt op alle fronten letterlijk te kunnen opereren, nu verplaatst naar het slagveld in het Oosten. En zoals vaak deelt hij ook mee in de klappen. Slechts één ding geldt voor hem: het redden van elk mogelijk leven. Helaas geschreven zonder al te veel emotie (al draagt de hoofdpersoon wel het lot door de nasleep van Emilies dood), het zoveelste ongeluk tegemoet. Ordas vertelt zonder bezieling. En dat geldt evenzeer voor Mourier. Nochtans verfijnd in de decors, stralen de personages weinig karakter uit. De Vergetenen van het Oosten toont een andere zijde van de frontsoldaat via de infirmerie. En over Van de Ene Hel in de Andere: de reeks is misschien een van de eerste die je meevoerde naar de Loopgraven, toch hebben andere series als Moeder Oorlog en 14-18 de kwaliteit met gemak ingehaald. De afstandelijkheid waarmee Ordas de legerkroniek invult, bezorgt je geen extra inlevingsvermogen. Het drama raakt je kouwe kleren niet. Even welt toch enige emotie op met de dreiging rond het ziekenhuisschip. Van de Ene Hel in de Andere is klinisch koud."
25-10-2018
6/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten