Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Shit, verdomme, waar is Hermann toch mee bezig? Ondanks een paar uitzonderlijk sterke passages te beginnen met de openingsscène waarbij Jeremiah en Kirby als een echte Laurel & Hardy de titel van het boek verkondigen nadat ze voor een zoveelste keer in Another fine mess zijn terechtgekomen. Of de tornado die hen dwingt te schuilen voor het nakende natuurgeweld (pagina's 10 en 11), prachtig en beklijvend echt. Lang duurt het echter niet of de plot ontspoort en de scenarist/tekenaar blijft vooral ter plaatse trappelen met referenties naar het verleden waar je kop noch staart aan kan vastknopen. Net als Jer en Kurdy doe je alsof je mee bent, uiteindelijk verlies je de draad compleet. Neem nu neef Lindford die te pas en te onpas opduikt. Zijn meerwaarde? Shit, verdomme vervloek je net omdat Hermann ondanks zijn leeftijd toont wel nog accuraat te kunnen tekenen (wederom die eerste pagina). Daar waar hij de laatste jaren zich bezondigde aan iets te kleine figuren gepropt in de kaders, komt de anatomie nu correct over. Vervloekt dus voor deze gemiste kans."
28-10-2018
6/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten