Inhoudelijk: "De bewoners van een klein en afgelegen eilandje zien hun leven verstoord worden wanneer de jonge Aran aankomt. De nieuwkomer sluit wel snel vriendschap met zes andere kinderen, maar zaait niettemin problemen en onenigheid wanneer hij het doel van zijn komst uitlegt: hij is er om de vuurtoren te doven. Maar de enige regel van het eiland is net dat de vuurtoren nooit of nimmer mag uitgaan."
Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Andoryss' scenario heeft potentieel maar het zich koppelen aan Semedo levert niet het verhoopte resultaat op. Semedo's tekeningen zijn hoekig, stroef, doods, met kinderen die er eerder als dwergen uitzien. De zoektocht naar de herinneringen worden niet krachtig genoeg in beelden omgezet, je bent wel voortdurend benieuwd naar de ware toedracht, toch zeker wanneer Rackel meer ziet dan de anderen (pagina 6, kader 11). Zielig is Zeven Schipbreukelingen niet, zielloos wel."
15-09-2018
5/10
donderdag 8 november 2018
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten