Vijftig stripbesprekingen (10)

Pagina 40 geeft mooi de essentie van dit derde deel weer. "Uw mannen zijn gestorven op het veld van eer. Ongeacht hun verdienste, ongeacht het resultaat van de actie." Het daaropvolgende antwoord van de korporaal ruikt naar insubordinerende anarchie, echter voor een niet-militair is dat eerder gezond verstand. Kraktervol getekend, doordrenkt met 'mooie' kleuren, voor zover dat kan in deze bloederige context, en een stijlvol subtiel gebruik van zwart om de sfeer nog grauwer te maken (de lucht op pagina 33).
- 14-18 3
- 100 bullets 23
- Aâma 3
- Alexander de Grote 3

Laat de volgende maar komen. Deze bevat heel wat minder actie, nochtans katapulteert de beginscène je meteen naar een James Bond-universum, met de gebruikelijke kwinkslagintro, het duurt driekwart van het boek eer Alex zich helemaal kan uitleven. De tegenstelling werkgever-werknemer zorgt voor extra spanningen, inderdaad onbegrijpelijk dat de organisatie hem niet meteen bijstaat. Horowitz kent zijn klassiekers en put uit de geschiedenis om deze thriller te stofferen. De omzetting naar beeld is gezien de artistieke beperkingen wel geslaagd. Hop naar het volgende avontuur waar Alex zogezegd tegen wil en dank zal moeten aan deelnemen.
- Alex Rider 1
- Alex Rider 2
- Aquaman 3
- Arman & Ilva 3
- Arthus Trivium 1
- Biebel - De stroken 11
- Block 109 7 HC
- Bollie & Billie 33
- Bruno Brazil Integraal 1
- Carthago 4
- Cross Fire 4 SC
- Erik de Rode integrale editie SC

Nury in vorm met een The Firm-drama. De rechter die tot het uiterste wil gaan om de moeder van een onterecht van verraad veroordeelde te helpen rehabiliteren. Alleen is de vraag: hoe ver ben je bereid om te gaan? Het rechtertje van Melun – na al de ontberingen – duidelijk erg ver. Het rechtertje van Melun, een spannende thriller die vooral door het uitgeschreven minimalisme (geen langdradigheid) uitblinkt.
- Er was eens 5
- Er was eens 6

Wat maakt de ene Eugène-bundel beter dan de andere? De keren dat je het lachkolommetje vaker aanvinkt natuurlijk. Zelfs zonder hoofdrolspeler met een knaller openen, wat een inventieve vogeltjes. Over koetjes en kalfjes praten, vrouwen die geen gevoel voor humor hebben, buienradar checken voor het werk, indian versus dutch summer, altijd politieman willen worden, in welke straat bevind ik mij, een zwarte sidekick zou racistisch zijn en veel meer. Als je het zo leest totaal irrelevant en amper betekenisvol. In Lekker bezig bewijst Jan Dirk Barreveld dat hij vooral goed bezig is.
- Eugène 8
- F.C. de Kampioenen presenteert Vertongen & C° 14
- Flatlands - Tieten met haar
- Game of Thrones Kronieken, A - De Hagenridder 6
- Grote Dode, De 6

Wat een aangenaam weerzien. Dupuis gaf het reeds een keer uit in de jaren negentig, uitgever Gorilla rakelt de reeks terug op twintig jaar na datum. Best wel vreemd gezien er voorlopig geen nieuwe verhalen op stapel liggen. Het origineel gemist? Dan ben je met deze licht herwerkte versie beter af. De inkleuring is geactualiseerd (hoewel het origineel ook al de juiste sfeer in zich had), een ander dossiertje werd bijgevoegd en vooral een nettere druk op lichtglanzend papier maken het zeer genietbaar. Wat een warmte straalt dit uit. Wat meteen in het oog springt zijn het vierde en zesde plaatje op de eerste pagina. Een kruising van Patrice - de Havik - Pellerin met François - Gezellen van de Schemering - Bourgeon. Wie niet houdt van tierlantijntjes, heeft ongelijk. Let op de weerspiegelingen in het water, glinsterend vol maagdelijke onschuld. Met twee brutale koppen die de idyllische droomscène doorprikken. En even verderop Jean Tambour die ten tonele verschijnt. Meteen wekt hij je sympathie op. Scenarist Serge Aillery heeft moeite om de informatie die hij put uit de originele dagboeken van de houtvlotter te kanaliseren. Niet alles is even duidelijk. En toch weet hij een goed beeld te schetsen van het zware werk dat deze mannen moesten uitvoeren en de kuiperijen die ermee gepaard gingen. Listen, valsemunterij, verraad. Gelukkig overwint de kameraadschap. Zalig is het om de beweeglijkheid van Jean-Luc Hiettre te herbeleven. Niet beschaamd om veelvuldig te tekenen (14 kadertjes op pagina 18), intelligent om scènes anders voor te stellen (pagina 19, de ronde cirkels). Jean Tambour is zo'n ouderwetse, tijdloze klassieker die altijd uit de kast gehaald kan worden. Eerst wel zorgen dat je hem erin zet!
- Grote Rivier, De 1
- ik Mik 1

Een kankerpatiënt als uitgangspunt, niet meteen het vrolijkste onderwerp om mee uit te pakken. Zidrou vermijdt de clichés en pakt het complexloos aan. Zita ziet het leven door een positievere bril dan de meeste mensen rondom haar. Vol levensenergie vecht zij wél tegen de tegenslagen die haar pad dwarsbomen. Enkel één ding maakt haar moedeloos: de afstand met haar moeder. Hier slaat de scenarist een beetje de bal mis. Hoe gedeprimeerd ook, een mama laat haar kind in de meeste gevallen niet zo maar met haar ellende alleen achter. Al dient het om met een opwekkende climax uit te pakken, de auteur had beter een ander 'slachtoffer' gekozen. Zelfs een vader was meer plausibel. Ernst is geen tekengenie en roeit met de riemen die hij heeft. Toch ontstaat er een magie tussen artiest en schrijver waardoor Werkloos hartje je niet weerloos maakt. Kale kop: lief en gemoedelijk.
- Kale Kop 1
- Lijk en de Bank, Het
- Louca 1
- Magika 4
- Mauro Caldi 6

O neen. Niet het zoveelste heroprakelen van de gedoofde ster van een mythische held. De Incal, De jeugd van John Difool, Na de Incal, Final Incal, De Metabaronnen, De Kaste van de Metabaronnen, Castaka en nu dit. Net omdat de betrokkenheid van Jodorowsky beperkt is (naar een verhaal van) verrast scenarist Jerry Frissen met een nieuwe kijk op deze universele strijder. Met drie invalshoeken: de Meta-Baron zelf die genoeg heeft van het strijdgewoel, de Techno-Paus en al diens machtsbesoignes én Wilhelm-100, de Techno-admiraal die over lijken gaat. Met Tonto als begenadigd verteller die alles observeerde en nu resumeert. Frissen propt er de totale wereldgeschiedenis in, een reflectie van de gevolgen van religieus fanatisme, onmetelijke hebzucht, de menselijke ondoordachte exploitatie van haar belangrijkste energiebronnen: alles weerspiegelt wat er nu op dit moment heden ten dage misloopt op de planeet Aarde. Moet je Valentin Sécher bestempelen als een Giménez-kloon? Neen. Hij begeeft zich in eenzelfde geschilderd vaarwater, door zijn computeraanpak voegt de artiest extra accuraatheid toe en gebruikt technieken die bij Giménez naar het einde toe slordig overkwamen (pagina 34, kader 5: de wazige slag om actie weer te geven). Wilhelm-100, de Techno-Generaal, verrassend goed.
- Meta-Baron 1
- Miauw 2

Heerlijk, de humor van Parker & Badger maar dan in een gagstrookjesnotendop. Vier grappen per pagina gemiddeld, een waar traktaat. De kampioen der luieriken? Michel. De reddende superheldengel? Michel. De trouwe huisgenoot? Michel. Hoewel, al de voorgaande zaken zijn ook op zijn baasje van toepassing. Wie ligt bij wie onder de slof. Sympathiek sla je met een goed gevoel dit boek dicht. Al ga je met deze tweede niet letterlijk uit de bol, je buik komt wel bol te staan van het lachen.
- Michel de trouwe hond 2
- Mickey De cyclus van de magiërs 5
- Mjöllnir Integrale editie SC
- Narcisse 2

Interessant omdat je nu ook kan kennismaken met het Saboteurs-kortverhaal. Ligt in het verlengde van de reguliere reeks, alleen nu minder een band met de protagonisten. Het interessantst is het dossier, niet vanwege de inhoudelijke schrijfsels, wel de zwartwit-uitgave waarin Jules' sterke tekeningen indruk maken. Een vlezige The dirty dozen gemixt met Inglorious bastards, moedige militaire ondernemers die willen vechten voor een vrije wereld. Hun opponent: de Duitsers. Met onderweg de nodige hindernissen. Vlot verteld, spannend gebracht en uitstekend getekend. De inkleuring is oké, maar had Jules' kunnen beter moeten versterken. Je bouwt een band op met de Partizanen-piraten, mannen die in kleine groep opereren om de tegenstander (meestal Duitsers) het leven zuur te maken. Gelukkig weten de centrale hoofdrolspelers de dans des doods op het juiste moment te ontglippen, ze bezorgen ondertussen wel spannend vertier. Jules' stijl heeft wat weg Ribera's Axel Moonshine, zelfde doorleefde blikken. Alleen is Jules' realisme rauwer, accurater. Ook de tweede plot is even voorspelbaar boeiend. De te verwachten man is niet degene die je denkt. De parallelle opvolging doet de wijzer steeds sneller tikken. Een adrenalinekick.
- Partizanen, De integraal 3
- Patience
- Prins Valiant 25

Is dit drieluik daadwerkelijk gedaan? Eigenlijk kan Oscar Martin nog vele pistes bewandelen in deze Mad Maxachtige wereld. Misschien niet op persoonlijk vlak (het terugvinden van zijn familiaal geluk), wel de dreiging van buitenaf in de vorm van de onmenselijke mensheid, die er wel is, maar waartegen geen verzet wordt gepleegd. Toch zeker wanneer ze net ervoor de goegemeente hebben uitgemoord. De traditionele wraakgevoelens volgen niet. Mooi tekenwerk (een prachtige dubbelpagina 54-55), dynamisch weergegeven. De overlevenden van de chaos, sterk in zijn eenvoud.
- Solo 3
- Star Wars Shattered Empire 1
- Star Wars Shattered Empire 2
- Succubus 4 SC
- Suske & Wiske Klassiek Blauwe Reeks Luxe 6
- Suus & Sas 1
- Tomb Raider 6
- Urbanus 167
- wachters van de Maser, De 3
- Wolverine 002
- Ze Jacky Touch 2