Vijftig stripbesprekingen (6)

Het dosssiertje voorin had de uitgever iets professioneler kunnen opmaken, een designer werd hier niet op losgelaten. Deze bundel wil je natuurlijk hebben voor het laatste nooit eerder gepubliceerde verhaal De verschrikkingen van de zwarte jungle. Het is wederom een geschift avontuur met de overdreven romanfiguur docteur Mystère, de onoverwinnelijke archeheld als drager van een even onwaarschijnlijk verhaal. Castelli doet er alles aan om het overdrijven tot kunst te verheffen. De taal is literair pompeus en toch lichtvoetig verhelderend, de dialogen sprankelend lachwekkend, theatraliteit ten top. De voice over die zegt: "Ik moet toegeven dat de ongeletterdheid van Cigale mij soms kan ergeren". Gevolgd door en de daarbij horende uitleg: "Jouw ongeletterdheid ergert mij, Cigale." Dit terwijl de dochter van Lord Brooke voor de onoplettende ogen van iedereen ontvoerd wordt. In die geest doet het de 19de eeuwse romanhelden alle eer aan. Oubollig op een moderne manier. Filippucci voelt zich thuis in dit universum en recreëert met een gelijkaardige souplesse dit overacterende acteursspel. Jammer voor degenen die reeds de eerdere twee delen aanschaften. Geluk voor de ontdekkingsreiziger die voor het eerst al de mysteries van de Docteur gebundeld ziet. Over Milanese mysteries: het interesseert je zelfs niet om te weten wie waar de mosterd vandaan haalde. Is Docteur Mystère een kloon van The League of Extra-Ordinary Gentlemen of niet? Heeft Castelli bewust Alan Moore geplagieerd? Wat doet het ertoe? Want deze strip is puur genieten. In een oubollige schrijf- en tekenstijl worden historische/literaire figuren opgevoerd in een decor van authenticiteit. Met de nodige ironie voel je de finesses waarmee Castelli en Filippucci verhalen en strips parodiëren waar uitgever Lefranc indertijd een patent trachtte op te hebben. Mislukte reeksen als Rouletabille, Fantomas, de Markies, allen refereerden wel eens naar de literatuur, geen van hen kon dit boeiend verwoorden. Deze Italiaanse auteurs weten echter wel van wanten. Met een kort en krachtdadig optreden passeren doodgewaande helden (Quasimodo, Het spook van de Opera), lach je een breuk met Docteur Mystères hilarische deducties en amuseer je je kostelijk met de verrassende plotwendingen. Neem je deze strip echter té au sérieux, dan vrees ik dat het plezier ver te zoeken is. En over De oorlog der werelden: je hebt van die strips waarbij het meteen klikt. Je slaat ze open, leest de eerste regels en geniet van de tekeningen. En hop, je bent vertrokken. Dat geweldige gevoel overviel me bij het ontdekken van deel 1. Argwaan alom met die bijzondere vraag of De oorlog der werelden van hetzelfde kaliber zou zijn. De moeite om te herlezen, heb ik niet gedaan. Castelli en Filippucci moesten het maar afzonderlijk bewijzen. Het begint al steevast op de cover: Authentieke Herinneringen Van Docteur Mystère - Persoonlijk verteld aan de beroemde auteurs Castelli en Filippucci. met daaronder zo'n ogenschijnlijke oude ets (jammer voor de commerce dat ze werd ingekleurd) en het onderschrift 'Bon Dieu de la France, het is de interplanetaire invasie!' schreeuwde Docteur Mystère, met een pistool in z'n hand. Je vraagt het je af: wat is er allemaal van waar. Hoe hebben Castelli en Filippucci deze wereld kunnen creëren die zo levensecht lijkt. Levensecht dan wel alsof de avonturen van de held daadwerkelijk geschreven werden in het begin van de 20ste eeuw. Een vermoeden dat ontkracht door de vele verwijzingen naar hedendaagse science fiction-iconen. De verrassing blootleggen zou een deel van jullie leesplezier wegnemen. Begin daarom terstond aan De oorlog der werelden waarin heerlijke, historische sf-elementen je doen gniffelen en getemperd schaterlachen. Filippucci weet Castellis woorden perfect in herkenbare beelden om te zetten. Ontrafel zelf de grappige knipoogjes in het leven van een onwaarschijnlijke held. H.G. Wells mag trots zijn.
- Baard en Kale, De complete 4
- Baard en Kale, De complete 4 LX
- Batman Arkham City
- Captain America 5
- Carmen McCallum 10
- Docteur Mystère Integraal
- Elfen 9 HC
- Elfen 9 SC
- Enorme angst 3
- Gloria Victis 3

Ongetwijfeld vindt de gemiddelde Guardians-lezer er geen bal aan, maar dit deel is subliem. Skottie Young heeft alle macht in handen door zowel voor het verhaal als de tekeningen in te staan. Raccoon in semisolo, Groot bevindt zich weliswaar nog aan zijn zij, dwars het universum doorkruisend om zijn onschuld te bewijzen. Dat terwijl menig tegenstander hem een kopje kleiner wil maken. Herinner je je Han Solo. Het begint verrassend en het eindigt even verrassend. Grappig, gezwind en gezellig. Het atypische valt meteen op door de stijl. Young is fris en losjes, cartoony perfect passend bij Raccoon. Je zou de combinatie met Beaulieu kunnen bekritiseren, het erg uitgelaten kleurenpalet steekt af, toch werkt het. Dit volledig los te lezen vijfde Guardians of the Galaxy-deel: uitzinnig.
- Guardians of the Galaxy 5
- Lady Mechanica 1
- Lady Mechanica 2
- Lady Mechanica 3
- Legendariërs 5

Wederom een lust voor het oog. Brrémaud kiest het perfecte voorhistorische moment om een belangrijke omwenteling weer te geven (genre Ice Age). Subtiel reikt hij tijdens de actie her en der hints aan voor wat komen gaat. Ondertussen is het genieten van deze realistische survival of the fittest. Heerlijke overzichtsdubbelpagina's gevolgd door moorddadige scènes. Bertolucci toont in Love zijn liefde voor de strip. Het is en blijft een visueel schouwspel waarnaar je bewonderend blijft kijken. Sterk.
- Love 4
- Marie-Leontine

Een cover die een beetje wegheeft van Over de grenzen van de tijd, een opvallende compositie waarbij je je afvraagt waar de persoon zich bevindt. Ducoudray neemt een niet voor de hand liggend onderwerp, de Russische moeder op zoek naar haar verdwaalde soldatenzoon in de Tsjetsjeense zone. Ondanks haar vernederende positie in de maatschappij recht ze de rug en gaat op zoek naar het allerbelangrijkste in een mensenleven, hetgeen je gebaard hebt. Je moet behoorlijk sterk in je schoenen staan om te ondergaan wat zij meemaakt, om dit traject af te leggen, een oorlogszone betreden en een eerzuchtige 'barbaar' confronteren. Het moedertje is gelukkig niet zo fatalistisch, hoopvol vecht ze voor haar verloren zoon, op haar pad verrassende vrienden makend door haar hartelijke, liefdevolle inborst bewijzend dat er geen vijanden zijn en dat de mens veelal tegen zijn evenbeeld vecht, gelijkgestemden bekampend omdat het je van hogerhand opgedrongen wordt. Intens, pijnlijk (die ontknoping) en rauw poëtisch van een verrassende schoonheid. De geschilderde achterkafttekening is nog liederlijk zacht, binnen overheerst de grauwe, zwarte lijn. Moeder Rusland, zeer mooi.
- Moeder Rusland Integraal
- Moeder Rusland 1
- Moeder Rusland 2
- Mooie Zomers 2

Weer zo een fascinerende invalshoek van Grant Morrison die blijft verrassen. De genialiteit zit hem in de gecompliceerde spielereien, het uitdagen van de lezer door hem/haar in het hemd te zetten. De criticaster bekritiseerd! Wij (de lezers) zijn degenen die het lot van deze helden (mee) bepalen. Vooral wanneer de schrijver terechtgewezen wordt op zijn intellectuele prietpraat. Voor een unieke leeservaring moet je bij Grant Morrison zijn.
- Multiversity 8
- Multiversity 9
- Niklos Koda 14
- Nomaden
- Noortje 15
- Onzichtbare echo's 2
- Op missie 2 (cover Tweede Wereldoorlog van Dace Sietina)
- Op missie 2 (cover Eritrea van Floor de Goede)
- Op missie 2 (cover Kosovo van Marcel Ruijters)
- Op missie 2 (cover Mali van Emma Ringelding)
- Op missie 2 (cover Pakistan van Rob van Barneveld)
- Orakel 4 HC
- Orakel 4 HC
- Oude Bokken 1
- Oude Bokken 2
- Overlevenden 4
- Pim 1
- Pim 2
- Pinkerton 4
- Pornhollywood
- Robert en Bertrand 21 HC
- Robert en Bertrand 22 HC
- Robert en Bertrand 23 HC
- Robert en Bertrand 24 HC
- Robert en Bertrand 25 HC
- Superman Action Comics 3
- Thor 5

Twee fotografenverhalen die gelijktijdig verschijnen, zetten aan tot vergelijken. Max de Radrigues en Wouter Mannaert dompelen zich onder in het leven van pers- en sensatiefotograaf Weegee. Bonin is minder autobiografisch en ontrafelt de Sliding doors-geschiedenis van Walter Benedict. Het speelse van Schijn bedriegt steekt ook in deze The time before de kop op. Walter geniet van zijn verworven kracht en maakt er handig misbruik van. Je verwacht dat de strip een opeenstapeling wordt van zaligmakende egocentrische materiële verbeteringen in Walters leven. Gelukkig wijkt Bonin van dit principe af en focust zich op het vinden van het ultieme geluk. Kan je het verleden beïnvloeden om alsnog de richting van de toekomst positief te beïnvloeden? Elke interventie heeft immers nefaste gevolgen. De apotheose zorgt voor berusting, je onrust wordt net als die van Walter ingetoomd. Een beetje zoals en Frank Capra-film, licht dramatisch met een filosofische kwinkslag afgehandeld. Bonin heeft de scherpe kantjes en stilering van zijn oorspronkelijke Fog-stijl afgevijld. Iets slordiger vliegt hij vaak over de scènes. Enkel het efficiënte vertellen telt. Het doet gelukkig geen afbreuk aan The time before, it's a wonderful life.
- Time before, The
- Travis 10