Claus heeft voor een keer geen element uit het fantastische genre ingebouwd, een hele verbetering. Johan wordt voor een tijdje een viking, die mee op de boot de grote plas oversteekt. De idee van Johan op Amerikaanse bodem is natuurlijk zeer interessant, de snelheid waarmee Claus door de plot raast, is dat niet. De integratie in een totaal nieuwe habitat, een creatieveling had er meerdere albums mee kunnen vullen. Hoe vaak zal het voorkomen dat de Rode Ridder net als
Prins Valiant door gevangenschap of toeval in andere continenten terechtkomt en er kennis kan maken met een totaal ander ras. Neen, Claus heeft genoeg aan 30 pagina's om Johan eventjes over en weer te laten reizen en de Indianen te helpen verdedigen. Claus probeert hippe taal te introduceren. Maar Johan die
"het zijn geen gediplomeerde soldeniers" denkt (25A-1), vraag je je toch af of er in die tijd diploma's werden uitgereikt. Of wat dacht je van (26A-1):
"Vooruit! Hou de druk op de ketel!" Vroeg of laat zorgt dat voor stoom.
-
Rode Ridder 240 **
-
Rode Ridder LX 240 (linnen) **
-
Rode Ridder LX 240 (velours) **
Jij had van Daniël van den Broek nog niet gehoord? Reeds in
Viktor & Frenky kon je met zijn kunnen kennismaken. Onbegrijpelijk dat uitgever
Don Lawrence hier geen heil in zag om te ondersteunen of dat het onder de vlag zou varen van
Strip 2000. De twee auteurs kiezen voor het eigen risico en verschansen zich onder de banier van
De Stripgilde. Hopelijk blijft het niet bij dit ene album want hier zit potentieel in. Claeys heeft moeite om de figuur van Turpin vast te leggen. Is hij nu de mislukkeling of de typische held? Een beetje vergelijkbaar met de
Gilles de Geus uit de beginfase. Een protagonist die zeer tegen de zin moet meedoen aan een 'queeste' die de zijne niet is. Gilles kreeg de kans om zich gaandeweg via kortverhaaltjes te ontplooien (al verscheen die compilatie pas later als nulnummer in de reeks), Turpin zie je meteen een heel album vullen en daar is Claeys nog niet klaar voor. Nochtans zitten er scènes in die wel pit hebben (het idee, pagina 17, kaders 3-4-5). Daniël van den Broek is uitermate getalenteerd en stelt dat zonder complexen tentoon. Met een leutige schwung die je zelden terugvindt bij Nederlandse tekenaars is het gniffelen geblazen. Ook de kleuren zijn goed, al heb je vaak te donkere passages (de druk?) en hier en daar te veel overlopen in de achtergronden.
Onnodige lichteffectjes. Het vlakke groen zonder tierlantijntjes op pagina 47 is des te efficiënter. Een ander minpuntje is het vele wit van boven en vanonder, terwijl links en rechts van de tekeningen het behoorlijk knelt. Van den Broeks pagina's zijn niet helemaal geschikt voor dit formaat.
Over struikrovers & piraten ben je ondertussen meer te weten gekomen, nu verlang je naar andere verhalen van
Turpin. Dit was ter zee. Nu op het land!
-
Turpin 1 ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten