Benjamin John Power en Andrew Hung vormen het lawaaierige duo Fuck Buttons. Licht geklasseerd in de categorie Noise halen de twee Britten heel wat geluid uit hun elektronische/elektrische apparaten, aangedikt met microfoongeschreeuw alsof de volgende onverdoofde rituele schapenslachting nabij is. Hoe klinkt dat wanneer het live wordt opgevoerd?In de rotonde van de Botanique mocht eerst HTRK zich manifesteren. Een zwakke introductie met vooral de bedenking: 'zij warmen het publiek niet op.' Een slechte plaats in de zaal (schuins achter de boxen) zorgde voor een minder indringende opdringing van het geluid. Het had immers gerust 'harder' mogen staan. Bovendien laten Hung en Power hun publiek niet vergapen aan (psychedelische) videobeelden waardoor je je niet laat afleiden en genoodzaakt de statische performance aanschouwt. Het makke publiek loopt zelden warm, danst amper en waagt het zelfs om te irriteren door te converseren in plaats van mee te floaten op de wave. Ja, het publiek, zelfs in een alternatief circuit, begint zich steeds snobistischer te gedragen en vergenoegt zich met storend gebabbel.
Gelukkig vind je troost in hun muziek. Van Tarot Sport en Street Horrrsing wordt een groot deel opgevoerd, verschillen met de CD-versie hoor je amper. Zonder het gevoel van afgehaspel te hebben, herbeleef je krachtig het plezier dat de twee mannen beleven in hun live recreatie. Aanstekelijk, al duurde het niet lang genoeg.
Naderhand van de gelegenheid gebruik gemaakt om de Fuck Buttons-CD's door Andrew Hung te laten signeren. Had duidelijk geen last van een Hungover.
Fuck Buttons. Botanique. 20u00.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten