Neen, geen investeringsleed. Wel de kommer en kwel van twee dagen afgelikte vriendelijkheid. Wat kunnen sommigen op zo'n beurs zich toch enorm irritant gedragen. "Heeft u iets exclusiefs van Schuiten?" Wanneer je antwoordt dat je voor ontbijt wel een pak beSchuiten hebt meegebracht, wekt dat enig onbegrip op. En als je een ongeziene, exclusieve prent bovenhaalt waarvan er slechts weinigen bestaan, laten we zeggen 50 exemplaren, dan mag je gerust spreken over een zeldzaam kleinood. A la tête du client dist mijn tafelgenoot (het is tenslotte zijn product) 50 euro op als ongemarkeerde prijs. Billijk. In overjaars maatpak en met belachelijk maffiastaartje komt dan het archetype van de Nederlander naar boven. Midlevenscrisis of niet, van dit boven zijn standse vaatje valt niet te tappen. Gewiekst een uurtje later terugkomend om d'r iets af te pitsen. Aangezien de bezige bezitter op wandel is, wil ik gerust polsen naar diens verlaagde waarde. Maar dan wil ik wel weten hoeveel hij bereid is ervoor te geven. Kwestie van onnodig weg en weer geloop te vermijden. Uiteindelijk doe je al die moeite voor een hoop geplas. Gezeik klinkt immers zo laag bij de gronds.Ach, wat was ik op dat moment liever een museumpje aan het bezoeken in Elsene.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten