"In deze thriller, een lugubere toekomstvisioen waarin games het leven beheersen, vervaagt de grens tussen werkelijkheid en virtuele realiteit. Live-action debuut van de Japanse animatiemeester Oshii." Koud en bevreemdend, maar wel visionair en angstaanjagend. Het The Matrix-gevoel met een jammerlijke ontknoping die de suggestiviteit wegneemt wanneer Ash op het einde van het hoogste spel geconfronteerd wordt met lijden. Hier moest -misschien voor een breder publiek minder bevredigende oplossing- het einde open blijven door Murphy dood te laten gaan zonder te desintegreren. Wat Avalon zo mooi maakt, is de prachtige fotografie, de schitterende sfeer én vooral de dragende muziek met het ontroerende Arthur-luik. Zelfs al heb je het moeilijk om de totaliteit te vatten, de laatste reis die je virtueel maakt naar het feërieke land is een fascinerende trip.
Avalon. Mamoru Oshii. 2001. ***½
donderdag 9 juli 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten