Soms is één headliner voldoende om je uit de luie zetel te sleuren en alsnog een verplaatsing te maken naar 'verre' oorden. Amper twee uur van Brussel verwijderd in de buurt van Lille ligt het mooie Arras waar het authentieke marktplein gereconstrueerd werd na destructieve oorlogsbombardementen. Een ideale plek om een stadsfestival te organiseren blijkt, want sinds enkele jaren heeft Werchter terug een zusterfestival, mooi verbroederd met deze stad. Geen geploeter in de modder, het gekasseide plein geeft je voldoende houvast bij hevige regenval. Die was er donderdag gelukkig niet. Enkel het welklinkende geluid van Coldplay deed enkele wolken openbarsten, na de verzengende hitte was dat de welgekome afkoeling. M Ward en Amy MacDonald warmden op zonder echt te overtuigen. Je kon rustig een boekje lezen. Anders was het gesteld met de verrassende Ting Tings. Wis het schelle gekweel van de zangeres en je hebt een uitstekende dansbeat met de heftige drummer als ritmebox. Een leuke bende van twee die beweging bracht en je amuseerde. Toch telde slechts één ding: hoofdact Coldplay. De aankondiging was alvast hilarisch: U2's Magnificent brulde uit de boxen gevolgd door een r&b-overgang naar klassiek. Het leven in alle kleuren van de regenboog werd aangekondigd met natuurlijk Life in technicolor, het muzikale bad ging van start. Met hun luxe jukebox speelden Chris Martin & C° de ene (wereld)hit na de andere. Duidelijk met veel plezier huppelde en struikelde de zanger over het podium ons delend in zijn Viva la Vida-rijk. Ze maakten lol, deelden innige (Franse) woorden, kwamen dichterbij (een verlengstuk rechts, een ponton midden in het publiek links), gingen akoestisch, wisselden stemmen, veranderden ritmes. Dit was gedeelde fun en teleurstellend moest je vaststellen dat het om 23u35 al gedaan was. Het Main Square Festival 2009 was dankzij Coldplay uitzonderlijk geslaagd.Main Square Festival 2009. Coldplay. Arras.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten