Purple heart 1 - De lijkwade 2 - Viravolta 1 - Conan de avonturier 4 - Wachten op Bojangles Oneshot

Purple heart 1

New York, 1946. Josh Harrison, voormalig lid van de 101st Airborne Division en gedecoreerd met het prestigieuze Purple Heart, werkt als detective voor een advocatenkantoor. Hij voert vooral opdrachten uit voor James Rodger, oud-commandant van zijn compagnie. Josh moet uitvissen wie de immobiliënmagnaat Ronald Husler chanteert.

Hoe lang is het niet geleden dat Warnauts en Raives nog zo'n goede strip afleverden? Terug naar hun Lou Cale-roots, toen detectives uit de privésfeer IN waren. Dat er op één van de pagina's op de achtergrond een grote poster van The Big Sleep hangt, is niet verwonderlijk. De geest van Elmore en Hammett doordrenken Purple Heart, is Josuah Flanagan niet de papieren Humphrey Bogart? Het zit er allemaal in: bedrog, dubbelspel, de femme fatale, de naïeve speurneus. De redder is meteen een schot in de filmnoir-roos!
02-11-2019
8/10

De lijkwade 2 (Liberge)

In de XIXe eeuw in Turijn, is Lucia de enige dochter van baron Tomaso – een overtuigd monarchist – en de geheime geliefde van Enrico, een vurig socialistische afgevaardigde. Op dat moment maakt Secondo Pia de eerste foto van de Lijkwade, die claimt het gezicht van Christus te onthullen.

Waanzinnig mooi, Eric Liberge overdondert je met bijzonder knap realistisch tekenwerk. Bovendien creëert hij met het cameraspel een verrassende – niet overdadige – dynamiek in de visuele vertelling. Neem daar nog bij dat hij de massascènes niet schuwt en het spektakel laat openbarsten (tijdens de betoging of het carnaval), dit zonder dat het er artificieel uit ziet (die traphal, pagina 30, kader 6, wow). Het gebrek aan kleur deert absoluut niet. De wetenschappen recht tegenover het de geloofsovertuiging, wie spreekt de waarheid? Eind 19de eeuw heerst er die dualiteit in de vorm van het onderzoek rond de ware toedracht van de lijkwade. De geloofswetenschappers gaan alvast ver om hun gelijk te halen. Het finale duel moet uitsluitsel geven tussen natuur en ratio, een grootse climax die aan de Bosliefje-begindagen van Servais doet denken. Sterk.
01-11-2019
8/10

Viravolta 1 HC - SC

XVIIIe eeuw. Voormalig geheim agent van de Republiek Venetië, Pietro Viravolta, bijgenaamd 'De zwarte orchidee', staat bekend als een van de beste schermers van Europa. Vlak nadat hij naar Versailles is gereisd om in dienst te treden van koning Lodewijk XV, raakt zijne majesteit ernstig gewond door een dolksteek van een raadselachtige onbekende. Wie is toch die Robert-François Damiens? Heeft hij in zijn eentje gehandeld?

Sommige verhalen worden op het juiste formaat uitgegeven. Andere niet. Viravolta lijkt hier net als WAchten op Bojangles onder te lijden, zij het in omgekeerde vorm. De tekeningen hebben meer ruimte nodig, alsof het een Glenat-album uit de Grafica-collectie betreft, weliswaar lichtjes verkleind. Kijk naar die pracht en praal waarmee Eric Lambert je overklast (het paleis op pagina 10). Ongetwijfeld zo gewild, maar Rizzi's inkleuring is over de top (eveneens pagina 10), te gesatureerd vol met overdadige effecten. Tenzij het barokke karakter extra beklemtoond moet worden. Om deze reeks te vergelijken met De Schorpioen op de achterkaft, is iets te gewaagd. Lambert heeft niet de Marini-schwung in zich, hij verliest zich meer in details en maniëristische decors (weelderig barok werd al aangehaald). Delalande schrijft een stevige thriller die het personage van Viravolta al danig karakteriseert. De zwarte orchidee, een goed begin.
02-11-2019
8/10

Conan de avonturier 4

We vinden Conan terug midden in een met bloed besmeurde sneeuwvlakte. Hij is de enige overlevende van een veldslag. De Cimmeriër wordt overvallen door vermoeidheid en een diepe walging maakt zich van hem meester. Maar dan ontmoet hij een bovennatuurlijk knappe vrouw!

Wow, Robin Rechts interpretatie van Conan geeft je een artistieke klap in het gezicht. Terwijl de dochter van de ijsreus masturbeert, word je overdonderd door een visueel orgasme. De testosteronrazernij die de prikkelende, erotiserende frêle dame opwekt, zorgt voor penetrante actie. Sol met iedereen, jongedame, maar niet met Conan! De jacht eindigt met een vangst, alleen is de vraag: wie vormt nu effectief het wild? Recht recht de rug achter de tekentafel en haalt ritmisch alles uit de kast, als een storyboard klaar om verfilmd te worden. Klasse.
02-11-2019
8/10

Wachten op Bojangles Oneshot

Terwijl hun zoon verwonderd toekijkt, dansen ze op Nina Simone's 'Mr. Bojangles'. Hun liefde is magisch, duizelingwekkend, een eeuwig feest. Bij hen thuis is er alleen plek voor plezier, fantasie en vrienden. Degene die de toon zet, die het bal leidt, is de moeder: een onvoorspelbaar, extravagant en levendig type. Zij is degene die Mejuffrouw Supertopinada heeft geadopteerd, een grote exotische vogel die losloopt in het appartement. Zij is degene die ze constant meesleept in een wervelwind van poëzie en utopieën. Maar op een dag gaat ze te ver.

Het formaat speelt niet in het voordeel van de auteurs. De tekeningen zijn groot, te groot, met vaak zeven weinig gevulde kaders op een pagina. De wijze waarop Carole Maurel die vult is iets te vluchtig. Het zorgt weliswaar voor ritme en een vlot verloop, het ziet er zwak en slordig uit. Nochtans is Maurels kinderlijke stijl sierlijk, af en toe knap afgewisseld met retroscènes die flashbacks voorstellen waarbij ze handig gebruikmaakt van rasters. Gelukzaligheid troef met twee ouders die nonconformisch, zelfs anarchistisch door het leven gaan en die zich nergens iets van aantrekken. Helaas is de wereld niet voor de poëten onder ons en zit de kans erin dat je alsnog tegen de lamp loopt. Mooie liedjes blijven niet duren en stilletjesaan zie je de vrouw wegglijden. Wachten op Bojangles vraagt je ten dans, maakt ritmisch sierlijke bewegingen en brengt je in een roes van euforie. Contrasterend met de harde werkelijkheid waarin het koppel zich weg van de dagdagelijkse beproevingen keert en alle verantwoordelijkheid afwijst. De strip is wreed, want Boudeauts roman plaatst één van de meest kwetsbare wezens (een kind) in een voor hem onmogelijke en onbegrijpelijke situatie. Verscheurd deel je het lot van de jongen. Wachten op Bojangles mist perfectie in de boksring, maar deelt wel een stevige uppercut uit.
02-11-2019
8/10

Louisiana 1 - Jylland 2 - De gezichtslozen - Oorlog winnen 2 - Betty & Dodge 7

Louisiana 1

New Orleans, 1961. Louise Soral is een nakomeling van een plantersfamilie uit Lousiana. Nu is ze een vrouw in de herfst van haar leven. Wanneer haar kleindochters vragen beginnen te stellen over het leven op de plantages van toen, beseft ze dat haar familieverhaal zal verdwijnen als ze haar moed niet bijeenraapt en hun het pijnlijke verhaal vertelt. 

Het begin van het boek bepaalt of reflecteert de inhoud van Louisiana. Samen lezen de kinderen Gone with the wind. En deze De kleur van het bloed is niet anders. Het gecorrumpeer van machtswellustige eigenaars die hun in de schoot geworpen autoriteit gebruiken om hun mannelijkheid te manifesteren. Zelfs al ben je rechtgeaard, je laat je algauw meeslepen met de gebruiken van de omgeving. Augustin voorop. Louisiana gaat over vrouwen die de rug rechten, die in opstand komen en zelf de touwtjes in handen nemen, al dan niet met behulp van buitenaf. Je voelt hier de zachtere inbreng van scenariste Léa Chrétien. Gontran Toussaint toont meteen dat hij de stijl van Giraud assimileert met die van Rossi. Geen beginnersamateurisme, wel iemand die oog heeft voor ritmiek en drama. De kleur van het bloed, warm aanbevolen.
31-10-2019
7/10

Jylland 2 HC - SC

Ondertussen gedraagt Sten zich als een tiran, en zijn vikingen komen in opstand.

Terwijl Thorgal verzuipt in de complexiteiten en verwikkeld is in een buitenaardse strijd, zorgen de Roover en Klosin voor een menselijkere weergave van het leven binnen een Viking-gemeenschap. De harde realiteit voor een arme koning wiens troon enkel gedragen wordt door het fortuin dat hij bezit. Wiens gezag enkel afgedwongen wordt door geweld. Niet al te veel poeha, wel een minifamiliedrama in de hoop dat recht zal zegevieren. De eenvoud siert Jylland. Klosin is nog geen Rosinski en moet hier en daar bijschaven, dat het leerproces hem beter moge maken.
31-10-2019
7/10

De gezichtslozen

Duitsland, 17e eeuw. De Dertienjarige Oorlog raast door het land. De Gezichtslozen vormen een compagnie huursoldaten van geharde oorlogsveteranen die het geweld beu zijn. Op een dag ontdekken ze, op de vlucht voor een talrijk leger, een verborgen doorgang naar een vallei die gevrijwaard is van de oorlog.

Die eigen stijl van Kas, zich al lang ontdaan van het Rosinski-juk, kan je niet verloochenen en zit er bij de artiest ingebakken. Groezelig druk en overvol, en dan spreek je niet enkel over de massascènes. Alsof het nog niet genoeg is, doet inkleurster Graza er nog een schep bovenop. Overdaad schaadt toch wel (een beetje). Dubois heeft als schrijver terug heel wat krediet verdiend, toch zeker na het succes van zijn westerns Texas Jack en Sykes, hij moet Kas' nieuwste vrucht in goede banen leiden. Met veel klaprozen op de cover en een in een vuurgloed badende hemel merk je dat het oorlogsgewoel niet ver af is. Nochtans zoeken de gezichtslozen rust en vrede, een plek waar ze hun verleden kunnen uitwissen. Bestaat dat El Dorado en kunnen ze er zich alsnog vestigen en er aarden? De Gezichtslozen is zeker verdienstelijk, maar breekt geen gensters.
01-11-2019
6/10

Oorlog winnen 2

Benvenuto krijgt een quasi-onmogelijke opdracht: een moord plegen tijdens een zeeslag, terwijl de kanonskogels hem om de oren vliegen.

De man die Jaworski's roman adapteert zit iets te diep in het verhaal en bewaart onvoldoende afstand tot de materie om een zekere klare kijk ook op de lezer over te brengen. Qua dynamiek en ritmisch verknipte actiescènes staat Genèt zijn mannetje, met klasse illustreert hij de oorlog. Plus ook de ontwikkelde dramatiek via de verrassende ontknoping laat de wenkbrauwen fronsen. En toch ontbreekt die overzichtelijkheid om helemaal meegesleurd te worden in deze onoverwinnelijke oorlog. Het Koninkrijk Ressina intrigeert, maar grijpt niet naar de keel.
02-11-2019
6/10

Betty & Dodge 7

Betty in het spoor van haar overleden man. Welke informatie kan ze in Venetië bijeen sprokkelen?

Bij de dure uitgave (29,95) zit een gesigneerde ex-libris (400 exemplaren). Het onafgewerkte avontuur bij Standaard Uitgeverij krijgt alsnog navolging. Du Caju en Van Rijckegem – Van Beirs namen dan zelf maar het initiatief om het verhaal van Betty & Dodge in schoonheid af te ronden. Hoewel, Dodge is duidelijk naar de achtergrond verdrongen. De scenaristen verwerken een spionagethriller à la Hitchcock in het romantische Venetië, met de deur op een kier om in het volgende deel een andere historische plek diplomatiek te bezoeken. Du Caju moet leren om losser te inkten zodat zijn personages sierlijker en dynamischer bewegen. Plus dringend het lettertype verkleinen om de volgepropte tekstballonnen toch wat ruimtelijker te laten ademen.
02-11-2019
6/10

Ambulance 13 - Darwin: De reis met the HMS Beagle - Lucky Luke 6 (HD) - De lichten van de aérotrain - Meta-baron 6

Ambulance 13 9 HC - SC

11 november 1918. Ook al zwijgen de wapens, de vijandelijkheden rusten niet. Dat ondervindt Dervilly bij het ontmoeten van de overlevenden van Ambulance 13. Zij hielden het langer uit dan hun voormalige sergeant-majoor die inspecteur werd bij de veiligheidsdiensten. Het toeval plaatst Schub op zijn weg. Schub treitert hem zodat hij enkele dagen moet doorbrengen in de gevangenis La Santé.

Het allerlaatste verplegersalbum is weer even hard en shockerend omdat het nodeloze geweld op verschillende fronten gevoerd wordt. Hier vooral via de psychologische weg. Hoog in het vaandel wordt de leuze Altijd ten dienste van de mens gedragen door die onbaatzuchtige dokters en verzorgers. Zelfs ten tijde van externe vrede woeden er interne 'oorlogen'. Ordas en Mounier openen het boekje om de vergeten helden alsnog te eren. Hoe wreed kan de beoogde vrede zijn? Je leest het in Waarom? Zeg niet zo maar: daarom. Een waardige afsluiter.
01-11-2019
8/10

Darwin: De reis met the HMS Beagle

Wanneer Charles Darwin op 27 december 1831 aan boord gaat van de HMS Beagle, is de zojuist afgestudeerde natuuronderzoeker nog geen 23 jaar oud. In de daaropvolgende vijf jaar doet hij vier continenten aan, maakt hij kennis met verschillende volkeren en wordt hij geconfronteerd met de schaduwzijde van het kolonialisme. 

Wil je op een eenvoudige manier in de voetsporen treden van de ondernemende Darwin, dan is dit boek voor jong en oud warm aanbevolen. Zonder alles gedetailleerd neer te pennen (vijf reisjaren vatten in 175 pagina's is welhaast onmogelijk), kiest Fabien Grolleau er de markantste episodes uit: hoe Darwin stilletjes aan open bloeit en geleidelijkaan anders naar de wereld zal kijken, los van de religieuze dogma's die gedicteerd werden door bovenaf. Met het risico om geëxcommuniceerd te worden, bewijst de bioloog dat de wetenschappen het halen van het bij-geloof. Jérémie Royer heeft een luchtige, vluchtige stijl die past bij het enthousiaste karakter van Darwin. Verheug je op een aangename zeetrip op de HMS Beagle, vergeet je reispilletje niet te slikken! Darwin, de sukkelaar, kon er indertijd geen gebruik van maken.
02-11-2019
7/10

Lucky Luke 6 (herdruk 2019)

De gebroeders Dalton, Bob, Grat, Bill en Emmett behoren tot de beruchtste desperado’s van het wilde westen. Als ze zich op het grote werk als treinroof gaan toeleggen wordt Lucky Luke er op af gestuurd om ze te verslaan. In La Mesa weet hij de vier bandieten in te rekenen, maar ze weten weer te ontsnappen. Lucky Luke zet geduldig de achtervolging in.

De gelauwerde Goscinny komt er in dit album nog niet aan te pas waardoor je meteen mag erkennen dat Morris zelf reeds een uitstekend verteller was. In een eerste fase maak je kennis met de behendigheid van de beruchte Daltons, hun bankrovende activiteiten en de weldoordachte sluwheid. Slapstick à la The Three Stooges of zelfs The Marx Brothers. Totdat Lucky Luke hun pad kruist en hen een halt toe roept. Animeerder uit de tekenfilmsector Morris doet zijn uiterste best om op elke pagina minstens een gag te stouwen. Altijd geslaagd! Dat maakt Vogelvrij zo rijk en gevarieerd, met nog een andersoortig tekenwerk (bekijk Lukes karakterkop op pagina 28, kader 2). Zalig de grap rond de geslaagde plastische chirurgie. Om het helemaal af te maken wordt ook nog met de bluffende gezagsdragers gesold. Vogelvrij, een klassieker.
01-11-2019
9/10

De lichten van de aérotrain oneshot

Onder een pijler van de verlaten spoorlijn van de Aérotrain vervelen Hervé en Romuald zich mateloos terwijl ze andere treinen spotten. Er is wel Mathilde, de kassierster van de supermarkt, die hen rondrijdt in haar R5, maar behalve de dancing Nostromo valt er niet veel te beleven.

Ducoudray mag je bestempelen als een auteur van menselijke verhalen, met een voorkeur voor personages die lichtjes op de rand van de maatschappij balanceren alsof het sociale gevallen betreft met een kleine stoornis. Met een autistisch trekje kent Romuald alle (mogelijke) passages van de TGV. Rémi is niet het grootste licht, een domme sul die met moeite op het juiste schoolspoor terechtkomt. En Mathilde, die heeft tenminste al iets van haar leven bewerkstelligd. Het is een interessante mix van protagonisten wiens band met de komst van Lucie ontregeld wordt. Ducoudray wil maar al te graag in stripvorm zijn drama's publiceren en koppelt zich voor het gemak aan een minder grafische god (in vergelijking met Anlor). Corgié heeft moeite om de leeftijd van de hoofdrolspelers te definiëren. Vooral Romuald ziet er uit als een kind, terwijl het toch om tieners gaat. Het ondermijnt de tragische geloofwaardigheid. Lichten van de Aérotrain, meer dan interessant. Extra schrijfkneedwerk en een volwassener grafiek hadden het realisme kunnen versterken.
01-11-2019
6/10

Meta-baron 6 HC - SC

Om zijn universum en zijn geliefde te redden, moet de Meta-Baron een vreselijk offer maken en noodgedwongen zijn eigen identiteit op het spel zetten. 

Als een spiraal van geweld trekt magneet Meta-Baron dood en verderf aan. Zelfs op de meest vredelievende plek vinden ze het 'monster' in een poging om hem definitief uit te schakelen. De reeks draait steeds rond dezelfde destructieve as en kan nu vooral nog bekoren door het magistrale tekenkunnen van Valentin Secher. De naamloze Techno-Baron, repetitief als maar kan zijn, toch blijft het verbazen en entertainen.
02-11-2019
7/10

De lijkwade 1 - Stomp 3 - De huivering 2 - Bug 2 - Simon Hardy Collector

De lijkwade 1 (Liberge) uit 2018!

In de XIVe eeuw op het platteland van Troyes, is Lucie een jonge non die binnenkort haar geloftes aflegt. Haar neef, Henri, de bisschop van Troyes, is er het hart van in, maar ze staat onder de bescherming van Thomas, de prior van de abdij van Lirey.

Nooit fan geweest van Eric Liberge? Dan moet je dringend je oordeel herzien. Wat hij in de Lijkwade laat zien is buiten-aards. Wat een accuraat vleselijk realisme, summier de duistere middeleeuwen in sombere grijstinten evocerend. Toen bijgeloof schurkte aan afgoderij, toen hand in hand ging met verworven macht. Via twee kampen tonen de auteurs de vrije interpretatie van een geloofsbeleving. Met een lichte ondermijning van de Christelijke waarden. Gelukkig is er nog eentje zuiver van hart om zich te verzetten tegen dit optische bedrog. Liberges grauwe parels zijn een lust voor het oog, het grijs als steunkleur laat je in de miserie baden. Lirey, 1357 doet sterk denken aan Drie Christussen, desondanks is het een openbaring.
31-10-2019
9/10

Stomp 3 HC - LX

Dit derde deel van De spoken van Knightgrave van Stéphane Colman en Maltaite vormt het slotakkoord van het verleden van een van de beruchtste slechteriken van het Frans-Belgische stripverhaal. Veel meer dan een hommage: een openbaring.

De Stomp-zinnigheid van het tweede deel wordt hierin een beetje uitgewist, al blijkt vooral dat het opener moeilijk te evenaren valt. Colman herpakt zich, alleen beeldt de scenarist zich in dat door voortdurend te verspringen in de tijd en door scènes uit de beginfase vanuit een licht ander perspectief te recapituleren, je alsnog iets memorabels neerpent in een poging op een moderne manier de psyche van een psychopaat blootleggend. Niet dus. De enquête wordt nodeloos complex gemaakt, de figuur van Stomp kruipt niet in je vel. Het filmisch uitbeelden van Maltaite compenseert hert inhoudelijke en emotionele gemis.
01-11-2019
7/10

De huivering 2

Meesters in het morbide Patrick Cornelis (tekeningen), Tom Thys (scenario) en Shirow Di Rosso (inkleuring) stellen deel 2 van De Huivering voor.

Patrick Cornelis, een buitenbeen op de Nederlandstalige stripmarkt. Vastberaden blijft hij op eigen houtje (weliswaar met steun van heel wat internetbackers) zijn ding doen. Naast zijn Virus-project is ook ruimte voor macabere of 'Huivering'wekkende verhalen. Scenarist Tom Thys viert drie keer mee. Een stripscenario en twee uitgeschreven kortverhalen, beiden verrijkt met bloeddoorlopen illustraties van Cornelis. Proteïnen is zo'n overlevingsverhaal waarbij de survival of the fittest je alle grenzen van fatsoen doet verliezen. De ontknoping zorgt voor zo'n typische House of horror-ontknoping. Doe een wens is de weerspiegeling van de Faust-val. Verkoop je je ziel aan de brandende duivel, moet je op de blaren zitten. Cornelis' realisme is niet perfect en leunt aan bij de Franse middenmoot, het is vooral zijn inzet en doorzettingsvermogen die respect afdwingen. de Huivering, griezelen maar.
31-10-2019
6/10

Bug 2

Van het grootste serverpark tot de kleinste usb-stick: op onverklaarbare wijze is het geheugen van alle digitale bronnen op aarde plots gewist. De wereld staat stil en is helemaal van slag. Al snel wordt de link gelegd met de terugkeer van de bemanning van een verkenningsmissie naar Mars. De enige overlevende draagt een alien in zich en lijkt alle verdwenen digitale gegevens te hebben ‘geërfd’. Hij wordt de ultieme inzet van een nietsontziende strijd tussen staten, bedrijven, misdaadorganisaties, religies en zelfs gewone mensen.

Een nieuwe Bilal lezen was vroeger een openbaring, een ontdekking zelfs. Nu leest elk boek als een opdringerige beproeving. Dat de man zich in een hoekje bezighoudt desnoods met zelfgemaakte filmpjes of documentaires over het verval en de degeneratie van de mensheid, alsof hij net dit soort strips een omwenteling kan teweegbrengen terwijl hij de bankrekening laat doorspekken met 'kunst'zinnige illustraties die artificieel werden samengesmolten tot een pseudo-intellectueel verhaal. Bilal leutert er maar op los en neemt al het leesplezier weg, deels ook door de verschrikkelijke lettering die soms amateuristisch gehanteerd wordt. Het imperium van Bilal is al lang in elkaar gestuikt, het wordt tijd dat de koper Bilals nihilisme eens goed afstraft!
02-11-2019
4/10

Simon Hardy Collector's pack 1-4

Gelimiteerde oplage. Ieder album bevat één compleet verhaal. 1961. Een Boeing, met Amerikaanse militairen en burgers aan boord, wordt door een MIG neergeschoten in de lucht boven Chabahar, een staat in Zuid-Iran. De Verenigde Staten beschuldigen de president van de jonge republiek ervan de aanstichter van de aanval te zijn. De internationale situatie is explosief.

Over VN-missie: Brremaud en Leclercq kiezen duidelijk voor retro en kopiëren de grammatica van de bombastische, oubollige klarelijnstrips die in de jaren vijftig-zestig van de twintigste eeuw furore maakten. Een gelijkaardige sfeer à la Lefranc en Blake en Mortimer welt op bij het doorbladeren van het boek, je pikt de vintage heropflakkering meteen op. Is het meteen liefde op het eerste gezicht? Neen, want vrij snel zakt het nostalgische deeg in elkaar en wordt duidelijk dat Leclercq de regels van de basisanatomie nog niet in de vingers heeft. Dat hij qua perspectieven ook vaak de mist in gaat. En dat zijn inkleuring vaak combinaties opdringt die moeilijk te rijmen vallen. Bovendien is het scenario van Brremaud zo cliché en zielloos dat deze missie voor jou zo snel mogelijk moet eindigen. Helaas is voor 'fans' één DS Citroën reeds voldoende om het aan te schaffen. In het land van blinden is éénoog koning. Over 2 Gevaar in Napels: voor Amiya heeft Frank Leclercq zich duidelijk gebaseerd op een vrouwelijk Juillardachtig Blake & Mortimer-personage. Dit is grafisch zo beschamend arm waarbij alle dynamische regels van het verhalenvertellen aan de laars wordt gelapt. Retrolezers vragen misschien niet liever, een heropvoedingskamp zou hen alsnog de ogen kunnen openen. Zo cliché, zo amateuristisch, zo on-21ste eeuw. Wie doet beter? Jij, ongetwijfeld. De shock zorgt voor een bevrijdend ontwaken. Lachwekkend, de ontknoping. Over Veel liefs uit China: wie wil zijn Blake en Mortimer-honger niet bevredigd zien worden? Kan dat met Simon Hardy? Neen! Dit is de pijnlijke kopie vol fouten, beschamend dat Brremaud zijn schrijversreputatie ondermijnt met dit uiterst flauwe afkooksel. Bovendien kan Frank Leclercq niet eens tippen aan André Taymans. Pagina 42, kaders 7-8-9-10, een toonbeeld van hoe het absoluut niet mag qua compositie en het verknoeien van een natuurlijke leesrichting. Veel liefs uit China, pijnlijk amateurisme. Over Achtervolging van de Austin Martin: net wat je nodig hebt: klare lijn-klonen die niet weten hoe ze een strip moeten maken. Oké, echt ver weg van Zanon en Vanderhaeghes Harry Dickson zijn Brremaud en Leclercq niet verwijderd, om het niveaudal maar aan te geven. Zonder gevoel, zonder inzicht, zonder finesse. Zelfs de opvoering van Kwabbernoot op pagina 13, kader 8 doet pijn aan de ogen. Zelfs na vier delen nog altijd even amateuristisch. Beschamend.
31-10-2019
3/10

De balling (Kriek) - Simon Hardy 2 - Druuna Box - Het onzienbare en andere verhalen van H.P. Lovecraft - Jylland 1

De balling (Kriek) HC - LX

IJsland, 10e eeuw. Hallstein, een Vikingkrijger, keert terug naar huis. Jaren geleden is hij verbannen wegens de moord op zijn beste vriend Hraffn. Als Hallstein thuiskomt, blijkt niet iedereen blij met zijn terugkeer: Hraffn's broer Einar zint op wraak. Zal Hallstein aan zijn gewelddadige verleden kunnen ontsnappen en de rust vinden hij zo naar verlangt?

Bewondering alom voor de esthetiek waarmee Erik Kriek deze knoert van een familiekroniek rijkelijk uitbeeldt. Bijna tweehonderd pagina's om de terugkeer van de balling en het drama dat dit losweekt te 'vieren'. Vanzelfsprekend veroorzaakt dat een aardverschuiving nu de kaarten onvoorzien wederom geschud worden en mag je er prat op gaan dat koppen zullen rollen. Kriek beperkt de cast en dat maakt het boek net intiemer. Je volgt de beide kampen op zoek naar een manier om deze omwenteling terug te kaderen. Finaal volgt natuurlijk de ultieme confrontatie. Alsof je naar een gezeefdrukt boek zit te kijken, lijdt De Balling niet aan overdadige kleuren. Het belang van eenvoud, Kriek doet dat ook visueel. En dat terwijl de inkt rijkelijk vloeide.
31-10-2019
8/10

Het onzienbare en andere verhalen van H.P. Lovecraft

Herdruk. Het duistere oeuvre van H.P. Lovecraft is van grote invloed geweest op de science fiction, horrorliteratuur en cinema en heeft sinds de vroegtijdige dood van de auteur in 1937 een ware cultstatus bereikt. Erik Kriek koestert al zijn hele leven een grote liefde voor het macabere en de inktzwarte fictie van Lovecraft in het bijzonder.

Met Gutsman heeft Kriek faam gemaakt en zich naar het Nederlandse stripsterrendom verwezen. In het woordloze medium wist de auteur je immers telkens weer te boeien met stille, tragikomische vertelsels. Hoe vergaat het hem nu hij tekstueel in een tragikomisch bad ondergedompeld is? Goed. Zeer goed zelfs. De gruwelnovelles met een verrassende twist vinden hun oorsprong bij Lovecraft. Krieks voorliefde voor de auteur heeft hem definitief naar de bron geleid. Vanzelfsprekend. Want Lovecraft en de EC-stijl zijn op Krieks lijf geschreven. Al hebben de personages een iet of wat uitgesproken Hollandser uiterlijk. Alsof een Zeeuws meisje iets te overjaars haar waren nog aanprijst. Natuurlijk zit een groot deel van de verdienste in het macabere dat Lovecraft voorstelde. Echter dan heb je wel nog een artiest nodig die dit optimaal weet voor te stellen. Het gelukt Kriek met bravoure, ondersteund door liters gitzwarte inkt (hoewel, gedempt door het matte papier) en een monotone grijze steunkleur. En hoewel het op het eerste zicht saai lijkt, lijdend aan babbelziekte, drijf je lekker mee op het kabbelende woordenbeekje. Het onzienbare mag gezien worden.
23-11-2012
7/10

Jylland 1 HC - SC (2018)

Vikinghoofdman Sten keert na een maandenlange plundertocht met zijn bemanning weer naar huis. Maar er is veel veranderd in zijn thuisland. Zijn vader, Koning Magnulv, heeft net voor zijn dood het land gekerstend. De nieuwe godsdienst bepaalt dat er voortaan vrede heerst tussen alle koninkrijken in Jylland. Rodor, de broer van Sten, zet als nieuwe koning het vreedzame beleid verder.

Reeksnamen waarbij je niet meteen de titel kan ontleden, het wekt net als de tekening op de achterkaft weinig vertrouwen. Is het nu Bylland, Gylland of Sylland? De rug biedt alsnog uitsluitsel/ Jylland. En dat terwijl de backcover doet terugdenken aan de beginperiode van Thorgal, een artistiek zichzelf nog zoekende Rosinski. Het lezersongeduldf eist dertig jaar later meteen het allerbeste, dan is Klosin alvast goed op weg. Voorlopig imperfect, wel met voldoende potentieel om beter te doen dan Kas. Jylland is meteen raak en geeft een goed beeld van een sterk op de achtergrond manipulerende tweederangspotentaat. Eentje die nieuwe (of eerder oude) regels terug wil toepassen, eentje die over lijken gaat. Het levert een interessante machtsstrijd op met de lezer als 'neutrale' toeschouwer. Gefabriceerd voor de Nederlandstalige markt mag het gezegd, Magnulv de Goede schiet sterk uit de startblokken.
10-11-2018
7/10

Simon Hardy 2

Terug in Brussel met de mooie en verrassende Amiya is Simon Hardy, jonge verslaggever bij 'Het Licht', op zoek naar scoops. Een vredig leven? Niet echt, want over de hele wereld worden er vulkanen wakker. De Eyjafjöll in IJsland, de Mauna Loa op Hawaï.

Voor Amiya heeft Frank Leclercq zich duidelijk gebaseerd op een vrouwelijk Juillardachtig Blake & Mortimer-personage. Dit is grafisch zo beschamend arm waarbij alle dynamische regels van het verhalenvertellen aan de laars wordt gelapt. Retrolezers vragen misschien niet liever, een heropvoedingskamp zou hen alsnog de ogen kunnen openen. Zo cliché, zo amateuristisch, zo on-21ste eeuw. Wie doet beter? Jij, ongetwijfeld. De shock zorgt voor een bevrijdend ontwaken. Lachwekkend, de ontknoping.
31-10-2019
3/10

Druuna Box Vol met delen 0 t/m 5

Science Fiction, horror en erotiek: een bedwelmende cocktail door de meester van de volwassen stripverhalen. Luxe verzamelcassette met alle 6 hardcover albums van dit magnum opus van Paolo Serpieri.

Zes maal 29,95 is 180 euro, de verzamelcassette er bovenop is 20 euro extra. Wat een klantendienst! Plak je alle besprekingen bij elkaar, dan krijg je dit resultaat. Dog eat dog, de wet van de sterkste. Serpieri pikt de Druuna-draad terug op en graaft diep in het verleden. Waarom deze weerspiegeling Anima-Druuna of wat de ware beweegreden ervan is, erg duidelijk presenteert de auteur deze relatie niet. Terwijl je net verwacht dat hij enkele extra tipjes van de sluier licht, merk je dat het enige waar hij zich mee bezig houdt, is het recycleren van de doorsnee-ingrediënten. Dit heb je al meerdere malen gezien, woordloos gehuppel van een voluptueuze dame die behoorlijk wat hormonale wezens onvrijwillig uitdaagt. Gek dat zo'n overlevingsvrouw een levenscyclus zonder kleerscheuren doorkomt, echter nu ze er voor de eerste keer op uit trekt kruist ze het pad van een moorddadige slang, een loopse hond, een wilde tijgerin, een overreligieuze cultus. De Moebiusaanse tekeningen annex Arzach-vertelling hebben weinig vernieuwend te bieden, wat je na jaren afwezigheid net nodig had. Dus niet zo maar een kopie van de oude, grote Serpieri. In het begin stond de inkleuring van Serpieri nog niet op punt. Dat merk je aan de schitterende facsimilé ongekleurde pagina's (143 tot en met 159), prachtige arceringen, het zwartgebruik van die sombere wereld. Over Morbus Gravis: toen Druuna verscheen (verleden tijd) was het een mijlpaal. De rechtsgeoriënteerde uitgever werd publiekelijk op de vingers getikt en zou de reeks snel afvallig zijn. Waarom? Seksueel provocatief, het lichaam expliciet als lustobject gebruikend. Serpieri windt er geen doekjes om. Jaren heeft Druuna weten te overleven in de wildernis, nu ze er op uittrekt, belandt ze ineens van het ene gevaarlijke spektakel in het onwaarschijnlijk andere. Je kan het niet gekker bedenken. In een wereld vol preutsheid kwijlde menig man op de wulpse vormen van deze rondborstige dame die te pas en te onpas copuleerde. Vleselijk (wel degelijk een l in plaats van een r) getekend met ruimte voor liefde, dat is Druuna ten voeten uit. Nu natuurlijk achterhaald, al blijft de bewondering voor het anatomisch correcte overeind. Over Delta: verkrachtingen, sado-masochisme, erotiek, de ideale liefde, pikant, provocatief. Met daarbij het monsterlijke, gedegenereerde, het ziekelijke, het afzichtelijke en het besmette van een ontaarde wereld. En daar tussenin het perfecte, voluptueuze lichaam van Druuna die weet wat ermee aan te vangen. Vlezig en pezig getekend door Serpieri. Je kickt vooral op de beelden. Schetsen en illustraties smukken deze verzameling van twee verhalen achterin op. Over Creatura: wederom een spel van droom en werkelijkheid. Speelt Creatura zich eveneens in de verbeelding van één der hoofdpersonages af? Via de Einstein-dokter (gek genoeg eerder een portret van Serpieri zelf) komt William op de sofa te liggen om diens waanvoorstellingen te analyseren. Qua grafiek indrukwekkend, te vergelijken met de hoogdagen van Bilal. Vlezig anatomisch, realistisch verdekte porno. Een beetje dubbelzinnig, want het wellustige wordt getemperd door wel erg vreemde creaturen. Op plaat 8 (pagina 10) een Escher-spielerei. Over Carnivora: SF en psychoanalyse, Serpieri schuwt de overlapping niet. Deels recycleert de auteur het basisgegeven van de onbereikbare relatie tussen Druuna en haar Schastar, de vleesgeworden ziekte. Deels lees je Do androids dream of electric sheep ofte Blade Runner. Is Druuna wel degelijk een mens? Tegenstrijdig fulmineert Serpieri filosofische prietpraat terwijl hij de meest dierlijke lusten manifesteert via Druuna's paringsgedrag. Schetsen en illustraties smukken deze verzameling van twee verhalen achterin op, met vooral de ongekleurde pagina's die zeer mooi zijn om zien. Over Mandragora: hoe visueel vertellen, het is een discipline die Serpieri met gemak beheerst. Hoe hij je oog over de pagina's laat meebewegen via de composities, het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend, toch vereist het enig denkwerk. Geen enkele keer vergis je je in de leesrichting, toch zeker niet als hij je van rechtsboven naar linksbeneden begeleidt. Ook de tekeningen en het expressieve zijn van een uitzonderlijk hoog niveau in het realistische genre, het is dan ook jammer dat Serpieri in dezelfde vijver blijft vissen en zich steeds herhaalt met deze licht-pornografische dierlijke ruimtestrip. En dat valt extra op wanneer je veel Druuna's na elkaar leest. En over Aphrodisia: en zo gaat het filosofisch geleuter van hierboven voort, in een wanhoopspoging om een touw aan deze gedachtestroom (lees scenario) vast te knopen. Reeds vanaf het derde album zwalpte Serpieri met een stuurloos schip door de ruimte. Zonder enige bestemming, zonder enige rationele vooruitgang. Voor hem is de verleidelijke Druuna slechts een 'dek'mantel om sexy plaatjes, perversiteiten en SM-praktijken in beeld te brengen. Het blijven mooie prentjes, ideaal op maat gesneden. Voor de ene uitstekend om het lid te versterken, voor de ander een reden om de moraalridder uit te hangen met Druuna als uitstekend voorbeeld van zedenverval. Het is jammer om zo'n 'potentieel' goed uitgangspunt te laten ver'wateren' tot pure pornografie. Of moeten we dit als intelligent bestempelen vanwege de 'diepzinnige' bedenkingen. Geef dan maar de mooie illustratieboeken van Serpieri – tenminste zolang hij er geen banale teksten bij schrijft – en laat het fantaseren aan jezelf over. Over De vergeten planeet: ondanks Serpieri's inspanningen om enigszins verrassend uit de hoek te komen en de psychologische doorgronding van de rondborstige jongedame uit te werken, blijft hij steken in gewone kneuterigheid. Maar ach, een Druuna lees je dan ook niet voor het verhaal of diens overtollige diepgang. De gebruikte verteltechniek van de steeds nadenkende meid die zich afvraagt waar ze toch in terecht is gekomen, steekt na enkele bladzijden al tegen. Maar dat kan ook zijn vanwege de vlakke, slechte lettering (slechte afkapping van woorden, pag 59 de benedenst ad. en technologieën) en de middelmatige vertaling. Op pagina 21 de knorrige uitdrukking ik ga in zwijn vallen wordt enkele pagina's verder gelukkig rechtgetrokken met zwijm. Neen, het had allemaal fijnzinniger gekund. Toch blijft Druuna een mooi kijkboek dat bepaalde lezers eventueel kan aanzetten tot actie. Over De kloon: onvoorstelbaar met wat voor een pretentie Serpieri -qua uiterlijk de Einstein onder de striptekenaars- het holle karakter van de Druuna-boeken tracht te overklassen met pseudo-filosofisch gezwets en dies meer. Man, doe toch gewoon waar je goed in bent: copulerende rondborstige dames die zich overgeven aan indringende penetraties. Uiteindelijk is dat het enige waar de klant op wacht. Het duurt immers tot de veertigste pagina eer Druuna van bil gaat. Slechts drie bladzijden kort! Een echte ontgoocheling voor de ware Serpieri-fan. Is ook hij bezadigd? De veelzeggende titel beklemtoont Serpieri's vluchtige scenario. Hij recycleert en combineert zijn heilige thema's van erotiek, monsterachtige SF én zijn fascinatie voor het Wilde Westen. Open eindigend, goed voor een eventuele mogelijkheid om de naakte waarheid rond deze rondborstige deerne wederom verder uit te spitten zonder er iets aan toe te voegen. Inhoudelijk nihilistisch, flauw (de derde ster is voor de tekeningen).
31-10-2019
6/10

Hedge fund 5 - Jommeke 295 - Rio 2 (Dark Dragon) - Suus & Sas 15 - Druuna 5

Hedge fund 5

Na zijn les te hebben geleerd, groeit Frank uit tot een grote naam in ethisch beleggen. Zijn succes trekt de aandacht van een rijke erfgename die wil investeren in de ontwikkeling van een Afrikaans land. Frank zet zich enthousiast in voor die missie. Goede bedoelingen zijn echer niet genoeg. Daar zijn alle wegen naar de hel immers mee geplaveid.

Hou jij ook van die karaktertekeningen van Patrick Hénaff? Niet zo afgelikt als die andere thriller uit de financiële wereld: Largo Winch. Noch steeds hoog spel spelend, hoewel dit keer ethischer verantwoord, brengen Roulot en Sabbah Frank Carvale wederom in nauwe schoentjes, met ondanks diens nobele inzet, is het steeds oppassen geblazen met wie je in zee gaat. Hedge Fund heeft iets magisch, iets moderns, met veel schwung geïllustreerd door Hénaff (een pagina-componist). Alleen het inkleurdersteam hinkt wat achterop en maakt de afbeeldingen samen met het glanzende papier te glad. Dood in contanten, Roulot en Sabbah killen hun darlings.
30-10-2019
7/10

Jommeke 295

De Jungfrau smelt! En dat is slecht nieuws voor deze mooie berg in Zwitserland, want er is een oeroude bacterie ontdekt die zich in ontdooide toestand razendsnel kan vermenigvuldigen en een grote bedreiging vormt voor de mensheid. Het team van de Chinese viroloog Wenping is hard aan het werk aan een formule om de bacterie onschadelijk te maken. Maar er zijn booswichten die baat hebben bij het verspreiden van die bacterie en die proberen natuurlijk met man en macht het ijs te laten smelten. Wat nu?

Een beetje een misleidende titel, de Jungfrau smelt niet echt in het boek (terwijl je door de klimaatopwarming net wel kan vermoeden dat die smelt), het is de slechterik die ervoor zorgt dat heel wat bloot komt te liggen. Het had een verdoken manier kunnen zijn om jongeren bewuster te maken dat het ecologisch niet goed gaat, maar Jommeke (of de uitgevende macht) wil geen klimaatmarser zijn. Product placement is op zijn plaats, zij het zonder de bestaande Jommekes-bus, met Intersoc kan je mee op vakantie naar Zwitserland. Gerd Van Loock laat realisme sluipen in de figuren (pagina's 11 en 12) en de decors (Bern) en kiest niet voor de cliché-opponenten. De Jungfrau smelt, leuk.
28-10-2019
6/10

Rio 2 (Dark Dragon)

Doug Wildey was zowel een veelgeprezen stripmaker als een bekende animatietekenaar. Wildey werkte in de stijl van Milton Caniff en Alex Toth. Hij was vooral bekend en geliefd bij andere kunstenaars, kon verhalen ver.

Doug Wildey is al fin de carrière en werkt minder accuraat, op het slordige af (pagina 61, kader 1). Bovendien is zijn kleurtechniek niet overeenstemmend met de kwaliteit van zijn tekenwerk. Extreme combinaties maken het onterecht schreeuwlelijk (pagina 14, het groen, purper en geel). En dat terwijl Wildey eens een andersoortige western voorlegt. Eentje met een revolverantiheld die op het randje van de wet opereert. Zelfs al heeft hij een officiële vergunning, de grens die Rio bewandelt is flinterdun, rekening houdend met zijn verleden. Ook hetgeen hem overkomt is atypisch. En dat maakt Rio lekker verrassend leuk. Genieten is het trouwens van de pin-up-illustraties in sepia (bijvoorbeeld pagina's 56-57). Vergelding (aan dit verhaal was Doug Wildey bezig toen hij stierf) is helemaal interessant. De zwevende Wildey heeft alles reeds uitgeschetst en werkt hier en daar af, het levert een fascinerende inkijk op op iemands werkwijze. Bovendien is het verhaal zelfs nog leesbaar. Rio, een Tex Willer waardig.
30-10-2019
7/10

Suus & Sas 15

In dit 15e deel beleeft de bekende tweeling uit het weekblad Tina weer de gekste avonturen. Zo loopt Sas letterlijk een bassist tegen het lijf, treden de zusters op in Circus Top, blazen ze bellen op Ibiza en regelt Sas een date op het voetbalveld!

Meisjesstrip die zich focust op het adolescentenleven vol verliefdheden, onbeantwoorde verlangens, strategische ontboezemingen, schoolse verzuchtingen. Soms neemt Gerard Leever een grafisch loopje met zichzelf. Is de figuur op pagina 45, kader 3 dezelfde jongen als op 46-1 en 2? Suus & Sas 15, een doelgroepstrip.
31-10-2019
6/10

Druuna 5

Na 15 jaar en de tekstloze prequel Anima, gunt Paolo Serpieri ons eindelijk het vervolg en slot op de avonturen van de sensuele en onverschrokken Druuna!

De veelzeggende titel beklemtoont Serpieri's vluchtige scenario. Hij recycleert en combineert zijn heilige thema's van erotiek, monsterachtige SF én zijn fascinatie voor het Wilde Westen. Open eindigend, goed voor een eventuele mogelijkheid om de naakte waarheid rond deze rondborstige deerne wederom verder uit te spitten zonder er iets aan toe te voegen. Inhoudelijk nihilistisch, flauw (de derde ster is voor de tekeningen).
31-10-2019
6/10

Rio (Dark Dragon) 1 - Senseï 3 - De brokkenmakers Integraal 6 - Yoko Tsuno 29 - Tiago Solan 2

Rio (Dark Dragon) 1

In deze twee fraaie boeken is het meesterwerk van Doug Wildey, de complete saga van Rio verzameld, inclusief een laatste, onafgemaakt en niet eerder gepubliceerd verhaal.

Uiterst kwaliteitsvolle oubolligheid. De cover is niet meteen het ideale uithangbord om je voor het werk van Wildey warm te maken. Begin met het voorwoord, Mark Evanier plaatst het belang van de artiest in een historische context. Altijd gevaarlijk, wanneer je een stuk bejubeld patrimonium in handen krijgt. Maar het eerste verhaal opgesplitst in episodes mooi in facsimile uitgegeven (alsof je naar de originelen kijkt) overtuigt meteen. Wildey is inderdaad zo'n klassebak die weet hoe van die rauwe wilde westen-figuren met schurkachtige tronies als mensen van vlees en bloed weer te geven. Revolvercrimineel Rio heeft voor een carrièreswitch gekozen en probeert nu anderen op het rechte pad te houden. De dunne lijn, waarbij Rio's verleden hem nog danig parten speelt, buit Wildey handig uit. Want voor je het weet keren de openbaringen zich tegen de protagonist. Het zwartwitwerk met kleuraccenten is zo sterk dat je je eraan vergaapt. Zijn rastergebruik geeft extra dimensie. Wanneer hij in Mr. Howard's Son overschakelt naar kleur, is het wennen aan de combinatie van technieken, plus vaak ook de kleurencombinaties met een iets te vlezig roze. Zijn sterkste punten vind je in de scènes waarbij één kleur gebruikt wordt om alles uit te beelden (pagina 107, kaders 2 en 8, 109-4, de volledige sequentie in de regen op 110), wat een esthetiek. Trouwens, een uiterst sterk verhaal, je bent benieuwd naar het web waarin Rio zich in het volgende deel begeeft. De veel te grote lettering is het enige minpunt. Geef die tekeningen toch meer ademruimte!
28-10-2019
8/10

Senseï 3

Slot van deze serie Sensei, maar het verhaal van Yukio zal verder lopen in Samoerai - Origines 2.

Zoiets zie je niet graag: Het einde van deze miniserie verschijnt in deel 2 van de reeks Samoerai Origines. Het is vaak al moeilijk om het overzicht te bewaren, als je dan ook nog verplicht wordt een andere serie aan te schaffen om het vervolg te kennen... Nochtans is Het Rijk der Zeven Vaandels ook een goede aanwinst in het samoerai-genre. Al moet je even teruggrijpen om de context te kunnen plaatsen. Heb je prinses Yukio al eerder gezien? Haar dramatische liefdesromance ontpopt zich als een ware thriller. En terwijl je dacht met een watje te maken te hebben, toont de meid een katje te zijn waar je best wél handschoenen bij draagt wil je in haar buurt komen. Spannende opbouw, alleen wachten op de ontknoping. Sterk.
28-10-2019
7/10

De brokkenmakers Integraal 6

Dit zesde deel bundelt de volgende titels: Het uur van de haai, Speciaal Commando, Missie in het Oostblok en twee kortverhalen die nooit eerder in albumvorm verschenen. Deze integrale bevat, net als voorgaande delen, een omvangrijk geïllustreerd dossier.

En Pierre, wat hebben we vandaag geleerd? De uitzinnige uitspattingen van stuntman Thierry Hallard, België had indertijd immers een eigen Evil Knievel die als duiveltje durfal gewaagde pogingen ondernam om het publiek zoveel mogelijk te verbazen. Met zelfs het waanzinnige idee om in Vorst Nationaal op te treden en wagens met gierende banden te laten toeren. Een stuntshow in de stijl van De Brokkenmakers. In ieder geval toont dossierschrijver Jacques Pessis zijn bewondering voor Hallards halsbrekende stunts. Naast het opnemen van de drie albums 16-17-18 scoort deze zesde bundel vooral met de (helaas ingescande) reproductie van de twee zelfparodiërende kortverhalen rond De Krukkenmakers, ongetwijfeld Duchâteau en Denayers beste uitvoering van de reguliere helden ooit. Alsof de protagonisten beter geknipt zijn voor deze spottende variant. De semirealistische wagens gecombineerd met de humoristische dikkeneuzenstijl, het gaat Denayer beter af. Over Het uur van de haai: toch wel een bizarre combinatie, dat matige realisme van Denayer die anatomisch toch wat moeite heeft (plaat 5, kader 7, of wanneer er kinderen mee gemoeid zijn, plaat 26)), met daarnaast de invulling van de decors door Fernandez. Die bizarre arceringen op de achtergrond (plaat 3, kaders 2 en 8)? Het uur van de haai gaat vooral de mist in door het weinig waarschijnlijke scenario van Duchâteau. De spanning is er eentje om de lezer zo lang mogelijk aan het lijntje te houden. Zesenveertig pagina's klinkt ideaal, helaas gezien de uitkomst overbodig. Over Speciaal Commando: een stukje futurisme met de geavanceerde bolides die moeten dienen om het jeugdige geweld tegen te houden. Designer Denayer kijkt vooruitstrevend naar het toekomstige wagenpark, gelukkig draait het in de realiteit daar niet op uit, anders reden we nu met weinig esthetische wagens rond. Duchâteau ondermijnt telkens de eigen geloofwaardigheid door net de twee grootste klungelaars te koppelen aan superduur hightechmateriaal. Over Missie in het Oostblok: als je uitverteld bent in je eigen streek, verken je best andere horizonten. Welke politiemacht is die twee Brokkenmakers niet liever kwijt dan rijk? Denayer en Fernandez voelen zich heerlijk thuis in deze truckerswereld, na Big Mama weer bruut LKW-geweld dat over de baan stormt. Helaas hapert er wat een het scenario van Duchâteau. Verandering van spijs lijkt eerder een Oostblok aan zijn been.
30-10-2019
6/10

Yoko Tsuno 29

Yoko reist naar het verleden om twee kinderen te redden van een treinongeluk in 1935. Daarna vliegt ze met een Heracles naar Egypte om een gemummificeerde Egyptische prinses naar haar thuisland terug te brengen. Ze beseft nog niet dat ze het slachtoffer dreigt te worden van een duivels complot.

Er is een tijd van komen, er is een tijd van gaan. De tijd van Roger Leloup ligt helaas al een hele tijd achter de rug. De anorexiapatiënten die hierin de hoofdrol spelen worden zo als lucifertjes weggeblazen, logisch dat Yoko als lichtgewicht niet meer in staat is om deze zwaarwichtige materie te counteren. Leeftijd is geen excuus, je moet op tijd stoppen of je degradeert de eigen reeks. Anatomische fouten, perspectiefmiskleunen en een scenario dat je gaapvermogen op de proef stelt. Engeltjes en valken, laat het de laatste zijn.
30-10-2019
4/10

Tiago Solan 2

In nagedachtenis van een echtgenoot, in naam van een wapenbroeder hebben Ophelia en Tiago elk hun redenen om de begunstigden van deze lucratieve en bloederige business te laten boeten in deze geopolitieke thriller stikvol adrenaline.

Nathalie Sergeef mag dan inzicht hebben in de achter-de-schermen-kuiperijen van elkaar beconcurrerende milities, ze heeft moeite om dit klaar en duidelijk aan de lezer over te brengen. Dat is natuurlijk haar bedoeling, om je à la Homeland zo lang mogelijk in het ongewisse te laten en dan af te kunnen sluiten met een knaller. Dit medium heeft minder mogelijkheden om zo'n flitsende actie overzichtelijk weer te geven, al doet tekenaar Pezzi zijn uiterste best. Je keel droogt uit met al die woestijnscènes. Bouzkachi, te overrompelend, Pezzi zorgt als tegenhanger voor een visueel sterk filmisch realisme.
28-10-2019
6/10

Een godverdomse klootzak - Deadpool Kills the Marvel Universe (Again) Collector's Pack - Teenage Mutant Ninja Turtles Collector's Pack - Tsai Chaiko Artbook - Dark Souls Collector's Pack

Een godverdomse klootzak 1 SC - HC

Max’ moeder is net begraven. Als enige erfenis heeft hij twee foto’s van haar, met hem als kind, van toen ze in Brazilië woonden. Op elk foto staat een andere man. Is een van hen zijn vader? Hij duikt in zijn verleden en trekt naar een kamp in de Amazone. Zijn hunker naar avontuur en exotiek botst al snel op de werkelijkheid van de jungle in de jaren 70. Hij treft er een gebied aan dat getekend is door geweld en prostitutie en waar de wet van de sterkste geldt. Een vrolijk en pittig drietal staat hem bij in zijn zoektocht: twee Franse verpleegsters en, vooral, een jonge, stomme Braziliaanse, Baïa, zijn onmisbare gids.

Atypisch voor de Loisel van de laatste jaren, in dit superdikke openingsdeel gebeurt immers al behoorlijk veel. Wat op het eerst zicht lijkt op een gezapige mix van Magasin General met Mosquito Coast ontpopt zich tot een avontuurlijke thriller à la Romancing the stone. Het onwaarschijnlijke pad dat de drie maagdelijke jongelingen zullen bewandelen, tart alle verbeelding. De ene weet er al beter mee om te gaan dan de andere. Door te kiezen voor verschillende protagonisten die elkaar per toeval kruisen, breidt Loisel de cast uit en kan er op verschillende fronten 'gestreden' worden. Olivier Pont tekent open, ruimtelijk waardoor de strip vlot leesbaar is en ademt. Heel ritmisch, filmisch. Inkleurder Lapierre is te braaf en verheft de tekeningen jammer genoeg niet. Als aas heeft Een godverdomse klootzak je alvast beet.
30-10-2019
7/10

Deadpool Kills the Marvel Universe (Again) Collector's Pack

Dit Collector's pack bevat twee complete tweeluiken "Deadpool Kills the Marvel universe" en "Deadpool Kills the Marvel universe AGAIN".

Verzegeld met een 'poster' rond aan dezelfde prijs, je hebt twee verhalen in één keer met een geschift personage als hoofdrolspeler dat onevenwichtig begint, maar wanneer Deadpool weer in actie schiet, is het genieten. Over Deadpool kills the Marvel Universe 1: de zwartgallige, cynische Deadpool krijgt de hoofdrol om alle figuren uit het universum van Marvel te liquideren. Ziekelijk gestoord laat Cullun Bunn zonder ook maar enige morele verantwoording het bloed spatten en laat deze psychopaat van elke stripschurk en -held ui de stal van de uitgeverij geen botspaander heel. Het doet eigenlijk best wel pijn om de heroïsche superhelden die steeds waardig menselijk blijven te zien vallen bij bosjes. En dat terwijl de geest van een gespleten persoonlijkheid erop los hakt. Van een voorbeeldfunctie gesproken. Het is misschien bon temps om tegen de schenen te schoppen, de grenzen van het fatsoen verder te overschrijden en lekker provocatief te zijn, het getuigt van weinig respect en weinig gevoel voor moraal. Tenzij jij er nog ergens de zin van inziet? Voorlopig na dit eerste deel alvast niet (5/10). Over Deadpool kills the Marvel Universe 2: en ja hoor, het einde laat niks, maar dan ook niks heel van Wolverine, professor Xavier, Magneto, de groene Hulk, strafmaat Punisher en wie ook maar probeert Deadpool een duimbreed in de weg te leggen. Satirisch probeert Bunn het nog te vergoelijken als was het een maar een stripje. Ondertussen heeft hij wel de vernietigende toon gezet: moorden kan, wie weet ben jij de volgende aan de beurt. Neen, voor een grondige psyche-studie van een gestoord iemand moet je in Deadpool kills the Marvel Universe niet zijn. Voor een portie bloed en sensatie daarentegen, genoeg in voorraad (5/10). Over Deadpool kills the Marvel Universe again 1: Was dit echt nodig na het debacle van het eerste tweeluik? Ja, alleen al om Deadpool eerherstel te bezorgen. Wat moet Talajic zich geamuseerd hebben bij het maken van dit boek. Niet alleen met grandeur superhelden tekenen en ze op de koop toe ook nog eens afmaken, zowel uit het slechte als uit het goede kamp, maar vooral de overgangen naar alle verschillende vertelstijlen (evenzeer inhoudelijk als grafisch) zorgt voor een ongeziene pret. En hier werkt de gitzwarte satire wel. Fijn ook om meteen het tweede deel te kunnen lezen. Deadpool kills the marvel universe again, Sergio Leone en Quiten Tarantino waardig. Over Deadpool kills the Marvel Universe again 2: Dat deze Deadpool kills the Marvel Universe again een en al spielerei is met een sarcastische ondertoon is in vergelijking met het eerste tweeluik hierin véél duidelijker. De geniale vondst om de lezer vanuit Deadpools standpunt de bezeten scènes in diens brein te illustreren, kaderen meteen de schizofrene belevingswereld. De ene keer vanuit het manga-perspectief, de andere keer vanuit de kinderdroom van een animatiefilm of zelfs een zwartwitklassieker. Het moorden van die 'helden' wordt hierdoor veel draaglijker, ook omdat hun resterende opponenten nu aan de beurt zijn. Hoe geschift ook, deze kills again wordt vooral gedragen door de schitterende tekeningen van Talibor Talajic. Het gitzwarte gebruik van de inkt zorgt in de kleurrijke balans voor een visueel smakelijke brok superhero-voer.
28-10-2018
7/10

Teenage Mutant Ninja Turtles Collector's Pack

De Teenage Mutant Ninja Turtles zijn even weg geweest maar nu voor goed terug voor een reeks spannende avonturen. De groep is niet compleet zonder Raphael. Hij zwerft langs de straten van New York op zoek naar eten en onderdak.

Een voordeelpak (39,95 euro in plaats van 59,95) van een reeks die door jong en oud gerust ontdekt mag worden. Voor wie de geschiedenis van de Teenage Mutant Ninja Turtles niet kent is dit een uitstekende instap. Kevin Eastman herschrijft de ontstaansgeschiedenis van de vier bijzondere schildpadden met voldoende mysterie en ontwikkelingen die het verleden openbaren. Meteen beginnend met een robuust gevecht is het even wennen. Het valt niet op dat er slechts drie in het strijdperk hun vaardigheden tonen. Wie is de tegenstander waar de Turtles het tegenop nemen? De voice over is de typische (Amerikaanse) uitdieping van de geest, losstaand van de actie. Voor een keer geen saaie recapitulatie van hetgeen je ziet. Dit IS strip zoals het hoort te zijn! Eastman verspringt geregeld tussen heden en verleden, voldoende pistes openlatend om later verder uit te diepen. Qua inhoud en storyboarding een waar genot. Enkel de tekeningen van Dan Duncan kunnen de genialiteit van het geheel niet helemaal bevestigen. Het schetsmatige is bewust rudimentair, alleen zijn de penseelvegen niet dynamisch genoeg of anatomisch te hoekig (vergelijk met een even storyboardende Darwyn Cooke), het schoentje wringt vaak. De inkleuring van Ronda Pattison is top. De bespreking van de daaropvolgende delen, ontdek je bij de andere titels.
27-10-2019
8/10

Tsai Chaiko Artbook

Nu China toegankelijk is voor het westen en het westen voor China is er een schat aan zeer getalenteerde kunstenaars die hun weg vinden naar de wereld van de strips en de kunst. Chaiko is een virtuoos tekenaar en de kleuren geboren uit zijn grafisch palet geven een licht en een dichtheid die zeldzaam zijn in illustraties.

Artbook, dus de naam zegt het al, een boek volgestouwd met kunst. Ongetwijfeld samengesteld om een artiest te paaien in de hoop dat deze in dezelfde uitgeversstal zal blijven met zijn nog te maken albums. Chaiko maakte faam door Kroniek der Onsterfelijken over te nemen van Von Kummant, dus hij had al een voet aan wal bij uitgever Paquet. Dark Dragon maakt er gebruik van om deze woordloze vuller ook op de Nederlandstalige markt aan te bieden. Geniet van Chaiko's kunnen.
27-10-2019
6/10

Dark Souls Collector's Pack

Dit Collector's Pack bevat 2 complete Dark Souls verhalen die zich afspelen in de wereld van de zeer populaire Dark Souls action-RPG games.

Over De adem van Andolus: een onderdeel van het zeer populaire Dark Souls RPG Games. Het voordeel van zo'n rollenspel: de betrokkenheid. Ook al word je geleid, jij bent degene die onderneemt en mee beleeft. In De adem van Andolus ben je echter slechts een speelbal die gedwee in de voetsporen van Fira volgt. Zonder meer. En gezien het inteeltavontuur is deze Dark Souls-queeste behoorlijk zielloos. Het laatste woord op de achterkaft: Een compleet verhaal. Maak daar een compleet zinloos verhaal van. Over Wintergrief: afgelikte fantasystrip waarbij de dood gecounterd wordt niet door het leven, wel door de dood zelf. Veel inhoudsloze pagina's vol omzwervingen op zoek naar het ontstolen Vlamzwaard. Andred van Ithvale is de gids doorheen dit mistroostige decor. Blitz vol Hollywoodglamour. Net als 99% van de personages: zielloos.
11-04-2019
4/10

Jack Cool 2 - Dokter Geluk - I.R.$. 20 - Thor voor Asgard 1 en 2

Jack Cool 2 (2018)

1967. Wat dreef Jezus Grijstus ertoe alles achter te laten om toe te treden tot de hippiecommune van Ken kesey? En wat verbergt hij onder zijn handschoen? Zal detective Jack Cool de dochter van Hollywoodster Jayne Mansfield, tevens de hogepriesteres van Anton Laveys Kerk van Satan, terugvinden?

Van een onconventionele detective gesproken. Scenarist Manini combineert iets te veel bovenaardse elementen met de satanische hocus pocus als voedingsbodem die daadwerkelijk invloed heeft op het verloop van bepaalde mensenlevens, waardoor je affiniteit met de karakters afstandelijk blijft. Je krijgt geen grip op Jack Cool, je kruipt met moeite in de huid van Jezus Grijstus (niet bepaald de bestvertaalde naam). Manini had langer moeten kneden aan het scenariodeeg om het potentieel van deze kleurrijke figuren ten volle te kunnen benutten. Nu werd de combinatie speurtocht met de road trip iets te nadrukkelijk verhinderd door een spirituele en psychedelische reis. De afronding met de uiterst verrassende climax biedt wel nieuwe perspectieven en ontbloot het geheim à la Soda (de hand verborgen in de handschoen). De tekeningen van Olivier Mangin zijn weergaloos en illustreren dat de man niet enkel tekenkundig weet hoe iets anatomisch correct te tekenen, vooral zijn pagina-opbouw zorgt voor die noodzakelijk zwevende schwung in deze reis naar verlossing. Jack Cool, geen mini-One flew over the Cuckoo's Nest, maar wel even geschift.
27-10-2019
8/10

Dokter Geluk (Arcadia Archief 49)

Dokter Geluk is ontsproten uit de creatieve breinen van gevestigde waarden Turk en Clarke. Turk is vooral bekend van de komische reeksen Robin Hoed en Leonardo en de spannende avonturen van de privédetective Clifton. Clarke is vooral gekend van het heksje Melisande, waarvan reeds twee albums verschenen bij Arcadia.

Turks humor (niet te verwarren met Turkse humor) wordt nogal gekenmerkt door breedsprakerigheid en absurdistisch surrealisme. Dat eerste is mede te verklaren door de inbreng van Bob de Groot, de schrijvende bloedbroeder, die het medium strips via orale overdracht (er wordt nogal behoorlijk wat geleuterd) verrijkt met de Franse gewoonte om het visuele te versterken met verklarende monologen. Het tweede ingrediënt kenmerkt zich door het destructieve cartoongenre waarin je duizend keer dood kan gaan zonder te sterven. In Dokter Geluk verbindt de scenarist zijn gelukzalig lot met Clarke die als basisingrediënten gebruikt: een heilzame dokter die zich te pas en te onpas opdringt om mensen in ongelukkige nood uit hun onvoorziene miserie te helpen en dat samen met zijn bevallige assistente Audrey. Audrey vormt de grafische weerkerende noot die niet te kraken valt. Stilzwijgend woordloos intervenieert de verpleegster terwijl ze door haar lengte nooit volledig in beeld komt. En lukt dat toch één keer op de voorkafttekening, dan draagt ze een wiel om (on)gewild haar hoofd te verbergen. Herhaling, een kenmerk van slapstick. Clarke schrijft op zich niet anders dan de Groot, want met de geslachtofferde slachtoffers eindigt het steevast noodlottig, hoe dokter Geluk ook zijn best doet om het ongeluk te keren. Ben je dus een liefhebber van Leonardo, of kijk je met een nostalgische blik naar Robin Hoed, deze Dokter Geluk redt de meubelen toont dat Turk zijn streken nog niet verloren heeft, met Clarke vormt hij een perfecte match.
27-10-2019
7/10

I.R.$. 20

De laatste jaren heeft China meer dan duizend miljard dollar van de Amerikaanse staatsschuld overgenomen. De Chinese en de Amerikaanse regering hebben een hachelijke dodendans ingezet. Het ritme werd zo heftig dat een breuk niet kon vermeden worden. Het is oorlog.

Desberg heeft hoofdpersoon Max ondertussen in zo'n onmogelijke positie gedropt, dat euthanasie de enig mogelijke uitweg is. Larry's kruistocht heeft ondertussen immers zo'n machtige tegenstanders geschoffeerd dat het wespennest waarin hij zich gestoken heeft je er zelfs met een imkeruitrusting niet ongeschonden uitkomt. Naast de verborgen complexiteiten rond het dubbelspel, voelt Desberg zich ook geroepen om filosofische mijmeringen à la The Thin Red Line op te voeren, om de lichtzinnigheid en het nihilisme alsnog te verzwaren. Vrancken haalt filmisch uit en componeert de pagina's met schwung dynamisch. En toch mist dat tikkeltje spontaneïteit en leest het zo artificieel. De beursdemonen, saai.
27-10-2019
5/10

Thor voor Asgard 1

Odin heeft het koninkrijk Asgard verlaten en Thor aangesteld als plaatsvervanger. De problemen voor de dondergod stapelen zich echter op: opstandige ijsreuzen, onrust onder de burgers en een winter die al jaren duurt. Dat eist zijn tol. Thor kan zijn machtige hamer Mjolnir niet eens meer optillen.

Lezerstip: zorg dat je de twee delen meteen na elkaar leest of je kan er geen touw aan vastknopen. Van een teleurstellende saga gesproken. Thor voor Asgard brengt je naar Thors rijk waar het voor Goden zelfs niet leuk vertoeven is. De sukkelaar wordt op de troon geplaatst en moet bewijzen dat hij de plek waardig is. Robert Rodi slaagt er geen enkele keer in om je met het gegeven en de personages te verbinden. Het kan je geen hemelse reet schelen dat er een opstand is waarbij het watje niet echt weet hoe de gemoederen te bedaren. De voorkafttekening illustreert waar het ook binnenin mee misloopt. De steeds overvloedig aanwezige close-ups missen afstand op het onderwerp en degraderen de overzichtelijkheid. Alles is zo druk, overdadig en gesatureerd. Vermoeiend.
27-10-2019
4/10

Thor voor Asgard 2

Wanneer de regenboogbrug bij een gewelddadige aanslag wordt beschadigd en brugbewaker Heimdall gewond raakt, beseft Thor dat Asgard niet alleen van buitenaf onder vuur ligt, maar ook van binnenuit. Het koninkrijk staat op instorten. Kan Thor het tij keren of luidt Ragnarok straks het einde in?

Opmerkelijk binnenin is de conceptuele bladschikking die Bianchi voortdurend aanhoudt. Hij doorbreekt het klassieke stramien en zorgt voor visuele uitdagende prikkels die helaas ook meteen tenietgedaan worden door het bombastische waarmee hij de lezer probeert te overdonderen. Mede door het oervervelende scenario van Rodi heb je geen boodschap aan deze tweeledige innerlijke strijd. Enerzijds Thor die zijn Mjolnir-macht ziet afbrokkelen, anderzijds de paleisrevolutie hoog in de hemel. Wie ligt daar wakker van?Overdaad schaadt!
27-10-2019
4/10