De dag des oordeels, over Marsupilami 31: Waarom op de titelpagina een gestileerde kat getekend werd, is een raadsel. Een discrepantie ten opzichte van Batems reguliere tekenwerk binnenin dat uitgezonderd de twee schetspagina's achterin niet bijzonder levendig is. Colman gaat volledig de mist in met zijn Taka Takata-figuurtje Xin Yùn. Nochtans is de idee rond de eeuwige pechvogel wel goed, alleen hangt er zo veel agressie rond. Colman denkt ingenieus te kunnen switchen, de ene keer in het spoor van de Marsu's, de andere keer bij de indianenstam om haast tegelijkertijd Xin Yùns spoor te volgen. Waarom wederom de bijeenkomst van al die verschillende Marsupilami's weer opvoeren? Dat heb je toch in het vorige deel al uitgebreid gelezen? Eveneens storend: de irritante Zuid-Amerikaanse stam (die door haast niemand begrepen wordt) waarin onderling voortdurend ruzie wordt gemaakt. Een running drag in plaats van running gag. De pointe rond de sukkelaar op zoek naar een beetje geluk wordt daardoor een bijzaak. Neen, Colman ondermijnt des te meer de kracht van Franquins magische dier. Een uitgeverstip: ga zo vlug mogelijk op zoek naar een nieuwe scenarist.
19-06-2018
3/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten