Francis Carin én David Caryn die toch weer de kans krijgen om een strip te produceren. De vader-zoon-samenwerking werpt vruchten af. Carin minimaliseert zijn baksteenkunde dat hij getrouw etaleerde in
Victor Sackville. Hierin gematigder al merk je in de decors hier en daar nog wel de hand van de detaillist op. David Caryn zorgt ervoor dat Carins traditionele personages minder rank zijn. Iets menselijker van gestalte.
Bloedvijanden nestelt zich tussen de kronieken van de Vlaamse boerenroman, weliswaar met een andere dichtbij-huis-situatie. Het platteland wordt vervangen door de uitputtingsslag binnen de koolmijn. Mager is de oogst in
Magere oogst niet. Het enige dat je de auteurs kan verwijten is dat het verhaal na 46 pagina's nog helemaal op gang moet komen. Bewust openend dus met een rustig uitgesponnen plaatsing van het gegeven.
-
Bloedvijanden 1 ***
-
Trollen van Troy 17 HC ***
-
Trollen van Troy 17 SC ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten