zaterdag 7 mei 2011

Een sprakeloze grand prix

Felbejubeld, maar zich de laatste tijd vaak vergalopperend, Marvano raast in volle topsnelheid over de pagina's met snelle bolides zonder de artistieke veiligheidsgordel aan. Bij een brute smak heeft dat kwalijke gevolgen! Gelukkig is de afloop voor de auteur niet zo fataal. Wel sputtert de motor eens en treden er technische defecten op, te wijten aan de solitaire trip die Marvano maakt. Het geheel is immers niet perfect geölied en zorgt voor een verwarrende evocatie van de autoindustrie met het opkomende nazisme als achtergrond. Marvano levert een patchwork af waarbij de lezer zelf de eindjes aan elkaar moet knopen. Met behoorlijk wat hiaten om eigenhandig in te vullen. Voorkennis is duidelijk vereist. Bovendien voert de auteur een waslijst protagonisten op waar je amper affiniteit mee voelt. Hoe mooi ogend ook met de warme kleuren, je zoekt in de leegte naar passie en bezieling. Voorlopig geen wedergeboorte van Marvano's klasse uit De Eeuwige Oorlog. Gaat het Grand Prix 2 beter af?
- Grand Prix 2 ***
- I.R.$. All Watcher 6 ***
- Legende van het Wisselkind 4 ***
- Pad van Jessica Blandy 3 **½
Het citaat op de cover (die de tekening toch een beetje ontsiert) uit The New Yorker vat de strip gebald samen: "Met chirurgische precisie snijdt de auteur in het verleden en heelt de wond die een klein kind is toegebracht." Deze Herinneringen is een akelige herbeleving waarbij je sprakeloos het boek na lezing terzijde legt. Geregeld met onwennige oprispingen kijk je verbouwereerd hoe een jongen getraumatiseerd wordt tijdens zijn opvoeding. Net als de opgroeiende hoofdpersoon blijft de lezer onwetend over de wisselende ontwikkelingen tijdens diens jonge jaren. Wat broeit er in het nest dat plotsklaps het gezin gescheiden wordt en hij met moeder'lief' naar de oma moet. Verzucht stel je vast dat David ook daar niet welkom is. Niet onlogisch dat je je dan ook terugtrekt in een eigen wereld. Een verzonnen wereld die nog concreter wordt eens je je spraakvermogen verliest. Als kind moet je vaak ontberingen ondergaan zonder dat de grote mensen het aandurven of aankunnen om die informatie met je te delen. Sprakeloos is zo'n voorbeeld van hoe het compleet kan mislopen wanneer je volledig buitengesloten wordt. Niet alleen qua ziekte. Ook geestelijk binnen het gezin hangt een ongezonde aura die nefast het leven fnuikt. Niet onbegrijpelijk dat je daar jaren (of een heel leven) voor nodig hebt om tegen te vechten. David Smalls tragische verslag niet esthetische het mooiste, wel raakt de efficiënte vertelling griezelig hard. De oorspronkelijke titel Stitches omzetten naar Sprakeloos is niet de beste keuze. Het gevoel van ont-hechting valt volledig weg, net als de genaaide toestand alsof Davids leven met nietjes aan elkaar werd gepind.
- Sprakeloos - Herinneringen ***½

Geen opmerkingen: