Het probleem met
Hé, meisjes is de verpakking. Het luxueuze jasje schrikt net de belangrijkste lezersdoelgroep af: jongadolescenten.

Bovendien is het compacte tweeluik een levensverslag terwijl de vormelijk interessantere feuilletons uit Japan de verslindsters veel langer in de ban houden. Wie begeesterd is door
Nana komt ongetwijfeld ook hiermee aan zijn/haar trekken, in een esthetischer en herkenbaarder jasje bovendien. De lichte pastelaquarellen (roze, geel, wit) afgewerkt met potloodlijnen zorgen voor een zachte weergave van de soms harde realiteit. De meisjes doorgaan de puberteitsjaren met de reflecterende zoektocht naar erkenning, liefde, seksualiteit en bovenal identiteit. Misschien is dat net hetgene waar
Hé, meisjes aan lijdt: de overdaad aan emoties gebald in de drie protagonistes. Voor de buitenstaander ongetwijfeld pathetisch en vergezocht, voor de doelgroep ongetwijfeld doel-treffend. Op zichzelfstaand is dit tweede deel sterker dan de intro.
-
Boven de wolken 2 SC ****-
Hé, meisjes 2 ***½-
Merlijn 2 SC ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten