
Ondanks de verbondenheid tussen de daaropvolgende sketches via thematische periodes van de levenscyclus met hilarische topscènes (de veelvraat en de Oliver Twist familiesaga) en de geniale cynische dialogen (het gebruik van het condoom), verstikt de film onder een laag gegniffel. Pas achteraf erken je de flitsende elementen die de film inhoudelijk sterk maken/houden. Maar tijdens het kijken zelf blijkt algauw dat de ontspanningswaarde beduidend lager ligt dan bij Life of Brian en The Holy Grail. Goed, maar vermoeiend.
Ieder Monty Python-vogeltje zingt zoals het gebekt is. En blijkbaar vallen die moeilijk nog op elkaar af te stemmen.
The Meaning of Life. Terry Jones. 1983. ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten