Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Met de nodige raadgevingen heeft Yvan Roy toch zijn weg gevonden in het glooiende striplandschap. Mooi is het afsluitende nawoord dat slim genoeg niet voorin werd geplaatst om het aanmoedigende woord van meester Régis Loisel meer in de verf te zetten dan nodig is. Yvan Roy komt alle eer toe om met voldoende afstand je mee te zuigen in de innerlijke wereld die een vader creëert om de hechte band met zijn autistische zoon te kunnen smeden. Geen relaas à la
Rain Man, Roy dompelt je onder in een poel vol onbegrip waar je eerst in moet leren zwemmen. Als vader, maar ook als buitenstaander. Hemelt hij zich niet te veel op door de geleverde prestaties? Neen. Natuurlijk leeft hij in een overwinningsroes door het bereikte resultaat, hij is voldoende nuchter om ook het minder rooskleurige aspect voortdurend in de ongekleurde verf te zetten. Hij probeert vooral duidelijk te maken dat je veel begrip en liefde moet opbrengen, opofferingen moet doen, dat er zelfs relaties aan kapot gaan. Therapeutische handleidingsstrips, ze kunnen saai zijn. Yvan Roy maakt er een genot van om het te lezen."
28-03-2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten