Gewikt en gewogen 2019 (233): De weg van het leven

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Vooral een mooi magisch-realistisch sprookje dat helaas inhoudelijk niet helemaal kan bekoren. Dat Marco Nizzoli kan tekenen, is meteen duidelijk. Het jonge meisje, een kind, een voortdurend moeilijk te illustreren onderwerp, komt met een natuurlijke souplesse tot leven. Mede door de eigen inkleuring zorgt Nizzoli voor leven in de doodse brouwerij. Iets te kleurrijk zelfs. Het mythologisch spel om mensenlevens kan helaas niet bekoren. Furio's afstandelijkheid weerspiegelt dan wel de kou, je blijft als lezer letterlijk in de kou staan, vanop afstand toekijkend hoe het allemaal misloopt met de Leningradse wereld.Nizzoli heeft zich met De weg van het leven op de kaart gezet. Furio niet."
21-05-2019

6/10