Gewikt en gewogen 2019 (287-288): Badlands 1 SC - HC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Nu Corbeyran al geruime tijd afscheid genomen heeft van de mythologische wezens, de Stryges, acht hij het nodig een gelijkaardig concept uit te bouwen. Een esoterische, niet-aardse entiteit die intervenieert wanneer hun gemeenschap in gevaar dreigt te komen. Veel beschrijvingen, passages in het verleden, om de motivaties van de hoofdpersonages te kaderen en evenveel holle fraseringen die de spanning niet doen stijgen. Piotr Kowalski tekent identiteitsloos en verrast met Het uilenkind niet. Huilenkind ware toepasselijker geweest.
23-06-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (285-286): De kronieken van Roodhaar 5 SC - HC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Scenarist Rob van Bavel blijft zoeken naar frisse ideeën om de halfnaakte avonturen van Roodhaar in te kleden. Verwarring alom met de vele dubbelgangers, moest Storm zelf ook al niet met een evenbeeld vechten? De reuzen van het gebroken rif is verdienstelijk qua uitvoering, toch mis je die echte, beklemmende Lawrence-passie. Een 6/10 is in vergelijking met andere op hetzelfde moment verschenen strips iets te voortvarend, een 5/10 lijkt dan weer zo oneerbiedig."
23-06-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (283-284): Sangre 2 SC-HC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Heeft Floch zijn eigen stijl gevonden, weg van het hoekige uit de beginfase van Ythaq. Hij toont alvast een grotere souplesse die aanleunt bij Mourier (Trollen van Troy). Is Sangre weekhartig geworden nu ze medelijden heeft met haar volgende slachtoffer? Laat ze zich blind door hem inpalmen? De ontknoping zorgt dat alles toch nog in de juiste plooi valt. Arleston blijft zoeken naar de ideale mix tussen spanning en ontspanning, humor en avontuur. Je geduld wordt door de gestage opbouw op de proef gesteld, de beloning is zoet (of zuur, afhankelijk van hoe je het bekijkt). In de Trollense Ruw talent stond de (schilder)kunst centraal, deze plaatst zich in hetzelfde rijtje."
23-06-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (281-282): Castan 2 HC - SC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "De heilige Morello-drievuldigheid evolueert positief. Het verhaal van Raphaël krijgt meer vorm, al wordt de bedreigende positie van Castan ten opzichte van het eerste deel weggemoffeld. Alexandres tekeningen blijven rudimentair, vooral in de decors schimmig en ingevuld via enkele streepjes. Het is Abigaïl die als inkleurder versterkt en de personages meer karakter geeft, vooral in de close-ups. Was de opener nog een twijfelgeval, Het land van de Donderdraak intrigeert."
23-06-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (279-280): Ythaq 15 SC - HC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Het blijft ostentatief op de cover pronken: Van de auteur van Lanfeust, nu al lang geen referentie meer. Na een uitgeefhiaat is het altijd weer moeilijk om met de verhaallijn aan te knopen, Arleston eist een ijzeren discipline van zijn lezers om alert te blijven en eventueel het voorgaande deel te herlezen. Het Zimmerspiel focust zich op De Imperator Express, de geest van Agatha Christie met de even prestigieuze Oriënt Express als plek van misdaadgebeuren waart rond. Floch lijkt helemaal zijn draai gevonden te hebben in het universum van Arleston, de tekeningen zijn overtuigd goed. Het verhaal? Gewoon goed."
23-06-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (277-278): Wunderwaffen 9 SC-HC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "De Gaulle-, Chruchill- en Hitlerfetisjisten kunnen de vingers weer aflikken, want hun respectievelijke helden mogen weer opdraven in deze fictieve interpretatie van hoe de geschiedenis had kunnen verlopen als... Als Nolane meer moeite had gedaan om Wunderwaffen spannender te maken, dan... Als Maza meer tekendiscipline had, dan... Helaas, ook een fictieve invulling. De Laatste Gast, jammer genoeg niet de laatste invulling."
22-06-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (276): Jos Beaugard SC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Een langspeelfilm, je zet die tijdens het bekijken ook niet op pauze om even op adem te komen. Wanneer stripmakers doelbewust een breuklijn creëren om aan het beleid van de uitgever te voldoen (doorgaans verhalen van 48 pagina's produceren), heb je die natuurlijke opsplitsing bij een integrale editie niet. De eerste helft gaat meteen onvervaard in de andere over. Nochtans kan je die in deze situatie goed ggebruiken want de voice-overkeuze van schrijver Mosdi is behoorlijk vermoeiend. Oké, Jos Beaugard (waarom niet de oorspronkelijke naam Josse Beauregard behouden, het betreft immers een Fransman) is een uitstekende kroniek vol recht-voor-de-raap-avontuur met een onverbeten doordouwer in de hoofdrol. Een rebel toch gedisciplineerd genoeg om enig plichtsbesef aan de dag te leggen en voor het vaderland op te komen, toch zeker als krijgsgevangene. De tekeningen van Majo hebben net als de protagonist karakter en tillen het verhaal naar een hoger niveau. Krijgen we alsnog een 'vervolg' ooit te lezen? Niet noodzakelijk. Op zich staat deze mythe van Jos Beaugard als een huis."
15-06-2017

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (275): Er was eens... De mens 4

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Wereldgeschiedenis op kindermaat. Minder saai dan De reizen van Alex die effectief als efficiënt handboek gebruikt kunnen worden, Er was eens is in dat segment veel luchtiger. Alleen is de kwaliteit bedroevend. Visueel weinig uitdagend, twee artiesten die elk een tijdvak voor hun rekening nemen, het heden met de reconstructie van het verleden als een schouwtoneel. Vluchtig."
20-06-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (274): Kaspar Hauser

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Kaspar Hauser, het enfant sauvage dat menig academicus als onderwerp heeft geïnspireerd, een mythe die een eigen leven is gaan leiden. Gefascineerd verdiepten Verhast en Proost zich in de materie en delen hun interpretatie van Kaspars leven. Helaas te ontoereikend, zowel inhoudelijk als grafisch om je naar de keel te grijpen. Uiteindelijk is de fragmentarische reconstructie saai, mis je innemendheid en word je visueel evenmin geprikkeld. De weinige opflakkeringen zijn de hoofdstukaankondigingen waarbij Criva een ander palet hanteert. Kaspar Hauser – In het oog van de storm, eerder een stormpje in een glas water."
19-06-2019

Gewikt en gewogen 2019 (273): Aria 39

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "De esoterische en louterende inslag bevrijdt Aria van een inwendige ziekte, Weyland gebruikt de parallelle wereldreis van het hoofdpersonage als een ecologisch manifest. Een ruimtereiziger zet de mensheid op zijn plaats, de hoofdrolspeelster zien we voor het eerst in een hedendaagse jeansbroek paraderen. Een goede boekverbranding zou Het heilzame vuur kunnen opwekken, misschien dat je dan alsnog enige warmte in het verhaal kan terugvinden. Michel Weyland is fin de carrière terwijl Aria zich al lang had moeten nestelen. Maar ja, het bloed kruipt..."
19-06-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (272): Arale SC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "One-shots, altijd een gevaarlijke onderneming om ze aan de goegemeente commercieel los te laten, toch zeker wanneer ze niet te klasseren vallen. Het gebrek aan hokjesmentaliteit zorgt ervoor dat zo'n titel in de massa verdwijnt, opgepeuzeld door succesreeksen die met alle aandacht gaan lopen. Jammer, want Arale is zo'n intrigerende thriller met licht futuristische steampunkelementen in een historische en esoterische context. De duistere zweem van Raspoetin die de technologische vooruitgang gebruikt om een imperium in stand te houden, het lijkt een Philip K Dick avant la lettre. De queeste naar Arale is het minst sterke onderdeel van het avontuur, de groteske aanpak van Roulot verliest zich in obscurantisme. Rodier heeft een karaktervol realisme en geeft de ideeën goed weer. Arale, stof tot nadenken."
28-04-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (271): Lefranc – Reportages De verovering van de ruimte

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Informatief docuboek dat je doet wegdromen van immens verre reizen, zelfs oneindig ver en verder. Naast veelzeggende foto's die duidelijk uit bijzondere verzamelingen komen (sommige zijn zelfs gesigneerd) ook natuurlijk het getekende aspect dat de vrije geest van Régric aanspreekt om daar waar ze minder beeldmateriaal voor handen hebben toch visueel te kunnen voorstellen. Wie weet kan het nieuwe Buzz Aldrins en Neil Armstrongs inspireren. Te beschouwen vanuit een academisch perspectief."
19-06-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (270): De avonturen van K3 2 Prinses Poppy

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Bij Dirk Stallaert is het nooit kiezen tussen de pest en de cholera. Wanneer hij met iets nieuws verschijnt in het iet of wat commerciëlere segment, ben je al blij dat net hij er zijn schouders onder zette. Een K3 getekend door Stallaert is immers net hetzelfde als een De Pfaffs getekend door Charel Cambré, je krijgt meteen een kwalitatieve meerwaarde. Expressiviteit, dynamiek en atypische composities, Stallaert gaat duidelijk niet over een nacht ijs om zo'n 'gewoon' onderwerp als K3 (onbewust) alsnog sexy uit te beelden. Is het toeval of bewust, Bruno De Roover rooft het België leeg en maakt er een leuke pastiche van op de afscheidingspolitiek van menige buurlanden of verbonden regio's. Zoals steeds afgunst die aan de basis van het separatisme, dat in een Romeo & Julia-perspectief. Prinses Poppy, op de roze cover én de gepixelde lettering na, enorm amusant. Te lezen."
09-06-2019

8/10

Gewikt en gewogen 2019 (269): Moeder Amerika 2

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "De ene oorlog is de andere niet, het verplaatsen van het loopgravenslagveld naar de Mexicaanse Revolutie maakt het er niet boeiender op. Kris zweeft door de tijd en wil er een zekere complexiteit aan vastknopen die de band met de personages moet versterken. Het blijft allemaal zo wazig en schetsmatig, net als de tekeningen van Maël. In Moeder Oorlog was Kris a man with a plan, nu lijkt hij eerder te freewheelen met losse gedachten."
15-06-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (268): Road therapy

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Bamboo wil serieuze strips maken. Bamboo wil socio-culturele onderwerpen aansnijden. Bamboo wil de zelfkant van de maatschappij in kaart brengen. Is het bewust of louter toevallig dat die kenmerken in behoorlijk wat van Bamboo's vertaalde strips terugkomen in een even opvallende, gelijkaardige stijl. Ducaudray 'bezondigt' er zich aan, Louis tapt uit een gelijkaardig vaatje. Oppassen geblazen voor eenheidsworst en vooral voor tijdelijke vluchtigheid. Een bus vol gekken, euh, zieken, euh, kostgangers, hoewel eentje vooral geboekstaafd staat als kotsganger. De titel spreekt voor zich: zal de therapeutische rondreis enig licht in de duisternis brengen? Vooralsnog weet je niet wie de louterende reis ondergaat, welk hoofdpersonage een transitie moet ondergaan. Nochtans is dat meteen duidelijk. Velen stappen op de bus, elk hebben ze wel een eigen karakteristieke afwijking, in hoeverre je deze term mag gebruiken. Met een breed spectrum kan je vele kanten uit, al focust Louis zich vooral op de begeleidende rol die we allemaal spelen. Dat er iets niet in de haak is met de chauffeur, wordt ook meteen duidelijk. En daar knelt het schoentje, alles wordt compact gepropt in een te beperkt formaat. Road Therapy heeft meer pagina's nodig, heeft meer uitdieping nodig om volwaardig open te bloeien zonder dat de luchtigheid daarvoor moet inboeten. Marty heeft al lang de realistische historische fantasy afgezworen en schikt zich in een meer simplistisch lot. Een rudimentaire bus zonder karakter is daar een schoolvoorbeeld van. Alles draait om de personages en hun emoties, daar knelt echter het schoentje. Een beetje meer artistieke beroepsernst van Marty ware beter geweest. Ondanks het psycho-analytische potentieel te beperkt."
19-06-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (267): Boes Integraal 8

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Hoe of waar verstop je als konijn het best dat je een wortel uit de moestuin ontvreemd hebt? Op een niet zo vanzelfsprekend plekje. Het typeert meteen op de eerste pagina die absurde, surreële, satirische dierenhumor van Wilms en Raymakers. Ondertussen op automatische piloot. Erg is dat niet, gniffelen is de boodschap.
19-06-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (266): Kleine overwinningen

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Met de nodige raadgevingen heeft Yvan Roy toch zijn weg gevonden in het glooiende striplandschap. Mooi is het afsluitende nawoord dat slim genoeg niet voorin werd geplaatst om het aanmoedigende woord van meester Régis Loisel meer in de verf te zetten dan nodig is. Yvan Roy komt alle eer toe om met voldoende afstand je mee te zuigen in de innerlijke wereld die een vader creëert om de hechte band met zijn autistische zoon te kunnen smeden. Geen relaas à la Rain Man, Roy dompelt je onder in een poel vol onbegrip waar je eerst in moet leren zwemmen. Als vader, maar ook als buitenstaander. Hemelt hij zich niet te veel op door de geleverde prestaties? Neen. Natuurlijk leeft hij in een overwinningsroes door het bereikte resultaat, hij is voldoende nuchter om ook het minder rooskleurige aspect voortdurend in de ongekleurde verf te zetten. Hij probeert vooral duidelijk te maken dat je veel begrip en liefde moet opbrengen, opofferingen moet doen, dat er zelfs relaties aan kapot gaan. Therapeutische handleidingsstrips, ze kunnen saai zijn. Yvan Roy maakt er een genot van om het te lezen."
28-03-2019

Gewikt en gewogen 2019 (265): Irons 2

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Dat had je niet meteen verwacht, Roulot en Brahy waren slim genoeg om de hoofdpersoon in een afgerond eerste deel te introduceren en alzo de lezer in een keer warm te maken voor deze zwartgallige cynicus. Nu blijkt de ingenieur de klus niet in 48 pagina's te kunnen klaren. Met de weinige spelers en hun verdachte gedragingen is het niet moeilijk om er eentje uit te pikken als mogelijke saboteur, al zullen de auteurs altijd trachten je op het verkeerde been te zetten. Irons' karakter verandert gelukkig niet, alm oet gezegd dat het verrast dat hij zich zo in de luren laat leggen. Het zand van Sinkis, een goed gefundeerde stripbouwwerf."
11-06-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (264): Voetbalgek! 16

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Terwijl overbetaalde voetballers zichzelf vaak enorm belachelijk maken en het mikpunt zijn van spot, proberen Cazenove en Saive op en rond het veld ook komisch uit te pakken met het reilen en zeilen van supporters, trainers en vrouwelijke atleten. D'r zit behoorlijk wat sleet op en je moet bovendien lang wachten eer er echt gescoord wordt. Combineer automatisch en piloot en je hebt de juiste omschrijving voor deze zestiende Voetbalgek! De gekte is geluwd."
15-06-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (261-262-263): Tom Poes 7 en de trillings SC - HC - LX

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Tim Artz wordt erkend voor de tekeningen op het omslag en de inkleuring binnenin van het boek, wie produceerde dan al de rest? Tom Poes is zo'n old school-boek waarbij geen enkele moeite werd gedaan om het in een modern(er) jasje te steken. Oubolligheid troef met een chaotisch holderdebolder-verhaal tot gevolg. Heer Bommel valt door een experiment van de ene in de andere verrassing met kwalijke, fysieke gevolgen. Een beetje op zijn Douwe Dabberts probeert Artz eenzelfde retrosfeer weer te geven, matig geslaagd, als je begrijpt wat ik bedoel."
11-06-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (260): Uur U 13

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Een snel verschijningsritme telt in plaats van artistieke continuïteit. Guéra wordt jammer genoeg vervangen door Kordey, nochtans een even getalenteerd artiest. Komt het door de tekenaarswissel of hebben Duval en Pécau ineens hun frisse kijk op het alternerende verleden verloren? Eerder dat laatste, want Stupor Mundi is ineens een stuk saaier en mist de magie om geloof te hechten aan deze interpretatie van de context waarin Dzjengis Khan opereerde. Minder meeslepend en na verloop van tijd slaapverwekkend."
11-06-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (259): Kutbeesten De verzamelde werken

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "De titel spreekt boekdelen, meteen op een agressieve toon, je veronderstelt alsnog licht satirisch zijnde, wil de auteur de aardse fauna en flora te kijk zetten. Welke mankementen hebben deze bizarre beestjes? Waarom werden net zij op deze planeet gedropt? Hoe kunnen we daar enige bewondering voor opbrengen? Voor wie dit boekje voor educatieve doeleinden wil gebruiken, je weze gewaarschuwd. Spakman wil provocatief de absurditeit van de dieren in kaart brengen. En dat is om het met zijn eigen bewoordingen te gebruiken: behoorlijk kut. Na enkele 'gags' heb je het immers al gezien. Monotonie ten top."
11-06-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (258): Zaroff

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Het Getekend-keurmerk van uitgeverij Le Lombard heeft al lang een deel van zijn pluimen verloren en dient steeds vaker om moeilijker te klasseren actiestrips onder te brengen. Sykes scoorde goed en kreeg zelfs een tweede leven in Texas Jack. Met het open einde van Zaroff kunnen ook Runberg en Miville-Deschênes op termijn een nieuwe jacht aanvangen. De vraag is echter of dit echt wenselijk is. Het gegeven is gekend: de jager die ineens in de rol van het opgejaagde wild wordt gekatapulteerd. Hoe wild moet je zijn om de strooptocht te kunnen overleven? Scenarist Runberg kiest voor een verwerpelijk en immoreel figuur, eentje zonder scrupules die als een duivelse God ziekelijk heerst over zijn quasi verlaten eiland. Waarom zou je met zo iemand ook maar überhaupt willen sympathiseren? Zaroff, wat bezielde tekenaar en scenarist om daar een gewone avonturenstrip aan te wijden: wreed en onzinnig."
09-06-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (257): Timo 6 Hinnik!

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Minimalistische, absurde en surreële humor op zijn Dan Martins getekend. Voor de liefhebber."
09-06-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (254-255-256): Suske en Wiske 348 SC - LX - XXL

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "De menselijke hebzucht met als ultieme spiegel Lambik die zonder wroeging zijn geluk wil beproeven via de magische wensput, koste wat het kost zich verrijken op de kap van iemand anders. De gevolgen zijn desastreus voor zijn vrienden, hoe vaak zie je hen de geest geven? De wrede wensput, teruggrijpend naar het moraliserend zonder opdringerig te zijn, de blijde boodschap uitdragend dat we toch wat meer rekening moeten houden met anderen. De wrede wensput, wreed goed. Let op de gekwetste arm van Lambik. De ene keer links, de andere keer rechts."
08-06-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (253): In Vino Veritas 2

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Ondanks het wijn-onderwerp melkt Corbeyran voor een keer het gegeven niet tot in den treure uit. Kort en krachtig groeien de twee tegenover elkaar staande gezinsleden/concurrenten weer -hoe kan het anders- naar elkaar toe. In sneltempo opvallend abrupt zelfs. Je voelt dat Corbeyran nog ideeën in de Châteaux Bordeaux-schuif had liggen, maar wijselijk anders besteedde om te vermijden dat ze aldaar ineens alle zonden van de wereld over zich heen zouden krijgen. In Vino Veritas lijdt onder de middelmatigheid, zowel van het verhaal maar vooral van de steriele tekeningen, dat je een Sideways-wijnreis naar Toscane niet meteen zal plannen."
09-06-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (252): F.C. De Kampioenen 103

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Voor wie denkt dat rechts vooraan Markske Vertongen richting middelpunt wijst: neen, dat is de jeugdige Boma. Even bizar: welk beste beentje zet Paulien nu voor? Links of rechts (kader 1, strook 1). Bandwerk, net als het gemakzuchtige scenario dat weer eens een beroep doet op de onuitputtelijke bron van familiefilmpjes letterlijk uit de oude doos. Flauw."
08-06-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (251): Te paard! 5

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Blijkbaar stond Laurent Dufreney ook in de wind, want Manen in de wind leest erg leeghoofdig. Enerzijds is er het gebrek aan sterke grappen, een manege is duidelijk geen inspiratiebron voor grappige intermezzo's. Toch niet na vijf delen. En Miss Prickley die hinkelt anderzijds grafisch achterop door een beperkte kennis van de paardenanatomie. Geen liefhebber die daar over struikelt, de meerwaardezoeker daarentegen voelt zich in de steek gelaten. Manen in de wind, saai."
27-05-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (250): Sterrenwaas 3

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Een komische benadering van The return of the Jedi, neen, noem het eerder een alternatieve benadering van The return of the Jedi want de humor ontbreekt. Sympathiek gevisualiseerd, dat wel, met een out of the box-thinking en Donjon-achtige insteek, helaas is de mix van parodie met het gekende sterrenoorlogrecept niet zo origineel dat je buldert. Na drie delen lijkt de magie weg, zijn de kruiden uitgekookt. Been there, seen that, done that, het vertelseltje is uit."
27-05-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (248-249): De Daltons 2 HC – SC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "De kroniek van een aangekondigde dood, want wie met vuur speelt, moet op de blaren zitten. Helaas voor de Daltons bij de clan deint het brandend gevaarte veel verder uit dan voorzien en krijgen ze deze vernietigende spiraal totaal niet meer onder controle. Te zelfverzekerd spelen met vuur en dat resulteert in het verbranden van de vinger. Oliver Visonneau maakt het noch wollig, noch zwaar, met fragmentarische tussenpozen wordt de ondergang in stukjes vertelt. Mert een ontroerend, sterk einde als afsluiter. Jesus Alonso is de vinnige artiest die met een viriele, schetsmatige stijl alles levendig uitbeeldt. Atypisch voor het genre, maar lekker vlot om te lezen. Dynamische dynamiek. Euh, dynamische dynamiek."
27-05-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (247): Dad 5

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "De kinderen die de hele tijd op hun smartphone tokkelen, Dad kan er van meespreken en mist daardoor belangrijke afspraken met enkele cruciale familiale ontwikkelingen. Eindelijk slaagt de man erin om nog eens iets relationeels aan te knopen, helaas, dit keer staan de kinderen onbewust in de weg. Roem, liefde en afwas, weer even vertederend met een prachtige, veelzeggende cover als representatief uithangbord."
09-06-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (246): Uchrionie(s) New Delhi Deel 3

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Erg pijnlijk voor Daedalus, de 'fans' niet willen schofferen door een verplichte euthanasie op deze reeks uit te voeren. Corbeyrans lege scenario gaat nergens naar en heeft al lang zijn originaliteit verloren. Het gewauwel is slaapverwekkend en heeft geen diepgang. Tekenaar Defali haalt niets uit de kast om enigszins te imponeren. Wordt vervolgd staat er dan nog op de laatste pagina. Neen, dank u."
23-05-2019

3/10

Gewikt en gewogen 2019 (244-245): De derde zoon van Rome 2 SC-HC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Een rechtlijniger verhaal met een slavenopstand als voedingsbodem. De op- en ondergang van een vervloekt rijk, toch zeker wanneer je op een bloederige manier je wet laat gelden en je grootste tegenstander, Rome, verder schoffeert. Eunus, de eerste Spartacus is aangenamer om lezen, al ben je nog altijd niet wild van Moënards schrijftalent. Vluchtig, dus vlug vergeten."
23-05-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (242-243): Zij schreven Geschiedenis Lodewijk XIV Deel 2/2 SC-HC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "In hetzelfde bedje ziek als de gelijktijdig verschenen Zij schreven Geschiedenis Napoleon Deel 3. Een schoolvoorbeeld van een schoolse strip die net de kracht en de kenmerken van het beeldverhaal totaal negeert en er een droge, verkapte opsomming van maakt zonder verhalend passie te steken in de complexe persoon van Lodewijk XIV. Ondanks de twee delen heb je nog geen inzicht in de psyche van deze wereldveroveraar. Een gemiste kans om geschiedenis dichter bij de jongeren te brengen."
23-05-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (240-241): De derde zoon van Rome 1 SC-HC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Wat maakt De Adelaars van Rome zo boeiend, de visuele vertelwijze én het grafische kunnen van Enrico Marini. Zo wordt een historische interpretatie meteen aanschouwelijk en toch luchtig in beeld gebracht. Stefano Martino hinkt ver achterop en heeft niet de nodige finesse om zich daar boven te verheffen, alles ziet er zo traditioneel steriel uit met ook behoorlijk wat anatomische fouten. Meer nog dan de tekeningen te beschouwen als de storende factor, struikel je over Laurent Moënards zwakke scenario. Deze invulling van een derde Romeinse erfgenaam had origineel, frivool en fris kunnen zijn, het gebrek aan coherentie en inzicht verpletteren het basisidee. Martius, een zwak begin."
23-05-2019

4/10

Gewikt en gewogen 2019 (238-239): Zij schreven Geschiedenis Napoleon Deel 3/3 SC-HC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Een schoolvoorbeeld van een schoolse strip die net de kracht en de kenmerken van het beeldverhaal totaal negeert en er een droge, verkapte opsomming van maakt zonder verhalend passie te steken in de complexe persoon van Napoleon. Ondanks de drie delen heb je nog geen inzicht in de psyche van deze wereldveroveraar. De zoveelste gemiste kans om geschiedenis dichter bij de jongeren te brengen. Gelukkig zijn er Berezina en De Slag om je imperialistische expansiedrang mee te voeden. Deze Napoleon is alleszins te beschouwend zonder overschouwend te zijn."
23-05-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (236-237): Elfen 18 HC – SC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Stuur Péru naar Peru en steek hem enige tijd in afzondering om zich te herbronnen. De schrijver braakt letters, woorden en zinnen dat het een wansmakelijke lieve lust is. Wollig, bombastisch taalgebruik in een vertelling die je voortdurend de draad doet verliezen. Grotesk, Bileau en Goux bewandelen grafisch eenzelfde maniëristisch pad. Geeuw."
23-05-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (235): 30 jaar 2 katten 2

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Ideaal voor op een blog, in een krant of zelfs een magazine. Er wekelijks episodisch in opgenomen en dus met mate gepresenteerd. In albumvorm echter is dit sympathieke tweede deel veel te licht. Enkele (seizoens)pagina's vullen samen al één vierde van het album en de gags worden vaak verdeeld over één à zes kaderloze scènes. Beschouw het als artistiek minimalisme. Minikims tekeningen zijn wel uiterst sympathiek en doen je wegsmelten voor het kattenleed dat die twee huisdieren jou onrechtstreeks bezorgen. 30 jaar 2 katten, een inteeltstrip."
27-05-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (234): Een avontuur van Simon Hardy 4 HC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Net wat je nodig hebt: klare lijn-klonen die niet weten hoe ze een strip moeten maken. Oké, echt ver weg van Zanon en Vanderhaeghes Harry Dickson zijn Brremaud en Leclercq niet verwijderd, om het niveaudal maar aan te geven. Zonder gevoel, zonder inzicht, zonder finesse. Zelfs de opvoering van Kwabbernoot op pagina 13, kader 8 doet pijn aan de ogen. Zelfs na vier delen nog altijd even amateuristisch. Beschamend."
18-05-2019

3/10

Gewikt en gewogen 2019 (233): De weg van het leven

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Vooral een mooi magisch-realistisch sprookje dat helaas inhoudelijk niet helemaal kan bekoren. Dat Marco Nizzoli kan tekenen, is meteen duidelijk. Het jonge meisje, een kind, een voortdurend moeilijk te illustreren onderwerp, komt met een natuurlijke souplesse tot leven. Mede door de eigen inkleuring zorgt Nizzoli voor leven in de doodse brouwerij. Iets te kleurrijk zelfs. Het mythologisch spel om mensenlevens kan helaas niet bekoren. Furio's afstandelijkheid weerspiegelt dan wel de kou, je blijft als lezer letterlijk in de kou staan, vanop afstand toekijkend hoe het allemaal misloopt met de Leningradse wereld.Nizzoli heeft zich met De weg van het leven op de kaart gezet. Furio niet."
21-05-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (232): Een avontuur van Simon Hardy 3 HC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Wie wil zijn Blake en Mortimer-honger niet bevredigd zien worden? Kan dat met Simon Hardy? Neen! Dit is de pijnlijke kopie vol fouten, beschamend dat Brremaud zijn schrijversreputatie ondermijnt met dit uiterst flauwe afkooksel. Bovendien kan Frank Leclercq niet eens tippen aan André Taymans. Pagina 42, kaders 7-8-9-10, een toonbeeld van hoe het absoluut niet mag qua compositie en het verknoeien van een natuurlijke leesrichting. Veel liefs uit China, pijnlijk amateurisme."
18-05-2019

3/10

Gewikt en gewogen 2019 (231): Pin-Up La French Touch Patrick Hitte

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Bevat een 2018-copyright, maar werd pas in januari 2019 gelanceerd. Een beetje boerenbedrog dat net Dark Dragon Books dit album aanbiedt op de Nederlandstalige markt, een pin-up-boek van de voor ons onbekende artiest Patrick Hitte, een verplicht nummertje om rechten van andere reeksen vast te krijgen die bij Paquet verschijnen? Pin-Ups zijn woordloos, dus tekst en uitleg heb je er niet bij nodig. Hittes hittebestendige tekeningen maken je daarentegen wel sprakeloos. Kwijl en geil op het vrouwelijk schoon, Hitte weet ze uitdagend voor te stellen, soms zelfs iets te uitdagend. Of eerder uitdragend, net niet afglijdend naar het vulgaire. Op de lullige titel na (waarom een Frans lidwoord) een sappig kijkboek."
18-05-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (230): Ravian 23

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Dargaud is natuurlijk superblij dat ze van deze ruimtelijke dinosaurusreeks nog een deel kunnen uitbrengen, op de Franse markt is Valérian cult, hopelijk nog steeds met een schare fans die blindelings op de kar springen wanneer het pensioengerechtigde duo de wondere wereld van Laureline en c° verder exploiteert. Van dat laatste is weinig sprake, Herinneringen aan de toekomst 2 (wat een mooie titel) is niet meer dan recyclage. De personages krijgen elk een hoofdstukje waarin hun toekomstplannen in het verleden kenbaar worden gemaakt. Of dit een definitief afscheid is? Geen idee, in schoonheid eindigt de reeks alvast niet. Christin herhaalt zichzelf en Mézières tekent wel zeer rudimentair. Pak die Shingouzlooz Inc. van Lupano en Lauffray vast vooraleer jouw herinnering aan Ravian helemaal vervaagt."
18-05-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (227-228-229): De kronieken van Amoras 4

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Eén ding moet je Legendre en Cambré nageven, ze zoeken naar commerciële oplossingen om hun product opvallender in de markt te zetten. Via sociale media zorgden bekende Vlamingen voor de verrassende aankondiging dat Black terug back is. Koppel daar de uitspraak gardavu aan vast en je beseft dat de Zwarte Madam weer op vrije voeten is. Een knap staaltje marketingstrategie dat natuurlijk verwachtingen creëert. Maken ze die waar? Ja en neen. Het futuristische rond androïde QX10 eist de hoofdrol op, een achtervolgingsthriller waarbij de humane robot tracht te overleven, waardoor de Zwarte Madam al meteen naar de achtergrond verdwijnt. Meer dan een hysterische 'heks' is ze niet, het interessante personage blijft daardoor vlak en mist een uitgediepte persoonlijkheid. Bij lezing voelt Gardavu! leeg aan, weg van de kwestie. Bij herlezing daarentegen heb je bewondering voor het lef waarmee Legendre en Cambré met Sus en Wis uit de doos denken. Gardavu!, knappe cover."
18-05-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (226): Civil War 3

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Een universele Burgeroorlog op wereldschaal, kampen die vroeger aan elkaars zijde streden, staan nu lijnrecht tegenover elkaar omdat de politiek het zo goed (of slecht) wist voor te stellen. Na doldwaze verwoestingen ziet Captain America toch plots het licht en komt door dat inzicht een einde aan deze bijna allesvernietigende oorlog. En nadien is alles weer peis en vree. Civil War eindigt in een sisser."
18-05-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (225): U-47 2 SC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Of je dat nu leest met of zonder voorkennis, de beslommeringen in de gesloten, hermetische ruimte van de U-47-onderzeeër kan je gestolen worden. Balsa en Caniaux negeren tachtig jaar stripevolutie en buiten het oorlogsgegeven handig uit, want niemand deed het hen voor om een Das Boot-variant te presenteren. De voornoemde film is cult, dit is echter, excuses voor het rijmende woordgebruik, kut."
18-05-2019

4/10