Vijftig stripbesprekingen (21)

Uitgever Sherpa blijft inzetten op de onvergetelijke Edmond Baudoin. Heb jij ondertussen zijn oeuvre nog steeds niet ontdekt, dan zal je door deze pareltjes verbluft worden. Echter om er niet zo maar een integrale van te maken, diepte Sherpa nog een in het Nederlands onuitgegeven verhaal uit het archief. De opener Een robijn op de lippen geeft echter een vertekend beeld. Dit is absoluut niet de grote Baudoin die je uit de andere drie kronieken kent. Met een experimentele stijl je documentaireachtig in het leven van één der spelers introduceren om daarna het psychologische lijnenspel ten volle te ontwikkelen. In de sneeuw komen de inktpatronen tot hun recht. Aangrijpend is de ingrijpende tragedie vol opoffering. En toch ontbreekt er de noodzakelijke voeling. De eerste etappe in Baudoins carrière. En toen? Toen kwam het fantastische De eerste reis: een letterlijk explosief wonder vol verbazingwekkende passages.

Of het nu autobiografisch is (boekhouder Baudoin die al het materiële terzijde schuift en beslist zijn artistieke aard verder te ontplooien) of niet, het creatieve aspect en de openbaring ten aanzien van deze ene drastische beslissing om eens niet volgens het netjes afgebakende traject naar het werk te gaan, maar wel even een omweg te maken met de ogen open, werkt bevrijdend. Onvoorstelbaar wat voor bijzondere dingen je allemaal tegenkomt met deze nieuwe ingesteldheid. Symbolisch weergegeven door het openbarstende brein dat samensmelt met de natuur. Geestesverruimend zonder gebruik te hoeven maken van hallucinogene middelen. Baudoin opent de ogen. Baudoin opent jouw ogen. Met deze eerste kom je niet van een kale reis terug. Met een einde dat een nieuw begin aankondigt. Pure strippoëzie. Over Het portret: een wonderbaarlijke zoektocht van een schilder naar de optimale uitwerking van een portret. Hij heeft alle moeite van de wereld om het meisje zowel visueel als psychisch te vatten. Verwondering alom als je genietend Baudoins poëtische vertelling in je opneemt. Van een uitzonderlijk hoogstaand niveau. Klasse.

En over Opa: Het moet vervelend zijn, hier steeds te lezen 'de prachtige poëtische passages waarmee Baudoin zijn albums vult', maar da's nu eenmaal een gevoel dat hij voortdurend oproept. Enerzijds door de zinderende taal waarmee hij de herinneringen beschrijft. Anderzijds door de lyrische beelden die soms abstract, soms realistisch een wazige of scherpe terugblik bezorgend. De fragmentarische flarden waarmee hij die gedachten aan zijn grootvader oproept zijn niet verheven en tonen een eenvoud die ook de man sierde. Subliem is Baudoin wanneer hij ons op de 23ste plaat confronteert met een nog persoonlijker intermezzo, waarbij de artiest geen vat heeft op de verdere verloop. Zijn vertelling wordt verstoord door een actuele gebeurtenis die onrechtstreeks gelinkt is met het verhaal van zijn opa (oorlog). Trouwens, nog zo'n mooi element is de herkenbaarheid van de omgeving. Des te meer Baudoins je leest, des te meer je driedimensionaal in zijn wereld (het dorp, de fontein) vertoeft. Het is dan ook moeilijk om een boek van Baudoin te beoordelen. Want elk album is een onderdeel van zijn universum.
- Angel Wings 3
- Artemis 1
- Asterix 12 dossiereditie
- Brabant Strip Magazine Vakantiealbum Mijnheer Cotdor
- eerste reis en andere verhalen, De
- eerste reis en andere verhalen, De Luxe

Het herkenbare gezinsleven in beeld gebracht. Of je nu twee dochters hebt, twee zonen, een zoon en een dochter of in welke combinatie ook, de kindermond zorgt steeds voor logische flapuitredeneringen die menig volwassene blijven verbazen. Tof gevonden trouwens van de auteur om voor elk blad een andere kleur te gebruiken, precies zo een specifiek tekenblok om met kleuren te tekenen. Niet alle gags komen er helaas even optimaal op uit. In ieder geval wederom origineel net als de ideeënbijdrages van anderen achterin. Helaas te rudimentair getekend, de leuke gags compenseren.
- Familie De Koninck 2
- Familie De Koninck 3
- Frontlinies 1 HC
- Frontlinies 1 SC

Niet eerlijk dat Trillo voor Het Grote Bedrog de Prijs voor Beste Scenario won op het Internationale Stripfestival van Angoulême. Mandrafina verdiende die erkenning evenzeer. De speelsheid en zwarte humor in het verhaal, de artiest in even frivool, even gitzwart dat beiden mekaar omhoog stuwen. Trillo drukt jem eteen met de neus op de feiten: terwijl de vertelling aanvangt, wordt alles onderbroken door ongeoorloofde interventies. Sprekers nemen het woord, leiden je af van de materie om het verhaal in het verhaal extra te duiden. Het grote bedrog is letterlijk nog maar begonnen. In het ootje word je als lezer echter niet genomen,

wel houdt Trillo je hand vast en begeleidt jou naar alle plekjes om het detectivedrama te versterken. Zoals het een filmnoir met bloedmooie femme fatale betaamt, eindigt de plot fataal. Afhankelijk aan welke zijde je staat. Terwijl Trillo je vermaakt, zinneprikkelt Mandrafina met verleidelijke poses. De maagd is een snoepje waar van af kan blijven. Het dubbele lijnenspel in de inkting geeft een lichte dronken indruk. In zwartwit het meest genietbaar (uitgave 2001), gelukkig blijft Het Grote Bedrog in kleur overeind. Lees je boek, je komt niet bedrogen uit.
- grote bedrog, Het (kleur)

Zwaar onderschatte reeks die ondanks de combinatie van detectivethriller (de opheldering rond de diefstal) met het actie-avontuur tijdens een natuurramp veel meer te bieden heeft. Bovenal is het een verhaal van vriendschap, kameraden die voor elkaar in het vuur springen, hier in extremis vertegenwoordigd door het water. Daarnaast de façade "Niets is wat het lijkt" met de schijnheilige opportunist die als voorbeeld dient voor de graaicultuur. En ten slotte het gevecht van de mens met de natuur. Je aanpassen en vechten om te overleven is de boodschap. Ervaring helpt. Lekker rauw getekend,

atypisch voor de reeksen die toentertijd in Robbedoes verschenen. Intelligent qua pagina-opbouw (vloeiende decoupages) alsof tekenen vanzelfsprekend is. Mooi hoe Barbier op pagina 21 (kaders 7-8-9) onderuit gaat, uitglijdend schuins over de pagina. Gewild deze voor Barbier ongewilde gezwinde beweging. De heruitgave met nieuwe kleuren is nog mooier. Knap gedaan van Gorilla om deze reeks terug op te pikken.
- Grote Rivier, De 2
- Hel van het Oostfront, De 4
- Isabellae 4
- Kiekeboes, De Leer strips tekenen met de Kiekeboes
- Klaagzang van de Verloren Gewesten, De Integraal 2
- Laatste Aanval, De

Respect voor Theo die makkelijk de reeks die hem groot maakte voor het einde vaarwel kon zeggen om meer geld te sprokkelen met De verschrikkelijke Paus en Murena. Neen, plichtsgetrouw (of contractueel) brengt hij wederom een prachtige weergave van een episode uit de Duistere Franse Middeleeuwen. En dat zonder het grafisch af te haspelen. De gratie, de finesses, de toewijding, zo gracieus en plechtstatig, een maagd waardig. Inkleurder Pieri vult perfect aan, een verbroedering die vol sfeer de grandeur bevestigt. En schrijver Richemond mag van geluk spreken over zo'n professioneel op elkaar afgestemd duo te kunnen beschikken. Zijn chronologische reconstructie dwingt evenzeer respect af. Mooi ook hoe de overzichtstekening van de omgeving (een echte aardrijkskundige kaart) de plaats concretiseert. Zo ben je tenminste volledig mee. Het beleg van Orleans, heerlijk voor op je stripboterham.
- Lemen Troon, De 6
- Lone Sloane 1 Luxe
- Miss Deeplane 1
- Mortal Kombat X
- Orakel van de Maan, Het 4

Een zeer mooie herontdekking van het gedichtentalent van Piet Paaltjens, alias François HaverSmidt. Marc Weikamp kiest er inderdaad enkele bijzondere rijmelarijen uit om met de nodige zwarte humor duister in te vullen. Terwijl de woorden zingen, word je overdonderd door een somberheid, een triestige invulling van een macaber romantisch ideaal. Zinnenprikkelend wil je meer van Paaltjes herontdekken. Qua uitvoering en interpretatie zit Weikamp goed, qua grafiek behelpt hij zich met stuntelend anatomisme. Terwijl het kleurgebruik en tekstplaatsing professionaliteit uitstralen (8/10), maken de tekeningen (6/10) het finale plaatje niet waar. Stel je voor, een combinatie van Erik Krieks esthetiek en je hebt een In the pines 2. Heel moedig van Syndikaat (samen met Strip 2000) om dit uit te geven.
- Piet Paaltjens in beeld
- Pinanti United 2

Lupano is duidelijk een buitenbeen in het schrijverslandschap. Sociaal geëngageerd (miserie staat vaak centraal) en zelden met een rooskleurige bril op, de helden in zijn verhalen eindigen niet altijd happy. Ja, Het rechte pad is de voorbode van Krasse Knarren. En toch anders. Het tijdperk, de leeftijd van de protagonisten (jongeren die een toekomst voor zich hebben, een leerproces volgend, tegenover de oudjes met hun vastgeroeste wijsheden). Veel hoofdrolspelers, dus overzichtelijkheid is vereist met al die miniplotjes die uiteindelijk mooi samenkomen. Lupano schrijft het in twee keer 56 pagina's bij elkaar, het hadden er gerust meer mogen zijn om elk personage extra uit te lichten. Toch stoort die 'oppervlakkigheid' niet, je duikt even mee in hun chaotische leven en neemt even snel melancholisch weer afscheid. En net wanneer je hoopt op een betere toekomst voor de jongeren (het afleggen van de eed) wordt zelfs dar geluk onder- en doorbroken, het uit elkaar rijten van een vriendschap na een griezelige nacht waar alleen Marcel de ware toedracht van kent. De agressieve lettering in het Nederlands ontkracht de gezelligheid. Tanco's tekeningen vallen op door variatie. Soms minimalistisch poëtisch (pagina 3, kader 6), dan zwierig viriel à la Augustin (5-4), om soms zeer gedetailleerd lineair lijntjes te trekken (8-1) of in een roes door het decor te vliegen (29-5/6). De kleuren van Lorien maken het af. Het rechte pad, een prachtig tweeluik.
- rechte pad, Het 2 HC
- rechte pad, Het 2 SC
- reis van de Vaders, De - Tweede cyclus 3

De opvolger overstijgt met gemak het origineel. Modern geschreven en toch zo'n klassieke sfeer uitstralen. De suggestiviteit wordt gevoed door beelden, niet door ellenlange beschrijvingen. Het grote verhaal wordt spontaan verteld. Je raast dan ook door de 56 pagina's met weerzinwekkende actie (pagina 46, een misgelopen achtervolging) en doldwaze ensceneringen (de jager wordt zelf wild, 20-21). Deel 1 associeerde je reeds met Jerome K Jerome Bloks, deze opvolger doet niet onder. Spitse dialogen (de eindzin alleen al op het laatste blad), stilzwijgende beelden (pagina 40, kader 9, pure Hitchcock net als de daaropvolgende scène, 41-1), frivoliteiten zoals in 44-2, De manier waarop wij verdachten proberen te ontmaskeren zijn soms bijna onmenselijk,

vervolgd door de 'gruwelijke' ondervraging om Nadines inmenging te temperen. Of wat dacht je van het moment dat Nadine een sigaret in haar hand gestopt krijgt met drastische gevolgen (34-6). Moord in de Jardin du Luxembourg is zo natuurlijk vanzelfsprekend, met Simon van Liemt die Rik en de andere personages meer naar zich toe trekt. De afgeborstelde jongen (12-2) krijgt nog meer karakter (16-5, 16-9). Is dat trouwens de held niet uit Het boek van het lot van Biancarelli op pagina 13, kaders 6 en 7). Zidrou, neem je tijd om nog van die pareltjes te schrijven.
- Rik Ringers, De nieuwe 2
- Rode Baron, De 1 HC

Als dat geen haat-liefde-verhouding oplevert. Je bent immers gefascineerd door die streberige student die over lijken gaat en zich oppermachtig voelt door een zesde zintuig. Is dat het grote geheim van de oppermachtige Rode Baron? Intrigerend. Even fascinerend, de realistische luchtgevechten, levensechte weergaven vol spetterende actie in een dicht-bij-huis-decor. Brugge herken je zo. Maar Carlos Puerta overdrift met het fotorealisme. Soms voelt het meer als een fotoroman aan (de beelden van Berlijn, pagina 11, kader 3) waarop een photoshop-applicatie werd toegepast en het getekende bijna geen rol meer speelt. Alsof Leonardo di Caprio (12-5) of Kenneth Branagh (22-5) herkenbaar door het beeld lopen,

werden zij als referentie gebruikt? Het ziet er te clean uit waardoor het artistieke soms een samenraapsel is van mechanische trucjes. George Pratt gebruikte in Enemy Ace (een verhaal eveneens over de Rode Baron) eenzelfde techniek, met floue, wazige beelden, weliswaar geschilderd! Tussen de kogels door, niet afgeschreven.
- Rode Baron, De 1 SC
- Roodbaard Integraal 8
- Roodbaard Integraal 8 LX
- Smurfen, De Zomerboek 2016 Voetbal
- Smurfen, De Lenteboek 2016 Waar is knutselsmurf?
- Star Wars Filmspecial Episode I beurseditie
- Stieg Larssons Millennium Saga 1
- Suske en Wiske vakantieboek Halloweenspecial 2016
- Tanguy en Laverdure 29 HC
- Tanguy en Laverdure 29 SC
- Thorgal Luxe 35

Ron Schuijt bewijst goed gesleuteld te hebben aan zijn verhaal. Verrassend introduceert hij Lamme Goedzak, opgesloten in een kerker, het teken van verval. De brave man rakelt zijn herinneringen op toen alles nog peis en vree was. Origineel en zelfs spannend, de legendarische held wordt anders ingevuld. Qua tekeningen is Schuijt heel minimalistisch, met één simpele fijne lijn de contouren van personages en decors afbakenend. Dat maakt de platen hol, volumeloos en tweedimensioneel. De strip mist daardoor diepte, evenmin geholpen door de inkleuring die door dit papier erg vaal is. Toch betwist je de kwaliteiten van Schuijt in De twist in het sticht niet.
- Tijl 1
- Tom Poes 2 HC
- Tom Poes 2 SC
- Tom Poes 1 SC
- Tom Poes 1 HC
- Wolven

Vergeet de eerste vier bladzijden en geniet ten volle van deze oorlogsthriller waarbij de context minder belangrijk is. Je weet ondertussen dat je een uchronische geschiedenis leest. Schrijver Blengino is goed op de hoogte van het reilen en zeilen in het militaire apparaat (vooral hoe onderzeeërs belaagd worden) en pent een uitstekende thriller neer: de gedwongen zoektocht naar het verdwenen koffertje in de hoop de vrijheid terug te kunnen verdienen. De odyssee is een huzarenstuk. Del Vecchio tekent met flair en karakter, fijnzinnig efficiënt. En Hubert maakt het met zijn inkleuring esthetisch af. Sterk.
- WW 2.2 5
- zang van de Vampiers, De 16
- Zielenvreter, De 2 SC
- Zielenvreter, De 2 HC