Dit is tenminste een verstripping die naam waardig. Al zijn het schaarse momenten, de bewerking benut tenminste de kracht van het medium. Je hebt de vierde pagina en daarbij mooi aansluitend de vijfde waarin een herinnering uit het verleden opdoemt. Van een gelijkaardige flashback kan je achteraan (pagina 47) genieten. Martins verhaal is fantastisch, een ridderepos dat meteen begint met de doodnormale onheroïsche dood van een ridder. Het absolute begin waar de dunne lijn van het ethische overschreden wordt. Dunk liegt en wringt zich in allerlei bochten om zijn ideaal waar te maken: ridder zijn. En dat net nu er een ukkie zich aan hem opdringt om hem - net als in Dunks situatie toen hij jong was - wil bijstaan als schildknaap. Wat een sympathieke, verrassende kennismaking. Uitgeverij Mynx bracht deze strip reeds integraal op de markt, vormgegeven volgens het oorspronkelijke Amerikaanse A5-formaat. Dark Dragon kiest voor
A Game of Thrones-uniformiteit en blaast de tekeningen op volgens de Europese marktrichtlijnen. De tekeningen zijn daardoor vergroot en versterken de leemtes. Toch is deze
Hagenridder veel aanschouwelijker dan voornoemde
A Game of Thrones. Al lezend stoor je je daar niet aan en geniet je van de weg die ser Duncan zal afleggen. Vlug, waar is dat vervolg!
-
A Game of Thrones 11 ***
-
A Game of Thrones - Kronieken - De Hagenridder 1 ***½
-
Assassin's Creed DDB 5 SC ***½
-
Assassin's Creed DDB 6 SC ***½
Een mooie, prestigieuze uitgave met integraal de gags uit de vijf albums (voor zover verificatie mogelijk was). Markant, de verschijning van stripfiguur
Nero als Keizer Nero (pagina 108). Zo'n dikke verzameling, is dat niet te veel van het goede? Waarom niet! Het voordeel van voornamelijk één-pagina-gags is dat je het boek bij tijds terzijde kan leggen om daarna bij gelegenheid de draad weer op te pikken. De Poorteres kracht schuilt in de duistere weergave van de mens, hoe noodlottig diens avonturen zijn, hoe gemeen(zaam) in de eenzaamheid zijn, hoe we vaak misbegrepen worden, hoe de intenties verkeerd kunnen uitvallen. Het sombere fatalisme laat weinig ruimte voor (een sprankeltje) hoop. Ondanks de kleuren is de strip gitzwart. En wij maar geniepig sadistisch in het vuistje lachen. Jammer dat de Poortere de finale lijn niet weet te vinden om het esthetisch af te maken. Geniet van die schitterende potloodtekeningen achterin. Waarom gaat hij er met de botte (vette pen) bijl overheen in plaats fijnzinnig af te werken. Gesproken van waar voor je geld, dit boek is er één. Alleen al voor de Poorteres ideeëntrommel.
-
Boerke bijbel ***½
Hoera, een uitgever die het waagt om
Casper en Hobbes terug uit te geven. In de categorie van strookjesstrips één van de beste dingen ooit geproduceerd. Bill Watterson schetst de situatie van een één-kind-gezin, het verwende sprotje dat af en toe toch onder familiale druk moet inbinden. Het jongetje dat stelselmatig met de hulp van zijn soms tot leven gewekte knuffelbeer de grenzen verlegt, aftastend hoe ver hij ten opzichte van het ouderlijke gezag mag opereren én de ontdekkingstocht in de wijde wereld kan realiseren zonder al te veel op zijn bek te gaan. Veel draait rond expressie, maar een gedeelte ook rond de kijk op de wereld, zijnde de niet zo vrijblijvende bedenkingen. De nieuwe uitgever die ook opnieuw vertaalt doorbreekt de filosofische kwestie van de naamsverandering niet. Calvin blijft in het Nederlands Casper. Jammer. Nog zo'n opvallende vertaalkronkel:
Een plakje tekkel! Het ligt maar op jouw boterham. Net als de vraag waar je terechtkomt na de dood?
Lelystad blijkbaar (20-12-1985).
Casper en Hobbes waarin eenvoud en complexiteit hand in hand gaan.
-
Casper en Hobbes 1 ****
-
Franka 14 Luxe ****½
-
Franka 14 HC ****½
-
Franka 14 SC ****½
-
Goud der dwazen, het 2 **½
-
Guust - Gas geven, Guust! ***½
-
Hein, Het jaar van 2014 *½
Jammer dat Desberg zijn keurmerk van de luxehoer uit
I.R.$. recycleert en ook in deze intrige integreert van John Tiffany. Zo is deze huurmoordenaar de evenknie van zielenpoot Larry B. Max die in alle eenzaamheid kiest voor betaalde sex en een onbereikbare (of niet af te kopen) liefde annex gezellin. Een lichte schandvlak, want die andere
Killer leeft tenminste voor zijn gezin. Moest je dat voor de hand liggende Desberg-element uit deze strip weglaten, je zou het je niet kunnen inbeelden dat de scenarist verantwoordelijk is voor dit verhaal. Daarvoor is het te ingenieus, te speels, te weldoordacht? Je kan niet anders dan vermoeden dat Dan Panosian het laken naar zich toe heeft getrokken en zich naar hartenlust uitleeft in dit verlangen in het kwadraat. Spannend, verrassend en vooral spectaculair getekend in een retrostijl die toch modern oogt.
-
John Tiffany 2 ****
Niet ontbloot, maar toch duidelijk een uitnodigende pin-up pose op de cover. Wie of wat zorgt er voor
Hoogspanning in Michels leven? Deze dame die pronkt met haar twee... horloges? Of draait het toch weer om de financiële perikelen binnen het bedrijf? De twee scenaristen blijven op hetzelfde elan doorgaan. Even volwassen, zowel het menselijke als het zakelijke uitpuren met daar tussenin de typische Vaillant-actie via de autoraces. Geen probleem voor Bourgne en Benéteau. Zalig de pagina's 4 en 5 vanuit de cockpit 'getrokken'. Terwijl Bourgne de figuren volume en karakter geeft, zorgt Benéteau voor hoogspanning in de decors.
-
Michel Vaillant Seizoen 2 3 HC ***½
-
Michel Vaillant Seizoen 2 3 SC ***½
-
Odyxes 1 HC ***
-
Odyxes 1 SC ***
-
Prins Valiant - Gewone editie 23 ***
-
Rode Ridder, De 61 zwartwit **½
-
Rode Ridder, De 63 zwartwit ***
Een prachtig voorbeeld van hoe eigentijdsheid toch nog actueel kan blijven. Een jongetje dat behoorlijk dik is, niet voor niets 'bolleke' genaamd, dat veelal complexloos door het leven gaat. Behalve wanneer het de omgeving is die via pesterijen hem terecht wijst. Mooi hoe de vader het voor zijn zoon oplost. Het zijn die typische vaderlijke tussenkomsten die enorm veel liefde uitstralen. Verwonderlijk voor een auteur die zelf nooit kinderen zou hebben. Denk nu niet dat kinderen baas zijn. Piet kan wel degelijk streng zijn en het ouderlijk gezag laten gelden. Te gepaste tijde die jongen op zijn plaats zetten en indien nodig straffen. Steeds wel met de nodige zachtheid. Lachen met onnozelheden, kattenkwaad, goede bedoelingen en kinderspelletjes.
de avonturen van een vader en zijn zoon 8, een strip waar je met gemak mee lacht. John F Kennedy gunt Bolleke een statige pose (gag 737). Mooi hoe eenvoudig rasterkleuren zo veel charme uitstralen.
-
vader en zijn zoon, De avonturen van een 8 ****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten