Lambik en het stripmuseum in de hoofdrol (pagina 3). Een vette knipoog naar
Déjeuner sur l'herbe (4). Een bezoek aan de plantentuin van Meise (5). Het Brusselse justitiepaleis is het decor voor de befaamde
Pantserkruiser Potemkin-scène (6). Een surreële Magritte-inbreng (13). Expo 58 (27). Willy Vandersteen tekent er lustig op los (28). Het grootste mysterie van dit album zijn niet zozeer de raadsels, die worden tenminste opgelost. Wel wie de verantwoordelijke uitgever is. Volledig in de illegaliteit gerealiseerd zonder colofon?!
Pakkeman en Poulet is het beste van wat Dirk Stallaert in jaren gerealiseerd heeft. Zelfs al voelt hij zich met
Mieleke, Melleke Mol als een vis in het Urbanus-water, hiermee is hij volledig zichzelf en toont wat voor een klassebak hij wel kan zijn. Ondanks de uniforme stijl (humoristisch karikaturaal) varieert hij dankzij de steeds wisselende decors. Groots is zijn evocatie van Vandersteens jaren '60 Sus en Wis. Het systeempje rond het oplossen van de moordzaken kan je na verloop van tijd zelf invullen, toch blijft het verrassend genoeg (lees daarom met mate) om je tot het einde (op bezoek bij de koning, super!) te boeien. Schitterend.
-
Daphne, Diederik & Floppy 1 **
-
Daphne, Diederik & Floppy 2 **½
-
Pakkeman en Poulet 1 ****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten