Glorieus en glorierijk, wat een statement van Stanley Kubrick. Menig kijker zou zich kunnen storen aan de setting ingevuld door anderstalige acteurs. Waarom wil deze Brit überhaupt graven in de Franse oorlogsgeschiedenis? Wilde Kubrick zich plichtbewust aan Humphrey Cobbs houden? Is het niet eenvoudiger meteen het universele karakter van de film te beklemtonen. Deze onverantwoorde situaties deden zich immers aan elk front voor. Donkerrood kleurt deze grijze prent wanneer het recht niet zegeviert. Ondanks het succes van Douglas' enquête wordt aan zijn verzoeken geen gehoor gegeven. Fatalisme troef waarbij de hoge piefen buiten schot blijven. En de arme sukkelaars onderaan de ladder, ach, da's maar slachtvee dat in geval van compromitterende gebeurtenissen geofferd moet worden als voorbeeld.
Paths of Glory, een aanklacht die de menselijke ziel blootlegt: lafheid, oprechtheid, verantwoordelijkheid en eerlijkheid in een film vol dreigende grootsheid. Wie
De paden van de roem kent, weet waar Jan Bucqouy en Daniël Hulet de mosterd vandaan hebben gehaald. Mosterd niet alleen, ook het gas.
Paths of Glory. 1957. Stanley Kubrick. ****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten