Deze reeks is een fijn speeltje voor Alex Alice nu hij zonder Xavier Dorison er zijn fantasie op mag botvieren. Testamentair of niet, het geloof wordt danig op de proef gesteld, menig uitdaging om bij God een antwoord te vinden, loopt op een sisser af. Daardoor blijft het prekerige ingeperkt, al zijn er hoogoplaaiende discussies die de toekomst zullen meebepalen. Met daar tussenin natuurlijk het avontuur, de noodzakelijke queeste op zoek naar de waarheid. Als die tenminste bestaat. Alex Alices storyboards zijn minder uitdagend dan voorheen. Daar waar hij vroeger met een indrukwekkende dubbelspread splash page werkte (met daar extra kadertjes ingelast), schrapt hij de visuele spielereien en keert terug naar de essentie. Met Thimothée Montaigne heeft hij de geschikte spitsbroeder gevonden die hem kopieert.
-
Derde Testament, Het 7 ***½
-
Dierenriem 12 **½
-
Dierenriem 13 ***
Benieuwd waar
Niourk uiteindelijk zal eindigen. De grote ecoramp heeft heel wat kwaad aangericht, het zwarte kind krijgt de kans om zich als een
I am Legend te manifesteren. Een messiasrol is voor hem niet weggelegd, gezien het destructieve karakter. Nu je weet waar de reeksnaam naar verwijst, heb je respect voor Stefan Wuls visionair doemdenken. Hopelijk komt het in het derde deel toch nog goed met de mens. Vatine puurt zijn tekeningen tot een efficiënt minimalisme uit. Met passende kleuren als kers op de taart.
-
Niourk 2 HC ***½
-
Uuterwaerdt 1 ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten