Neil Gaiman is een schrijvende ster aan het menselijke firmament. Moest er een writer's Hall of fame bestaan, zijn naam prijkte vooraan onder het gezag van de levende legendes. Dus wanneer je als uitgever een beroep doet op deze getalenteerde literaire duizendpoot, kan je diens uitgetekende geschriften achteraf best optimaal exploiteren. Dat gebeurt helaas in deze Hoe is het afgelopen met de duistere ridder? De eerste pennenvruchten krijgen hun plek naast Gaimans definitieve Batman-afscheid. Voor historici en onwetende fans een hemels geschenk, echter de beginnersborelingen verlagen het niveau van het schitterende kapstokverhaal. Toch zeker de insteek ervan is ronduit geweldig. Alle opponenten en medestanders komen bij Batmans kist afscheid nemen en vertellen in het kort hun verhouding ten opzichte van de betrokkene. Ieder rapporteert over zijn/haar versie van Batmans dood, eentje waar zij -met hun grote ego's- natuurlijk bij betrokken waren. Uiteindelijk kan je door het leugenbos de waarheidsboom niet zien. En Batman zelf dan? Die ondergaat slechts, veronderstellend dat hij zoals voorheen een bijna doodervaring heeft om dan op het einde alsnog als held weer te keren. Of toch niet? Het eerste gedeelte is schokkend mooi. Selina Kyle (aka Catwoman) en butler Alfred worden ontmaskerd. In het tweede gedeelte van het hoofdverhaal gaat Gaiman sneller vooruit zonder botweg af te haspelen. Het slotpleidooi is dan misschien niet bevredigend, de schrijver finaliseert tenminste. Een viersterrenstrip. De daaropvolgende bijvoegsels zijn spielereien, eerste probeersels of eigen bevrijde interpretaties van de Batman-mythe. Tof (met een viriele Simon Bisley zoals steeds), al heeft het niet eenzelfde draagkracht.
- Batman - Hoe is het afgelopen met de duistere ridder? ****
- Bessy 95 **½
- Bessy 119 **
- Bessy 140 **
- Familie Doorzon, De 1 ***½
- Familie Doorzon, De 2 ***
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten