Is dit dezelfde Bonifay die de legende van
Blauwbaard herschreef? Je kan het je niet voorstellen. Bonifay heeft het immense geluk te kunnen steunen op het geweldige talent van Thibaud de Rochebrune. Sla het boek open en eens je de eerste pagina omdraait, word je overdonderd door een prachtig, indrukwekkend theatraal beeld. Vrees niet, want de theatraliteit blijft uit. De kinderlijke levenslust waarmee Louise vitaal door de coulissen crost, is hartverwarmend emotioneel. Hoewel Bonifay afstandelijk blijft omtrent de Pinokkio-materie, dringt het je al lezend stilletjes aan door dat al die kleine, fijne fait diverstjes en zijelementen de basis van een groots sprookje zullen vormen. Zonder de klemtoon te leggen op diens auteur, enkel focussend op het kind dat een enorme goedheid in zich draagt en uitstraalt. Deze
Pinokkio is de
Finding Neverland van de strip. Word je hierdoor niet beroerd, dan bel je wel erg hardvochtig. Uiteindelijk nogmaals de kracht van Rochebrune beklemtonen. Daar waar menig artiest worstelt met het portretteren van kinderen, ligt het in zijn natuurlijke hand. Een kruising tussen Michel Durand (de figuren) en Bruno Maïorana (de decors), ondersteund met een geweldige inkleuring. Best lezen in de omgeving van Bonifays andere Sprookje-reconstructies. Dan merk je immers nog beter hoe deze
Pinokkio alles overstijgt.
-
Waar sprookjes vandaan komen - Blauwbaard ***
-
Waar sprookjes vandaan komen - Pinokkio ****½
-
Waar sprookjes vandaan komen - Sneeuwwitje ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten